شهر باستانی بایا؛ میراث غرق شده امپراطوران روم + تصاویر

به گزارش پارسینه و به نقل از historydefined، این دوران افراط‌گرایی دوام نیاورد؛ در قرن هشتم میلادی، بایا توسط ساراچن‌ها غارت شد و تا سال ۱۵۰۰ آخرین ساکنان آن نیز شهر را ترک کردند. امروزه بخش بزرگی از این شهر باستانی در زیر آب‌های خلیج ناپل قرار دارد.

تاریخچه بایا

بایا در ساحل شمال‌غربی خلیج ناپل واقع شده و گفته می‌شود نام آن برگرفته از «بایوس»، یکی از همراهان اولیس در اثر هومر است. این شهر بر روی میدان‌های فلیگرایی قرار دارد؛ منطقه‌ای با فعالیت شدید آتشفشانی که باعث شکل‌گیری چشمه‌های آب‌گرم شد و شهرت بایا را رقم زد.

برخی معتقدند بایا در ابتدا به‌عنوان بندری برای شهر کومائه ساخته شد، اما تا پایان دوران جمهوری روم، به مقصدی محبوب برای نخبگان تبدیل شد. چهره‌هایی چون پومپه، لوکولوس و ژولیوس سزار از مهمانان دائمی آن بودند.

در دوران امپراتوری، آگوستوس بخش زیادی از شهر را خرید. نرون در قرن اول میلادی ویلایی عظیم ساخت و هادریان در سال ۱۳۴ میلادی در همین شهر درگذشت.

یکی از اقدامات جنجالی کالیگولا نیز در بایا رخ داد؛ طبق نوشته‌های سوئتونیوس در کتاب «دوازده قیصر»، کالیگولا پلی شناور به طول سه مایل از بایا تا پوتئولی ساخت و با ردای طلایی سوار بر اسب از آن عبور کرد.

با گذر زمان، شهر شروع به فرو رفتن در دریا کرد و بسیاری از ساکنان آن را ترک کردند. پس از حمله مسلمانان در قرن هشتم و شیوع مالاریا در سال ۱۵۰۰، باقی‌مانده مردم نیز گریختند.

 چگونه شهر غرق شد؟

بایا بر روی کالدرایی فروریخته با فعالیت‌های شدید لرزه‌ای و آتشفشانی قرار دارد. با پر و خالی شدن اتاق‌های ماگمایی زیرزمینی، زمین دچار فرونشست می‌شود؛ فرآیندی که به آن «برادی‌سیسم» گفته می‌شود.

بین قرون سوم تا پنجم میلادی، شهر شروع به غرق شدن کرد. تا زمان حمله در قرن هشتم، بخش‌های پایینی شهر کاملاً زیر آب رفته بودند. امروزه حدود ۱۰۰ متر از این شهر در زیر خلیج ناپل قرار دارد.

بایا امروز

امروزه بایا یکی از مقاصد گردشگری منحصربه‌فرد است؛ جایی که می‌توانید شهری باستانی را زیر آب ببینید. این تجربه از طریق غواصی، شنا با ماسک یا قایق‌های کف‌شیشه‌ای ممکن است.

و این فقط بخش زیر آب است اگر علاقه‌ای به ورود به آب ندارید، می‌توانید بقایای فوق‌العاده‌ای از معماری روم باستان را در خشکی ببینید.

داخل معبد عطارد

گنبد 71 فوتی معبد عطارد

پیش از ساخت پانتئون در رم در سال ۱۲۸ میلادی، معبد مرکوری به‌خاطر داشتن بزرگ‌ترین گنبد جهان شهرت داشت؛ گنبدی با قطر ۲۱.۶ متر که بر فراز استخرهای آب سرد حمام‌های عمومی قرار داشت.

معبد دیانا نیز شاهکاری معماری بود، هرچند امروز نیمه‌فروریخته است. این بنا برای جذب بخار چشمه‌های آب‌گرم طراحی شده بود.

 

در اعماق دریا، می‌توانید نیومفئومی را ببینید که توسط امپراتور کلودیوس ساخته شده بود؛ بنایی وقف‌شده به نیمف‌ها  خدایان کوچک طبیعت در باور رومی‌ها. مجسمه‌های این مکان و دیگر آثار کشف‌شده در موزه بایا نگهداری می‌شوند.

معبد ونوس نام خود را از تاریخ‌نگار ناپلی قرن شانزدهم، اسکیپیونه مازلا، گرفته که ادعا کرده مجسمه‌ای از ونوس را در آنجا یافته است. این ساختمان هشت‌ضلعی اکنون فاقد برخی دیوارها و سقف خود است.

در سراسر منطقه، بقایای حمام‌های عمومی و خصوصی دیده می‌شود؛ حمام‌هایی که شهرت بایا را رقم زدند. مهندسان رومی با طراحی سیستم پیچیده‌ای از اتاق‌ها و کانال‌ها، آب گرم چشمه‌ها را به این سوناها هدایت می‌کردند. رومی‌ها از حمام‌ها برای آرامش و درمان بیماری‌ها استفاده می‌کردند روشی که از پزشک یونانی، آسکلیپیادس، الهام گرفته شده بود.

در ارتفاعات مشرف به دریا، ویلای آمبولاتیو قرار دارد؛ مجموعه‌ای از شش باغ متصل به‌وسیله پله‌ها. بیشتر سازه‌ها از بین رفته‌اند، اما احتمالاً افراد ثروتمند و بانفوذ در این منطقه زندگی می‌کردند.

بخش «سوساندرا» نیز بسیار جالب است، زیرا هنوز مشخص نیست رومی‌ها چگونه از آن استفاده می‌کردند. مانند ویلای آمبولاتیو، این بخش شامل تراس‌های متصل به هم است که ممکن است محل اسپا، هتل یا ویلا بوده باشد. برخی حتی معتقدند که این مکان محل ملاقات نرون با ناوگان میسنو بوده است.

اگر روزی به ایتالیا سفر کردید، شهر غرق‌شده‌ی بایا مقصدی فوق‌العاده برای بازدید خواهد بود. شاید آثار آن مانند پمپئی حفظ نشده باشند، اما تجربه دیدن شهری باستانی در زیر آب، آن هم با چنین تاریخ جذابی، بی‌نظیر است.