هشدار به زیاده‌خواهان؛ ایستادگی معنادار بر حقوق هسته‌ای ایران

به گزارش پارسینه، چهارشنبه گذشته، رهبر معظم انقلاب اسلامی در بیاناتی به مناسبت سالگرد ارتحال امام خمینی(ره)، بر حق ایران در برخورداری از غنی سازی اورانیوم و رد درخواست آمریکایی‌ها جهت توقف آن تاکید کردند. ایشان درخواست های آمریکا و طرح های آن ها در قالب مذاکره با ایران را صد در صد ضدِ شعار "ما می‌توانیم" توصیف کرده و بار دیگر به این مساله اشاره داشتند که آمریکا در جایگاهی نیست که به ایران بگوید باید غنی سازی داشته باشد یا نداشته باشد.

ایشان غنی سازی را کلید صنعت هسته ای ایران عنوان کرده و تاکید نمودند اگر صد نیروگاه هسته ای داشته باشیم اما غنی سازی نداشته باشیم، این موضوع در راستای منافع ایران نخواهد بود. ایشان به صراحت تاکید کردند که آمریکا مایل است ایران صنعت هسته ای نداشته باشد. البته که ایشان در قالب طیفی از دیکر موضع گیری‌های خود نیز با قاطعیت از حقوق هسته ای کشورمان دفاع کردند.

این سخنان، فراتر از یک بیانیه سیاسی یا اعلام موضع مقطعی، حامل مفاهیم ژرفی درباره جایگاه راهبردی دانش هسته‌ای در آینده ایران بود. جایگاهی که نه‌تنها به‌مثابه یکی از نمادهای اقتدار ملی تلقی می‌شود، بلکه در حکم یکی از سنگرهای حیاتی استقلال علمی، اقتصادی و سیاسی کشور در قرن بیست‌ویکم است.

رهبر انقلاب در سخنان خود، صنعت هسته‌ای را صرفاً ابزاری برای تولید انرژی ندانستند، بلکه آن را به‌درستی «صنعت مادر» خواندند؛ صنعتی که به‌طور مستقیم و غیرمستقیم به رشد و تقویت بسیاری از حوزه‌های دیگر مانند پزشکی، کشاورزی، صنعت، داروسازی، نانو، هوافضا و حتی دفاعی کمک می‌کند. از این منظر، دفاع از حقوق هسته‌ای ایران، تنها دفاع از یک فناوری نیست، بلکه پاسداشت بنیان‌های علمی کشور و حفاظت از توانمندی ملی در برابر تهدیدات خارجی است.

در شرایطی که جهان با چالش‌های روزافزون انرژی و محیط‌زیست مواجه است، و کشورهای توسعه‌یافته همچنان به توسعه زیرساخت‌های هسته‌ای خود ادامه می‌دهند، تلاش برای محروم‌سازی ایران از این حق مسلم، نه با اصول عدالت جهانی سازگار است و نه با موازین معاهده‌های بین‌المللی چون NPT (پیمان منع گسترش سلاح‌های هسته‌ای). ایران، به‌عنوان عضوی متعهد به NPT، سال‌هاست که همکاری گسترده‌ای با آژانس بین‌المللی انرژی اتمی دارد و بارها تأییدیه‌های رسمی درباره صلح‌آمیز بودن برنامه هسته‌ای خود دریافت کرده است. با این حال، آنچه موجب نگرانی برخی دولت‌های غربی، به‌ویژه ایالات متحده شده، نه احتمال ساخت بمب اتمی، بلکه رشد استقلال علمی کشوری است که حاضر به تبعیت کورکورانه از نظام سلطه جهانی نیست.

