انرژی‌های تجدیدپذیر؛ اولویت فراموش‌شده بخش انرژی ایران

به گزارش پارسینه؛ بر کسی پوشیده نیست که بحران ناترازی انرژی و به طور خاص کمبود برق، یکی از مشکلات بزرگِ ایران امروز است. چالشی که نه فقط در حوزه مصرف خانگی برای شهروندان ایجاد چالش کرده بلکه برای دیگر حوزه ها به ویژه بخش تولید و صنعت نیز مشکل‌ساز شده و گزارش های مختلف از وارد آمدن خسارات سنگین به این بخش خبر می دهند.

در مدت اخیر نیز شاهد بازگشت قطعی های روزانه برق در بخش های مختلف کشورمان بوده ایم. روندی که به زعم برخی کارشناسان و حتی مقام های مسوول، با توجه به فرارسیدن روزهای گرم سال در فصل تابستان می‌تواند ابعاد جدی تری را هم به خود بگیرد. با این همه، یکی از راهکارهایی که کشورهای مختلف جهان برای رفع بحران کمبود برق به نحوی جدی مد نظر دارند، توسعه زیرساخت های مرتبط با انرژی های تجدیدپذیر است. موضوعی که به نظر می رسد در کشورمان یک موضوع فراموش شده است.

بر اساس آمارهای رسمی، ظرفیت تولید برق از منابع تجدیدپذیر در کشورمان به 1530 مگاوات رسیده است. از این میزان، 60 درصد مربوط به انرژی خورشیدی، 29 درصد انرژی بادی، 9 درصد انرژی برق‌آبی، و 2 درصد سایر منابع تجدیدپذیر است. با این همه، سهم انرژی های تجدیدپذیر از تولید برق ایران همچنان کمتر از 5 درصد است. این در حالی است که میانگین جهانی در این حوزه بیش از 13 درصد است.

جالب اینکه برخی ارزیابی ها حاکی از این هستند که اگر ایران بتواند تا سال 2030 ظرفیت نیروگاه های تجدیدپذیر خود را به طور کامل فعال کند، در عمل می تواند 18 برابر بیشتر از نیاز سالانه برق کشور تولید کند. با این همه، آنچه در وضعیت فعلی واضح است این موضوع می باشد که هنوز ظرفیت های مرتبط با تولید برق از انرژی های تجدیدپذیر آنطور که باید و شاید در ایران فعال نشده اند. این در حالی است که توسعه زیرساخت ها در این حوزه حامل 3 دستاورد مهم برای ایران خواهد بود.

1: جلوگیری از وقوع یک سناریوی نگران‌کننده برای ایران

وقتی سهم انرژی های تجدیدپذیر در تولید برق ایران افزایش یابد، این به معنای کاهش استفاده از سوخت های فسیلی و متعاقبا حراست از این منابع کشور برای صادرات انرژی خواهد بود. موضوعی که منابع ارزی و درآمدی قابل توجهی را نصیب کشورمان می کند و این مساله می تواند در خدمت رشد و توسعه و آبادانی ایران قرار گیرد.

این در حالی است که تداوم روندهای کنونی در حوزه مصرف سوخت های فسیلی برای تولید برق در ایران سبب خواهد شد تا در آینده ای نه چندان دور شاهد باشیم که بخش اعظم این منابع انرژی در داخل مصرف می شوند و دیگر توانی برای صادرات باقی نمی ماند. این موضوع به معنای واقعی کلمه یک خسارت بزرگ برای ایران است.

2: کاهش ابعاد بحران آلودگی هوا

در طی سال های گذشته بارها و بارها شاهد بوده ایم که بحثهای مختلفی در مورد آلودگی بالای هوا ناشی از سوختن سوخت های فسیلی در نیروگاه های برق ایران درگرفته است. این در حالی است که استفاده از انرژی های تجدیدپذیر برای تولید برق، عملا مشکل آلودگی هوا برای تولید برق را بی معنا می کند.

موضوعی که تاکنون بارها و بارها از سوی بسیاری ا تحلیلگران و صاحب نظران امر مورد اشاره بوده است. در عین حال، استفاده از انرژی های تجدیدپذیر می تواند فرصت های شغلی قابل توجهی را نیز به ویژه در مناطق محروم کشورمان ایجاد کند که این مساله به نفع ایران است.

3: همسویی با یک روند رو به رشد جهانی

اقبال به انرژی های تجدیدپذیر و استفاده از آن ها برای تولید برق، یک روند رو به رشد و جهانی است و اگر ایران از این روند عقب بیفتد، عملا بسیاری از فرصت های آتی خود را از دست خواهد داد. در واقع، در جهان امروز شاهد نوعی تغییر گفتمان در حوزه تولید انرژی هستیم و بسیاری از کشورها رویکردهای تازه ای برای تامین برق خود با استفاده از منابع تجدیدپذیر در دستورکار دارند.

اگر این روند در ایران مورد بی توجهی قرار گیرد، ما عملا با نوعی عدم توازن رو به رو خواهیم شد که مخاطب قرار‌دادن آن بسیار دشوار خواهد بود. در عین حال، همانطور که پیشتر هم گفته شد، در صورت عدم استفاده از انرژی‌های تجدیدپذیر برای تولید برق کشور، باید انتظار اُفت قابل توجه درآمدهای ارزی ایران از رهگذر صادرات انرژی را هم داشته باشیم.