.svg)
برنامه‌ی ثروتمندان و قدرتمندان برای ایجاد زندگی جاودانه
وقتی شی جین‌پینگ و ولادیمیر پوتین در حال صحبت درباره‌ی زندگی ابدی روی میکروفن ضبط شدند، انگار صحنه‌ای از یک داستان علمی‌تخیلی بود. اما برای برخی، مرگ دیگر یک سرنوشت اجتناب‌ناپذیر تلقی نمی‌شود.
به گزارش پارسینه و به نقل از theguardian، این جمله‌ها مقدمه‌ای هستند بر یکی از جذاب‌ترین روایت‌های عصر ما—جایی که برخی از ثروتمندترین و بانفوذترین افراد جهان، مرگ را نه یک پایان طبیعی، بلکه یک مشکل فنی می‌دانند که باید حل شود. از سرمایه‌گذاری در بیوتکنولوژی و مهندسی ژنتیک گرفته تا ساخت آزمایشگاه‌های ضدپیری و پروژه‌های جاودانگی دیجیتال، تلاش برای فرار از مرگ دیگر فقط موضوع داستان‌های علمی‌تخیلی نیست—واقعی است که به سرعت پیش می‌رود.
اوایل سپتامبر، شی جین‌پینگ رئیس‌جمهور چین و ولادیمیر پوتین رئیس‌جمهور روسیه در حالی که صدایشان روی میکروفن ضبط شده بود، درباره‌ی راهکارهایی برای جوان ماندن صحبت می‌کردند. پوتین از طریق مترجم به شی گفت: «با پیشرفت‌های بیوتکنولوژی، می‌توان اندام‌های انسانی را به‌طور مداوم پیوند زد و انسان‌ها می‌توانند جوان‌تر و جوان‌تر زندگی کنند—و حتی به جاودانگی برسند.» او ادامه داد: «احتمال زندگی تا ۱۵۰ سال هم وجود دارد.»
اما آیا چنین چیزی واقعاً ممکن است؟ و اگر صاحبان قدرت بتوانند برای همیشه زندگی کنند، جهان چه شکلی خواهد شد؟
در طول قرون گذشته، بشر با بهره‌گیری از فناوری‌های روزافزون، توانسته عمر خود را به شکلی بی‌سابقه افزایش دهد. در قرن بیستم، نوآوری‌های حوزه‌ی سلامت عمومی و پزشکی این تحول را رقم زدند، به‌طوری که کودکان امروزی طول عمر و سلامت بیشتری نسبت به هر زمان دیگری در تاریخ دارند. با این حال، برای برخی این هم کافی نیست.
من کنجکاو شدم درباره‌ی گروه رو‌به‌رشد سرمایه‌گذاران میلیاردر در سیلیکون‌ولی که رؤیای زندگی جاودانه را در سر دارند. آن‌ها دقیقاً چه جهانی را تصور می‌کنند؟
آیا میلیاردرهای سیلیکون‌ولی به دنبال زندگی ابدی هستند؟
در این جنبش، چندین نوع متفاوت از «جاودانگی» وجود دارد. نخست، نوعی از زندگی ابدی به معنای واقعی کلمه که توسط دانشمندان کامپیوتر با ذهنی ریاضی‌محور، فیلسوفان و آرمان‌گرایانی هدایت می‌شود که ایمان تزلزل‌ناپذیری به قدرت حیات‌بخش فناوری دارند. آن‌ها تصور می‌کنند روزی با هوش مصنوعی ادغام خواهند شد، به موجوداتی پسابشری تبدیل می‌شوند و در حالتی از سرخوشی و لذت بی‌پایان برای همیشه زندگی خواهند کرد.
دسته‌ی دوم، جاودانه‌گرایانی هستند که می‌خواهند زیرساخت‌های جهان را از نو بسازند تا بتوانند برای همیشه زنده بمانند. آن‌ها همین حالا، و کاملاً آشکار، در حال بازطراحی ساختار دولت‌های ملی هستند و با هر هزینه‌ای، دستورکار شتاب‌دادن به فناوری را پیش می‌برند. این افراد قدرتمند به‌دنبال چشمه‌ی جوانی نیستند—آن را می‌سازند.
و نوع سوم، نسخه‌ای است که توسط چهره‌هایی مانند شی جین‌پینگ و پوتین تکرار می‌شود—باور به قطعیت شتاب‌نمایی علم و فناوری. در این دیدگاه، زندگی نه از طریق ادغام با فناوری، بلکه با استفاده از آن برای کند کردن هجوم زمان ادامه می‌یابد؛ به‌طوری که علم پزشکی فرصت پیدا کند درمان‌هایی برای ترمیم بدن انسان توسعه دهد. آن‌ها خود را نمونه‌ی زنده‌ی بازگشت سن، جوان‌سازی جسمی و توانایی توقف زمان می‌دانند.
شواهد فزاینده‌ای وجود دارد که نشان می‌دهد روند پیری ریشه‌های زیستی دارد—و برخی پژوهشگران پیشرو در تلاش‌اند تا راهی برای دست‌کاری آن پیدا کنند.
در تحقیقات مربوط به پیری، اصطلاحی رایج وجود دارد به نام «دوره‌ی سلامت» یا healthspan؛ هدف اصلی بسیاری از مطالعات علمی معاصر در این حوزه، افزایش همین دوره است. منظور از healthspan این است که فرد بتواند برای مدت طولانی‌تری سالم بماند و از بیماری‌های مرتبط با سالمندی در امان باشد. یعنی بدن جوان بماند، در روند طبیعی پیر شدن مداخله شود، و حتی امکان «جوان‌سازی» مورد بررسی قرار گیرد.
شواهد علمی رو‌به‌رشدی وجود دارد که نشان می‌دهد روند پیری ریشه‌های زیستی دارد—و برخی پژوهشگران پیشرو، با حمایت مالی سیلیکون‌ولی، در تلاش‌اند تا راهی برای دست‌کاری آن پیدا کنند؛ به‌طوری که بدن انسان واقعاً بتواند در زمان به عقب برگردد.
ارسال نظر