در همین زمینه، رهبر انقلاب به‌درستی تأکید کردند که «غنی‌سازی اورانیوم»، نه‌تنها بخش کلیدی صنعت هسته‌ای است، بلکه از منظر راهبردی نیز به‌عنوان شاخص خودکفایی علمی و فنی شناخته می‌شود. کشورهای سلطه‌گر تلاش می‌کنند با فشار سیاسی، اقتصادی و تبلیغاتی، ایران را از غنی‌سازی بازدارند و بدین‌ترتیب، چرخه تولید سوخت هسته‌ای در کشور را ناقص و وابسته نگه دارند. این در حالی است که اگر کشوری نتواند سوخت نیروگاه‌های خود را تولید کند، به ناچار باید از بازارهای جهانی با قیمت بالا، شرایط تبعیض‌آمیز و باج‌خواهانه وارد کند؛ مسیری که عملاً با مفهوم استقلال ملی در تضاد است.

نکته‌ای مهم در بیانات ۱۴ خرداد رهبر انقلاب، به چالش کشیدن منطق آمریکایی در سیاست‌ورزی بین‌المللی بود. جمله‌ی صریح ایشان خطاب به آمریکا: «چرا دخالت می‌کنید ایران غنی‌سازی داشته باشد یا نداشته باشد؟ شما چه‌کاره‌اید؟»، بازتاب‌دهنده‌ی اعتراض مشروع کشوری است که از حقوق قانونی خود استفاده می‌کند و در عین حال، با برخورد دوگانه قدرت‌های جهانی مواجه است. همین نوع از برخوردهای متکبرانه و سیاست‌های تحریمی، دلیل اصلی بی‌اعتمادی ملت ایران نسبت به وعده‌های غربی‌ها در توافقات بین‌المللی مانند برجام است.

تحلیل درست این سخنان نشان می‌دهد که ایران دیگر در موضع دفاعی نسبت به مسئله هسته‌ای قرار ندارد، بلکه با اتکا به توان علمی داخلی، نخبگان جوان، و تجارب دیپلماتیک گذشته، در جایگاهی ایستاده است که می‌تواند شروط خود را در مذاکرات تعیین کند. دستاوردهای صنعت هسته‌ای ایران، حاصل دو دهه تلاش مستمر، ایستادگی در برابر تحریم‌ها، شهادت دانشمندان و صبوری مردم است. از این رو، عقب‌نشینی از آن، نه‌تنها به معنای از دست دادن یک فناوری پیشرفته است، بلکه شکستی در برابر منطق سلطه و فشار خواهد بود.

در جهان امروز که قدرت نرم و دانش‌محور جایگزین قدرت صرف نظامی شده، دستیابی به فناوری هسته‌ای بومی، ایران را به بازیگری تأثیرگذار در نظام چندقطبی جهانی تبدیل کرده است. کشورهایی که در حال گذار از نظم تک‌قطبی آمریکا‌محور هستند، به تجربه ایران به‌عنوان الگویی برای مقاومت علمی و دیپلماسی متوازن می‌نگرند. در چنین شرایطی، ایستادگی ایران بر سر حقوق هسته‌ای‌اش، صرفاً یک موضع ملی نیست، بلکه بخشی از یک گفتمان جهانی در برابر سیاست‌های تبعیض‌آمیز و انحصارطلبانه است.

پیام بیانات ۱۴ خرداد رهبر انقلاب برای داخل کشور نیز روشن است: مسیر توسعه علمی و استقلال ملی، باید با شجاعت، وحدت و ایمان به ظرفیت‌های درونی ادامه یابد. در این مسیر، حمایت از دانشمندان، حفظ سرمایه‌های علمی، تقویت ارتباط دانشگاه و صنعت و بی‌اعتنایی به تهدیدهای پوچ دشمنان، باید در اولویت قرار گیرد.

در پایان، آنچه از بیانات رهبر انقلاب در سالگرد امام راحل برداشت می‌شود، نه‌تنها حمایت از یک حق، بلکه دعوت به ادامه یک راه است؛ راهی که از «نه» گفتن به سلطه شروع شد و امروز در ایستادگی بر سر علم، عزت و پیشرفت ادامه می‌یابد. ایران، در سایه مقاومت و عقلانیت، حق خود را نه از کسی می‌گیرد و نه به کسی واگذار می‌کند. این، پیام واضح ملت ایران به جهان است.