ردپای استرس پدران روی دختران!

به گزارش پارسینه به نقل ازهمشهری آنلاین دانشمندان در بررسی این مساله هستند که تجربیات استرس زای والدین می‌تواند منجر به تغییراتی در بیان ژن شود و در اسپرم یا تخمک کدگذاری شده و به فرزندان منتقل شود. به عبارت دیگر، راهی وجود دارد که فرزندان تجربیات والدین خود را به ارث ببرند. این با ژن های ارثی برای چشم‌های قهوه‌ای یا آبی متفاوت است. این بیشتر شبیه به ارث بردن ژن‌هایی است که به منظور سازگاری بهتر با یک محیط خاص روشن یا خاموش می‌شوند.

به گزارش سایت پزشکی دانشگاه تافتس، لری فیگ، استاد زیست‌شناسی رشدی، مولکولی و شیمیایی در دانشکده پزشکی دانشگاه تافتس، به مشخص کردن چگونگی انتقال تغییرات در بیان ژن، به نام تغییرات اپی ژنتیک، کمک می‌کند.

فیگ می‌گوید این ایده اغلب برای مردم حیرت‌آور است: شما تجربیات استرس‌زای اجداد خود را به ارث می‌برید؟ چگونه چنین چیزی ممکن است؟ و چرا؟

دلیلش می‌تواند این باشد که بیان ژنتیکی مبتنی بر تجربه والدین به ایجاد زمینه برای فرزندان موفق کمک می کند. به عنوان مثال، موش‌هایی که در محیط های سرد بزرگ می شوند، نوعی چربی به نام چربی قهوه ای را برای گرم نگه داشتن خود ذخیره می‌کنند. فرزندان آن‌ها با چربی قهوه‌ای اضافی متولد می‌شوند که احتمالا به آن‌ها در دماهای سرد بیشتر بقا می‌دهد.

فیگ می‌گوید: ایده این است که در شرایط عادی، این نوع انتقال ژنتیک چیز خوبی است. مانند هر سیستم نظارتی دیگری، اگر بیش از حد باشد، می‌تواند باعث آسیب شود. با توجه به دومی، فیگ به این موضوع علاقه مند است که آیا استرس دوران کودکی ممکن است منجر به عبور والدین از تغییرات اپی ژنتیکی شود که فرزندانشان را مستعد ابتلا به اختلالات روانپزشکی می‌کند.

استرس چگونه منتقل می‌شود؟

فیگ در تحقیق خود نشان داده که موش‌های نر در معرض استرس اجتماعی دارای سطوح مختلفی از مولکول‌ها به نام «میکرو آر ان ای» در اسپرم خود هستند. پس از اینکه اسپرم تخمک را بارور کرد، این مولکول‌های میکرو آر ان ای دستورالعمل‌هایی درباره نحوه بیان ژن‌ها در جنین در حال رشد می‌دهند. در اسپرم موش‌های تحت استرس و جنین‌های اولیه مشتق شده از آنها، دو مولکول میکرو آر ان ای خاص در سطوح بسیار پایین‌تری نسبت به موش‌های بدون استرس وجود دارند. میکرو آر ان ای مولکول‌های RNA تک رشته‌ای کوچک و غیر کدکننده حاوی 21-23 نوکلئوتید هستند. میکرو آر ان ای‌ها که در گیاهان، حیوانات و حتی برخی ویروس ها یافت می‌شوند، در خاموش کردن RNA و تنظیم بیان ژن پس از رونویسی نقش دارند.

فرزندان ماده این موش‌های تحت استرس رفتاری مضطرب‌تر از حالت عادی نشان می‌دهنند. فرزندان نر این کار را نمی کنند. با این حال، آن‌ها همان تغییرات را در اسپرم خود دارند، حتی اگر خودشان استرس نداشته باشند. فرزندان ماده آن‌ها مضطرب هستند.

فیگ با یک مطالعه آزمایشی کوچک روی انسان‌ها پی برد که مردانی که تجربیات نامطلوب دوران کودکی داشتند (مانند سوء استفاده جسمی یا عاطفی یا بی‌توجهی) دارای همان سطوح microRNA در اسپرم‌ خود بودند. او می‌گوید: ما تغییراتی را در اسپرم مردان مشاهده کردیم که با تغییرات اسپرم موش‌ها مطابقت داشت. این یک نتیجه قابل توجه بود. اکنون فیگ در حال کار روی یک مطالعه بسیار بزرگتر در انسان است تا این یافته ها را تایید کند و عمیق‌تر کند.