هادی خامنه ای: مرحوم پدر ۴۰ سال یک کفش را پوشیدند

سید هادی خامنه ای چهره ای آرام و رفتاری همراه با دقت و آرامش و میانه روی دارد و اجازه نمی دهد هیجان برای رفتار سیاسی و اخلاقی اش غلبه یابد.  بیش از آن که به فعالیت سیاسی اعتقاد داشته باشد، به فعالیت علمی و فرهنگی ایمان دارد. او می گفت: بارها بعد از فوت حضرت امام به آقایان گفتم باید حوزه علمیه و دانشگاه تاسیس کنیم،  با همین نگاه بود که همراه با شیخ علی اکبر محتشمی پور مدتی به تدریس در حوزه علمیه شهرری پرداختند.

برخی نکات گفت و گو با سیدهادی خامنه ای در زیر آمده است.

• بیش از ۵۰ سال است که ورزش زورخانه ای انجام می دهم. در زورخانه های مختلف تهران مثل نیروشادی و چیذر ورزش کرده ام اما ورزش را به اندازه و به قاعده انجام می دهم. معنی ندارد ورزشکار ۶۰۰ تا شنا برود ۸۰۰ جف میل بگیرد با این روش، آسیب به بدن می رسد.

• بیشتر ورزش ها مانند والیبال، شنا، تنیس و کوه نوردی را تجربه کرده ام.

• ظهرهای پنج شنبه، وعاظ و روحانیون مشهد به میزبانی مرحوم پدر آسید جواد آقا(۱۲۷۴-۱۳۶۵) می آمدند منزل ما. با هم گعده ای داشتند و بعد از نماز می رفتند. آن موقع مشهد کوچک تر بود و مرسوم نبود نهار بمانند. البته وضع اقتصادی خانواده ی ما هم به گونه ای نبود که بتوانیم غذای مناسبی برای میهمانان تهیه کنیم. در یکی از این پنج شنبه ها با حضور دوستان ابوی معمم شدم.

• برخلاف اخوان(سید محمد و سیدعلی) که عادت به «نو پوشی» داشتند، من از همان دوران طلبگی ساده و کهنه پوش بودم و از عبا، لباده و جوراب اخوان بزرگتر استفاده می کردم. برای همین بود که من همیشه چندین لباس داشتم و از این نظر وضع از برادرانم بهتر بود.

• یک لباده داشتم که سال ها می پوشیدمش،مرحوم مادرم آن را پنهان کرد که دیگر نپوشمش و مرا مجبور کرد با پارچه ای که داده بود پیش خیاط برم.

• خواهر بزرگوار ما که همسر شیخ علی آقای تهرانی است، لباس های برادران را برایم تعمیر می کرد که بپوشم.

• مرحوم ابوی عزیز ما هم ساده پوش بودند. یک جفت کفش داشتند که بیش از ۴۰ سال پوشیدند.

• اوایل انقلاب از لبنان یک کفش ایتالیایی خریدم و قریب به ده سال از آن استفاده کردم.

• در اواخر دهه ۱۳۶۰ مجلس یک دوره کلاس کامپیوتر در شرکت داده پردازی گذاشت و در آنجا برنامه نویسی بیسیک را یاد گرفتم.