فال حافظ امروز چهارشنبه ۹ آذر ۱۴۰۱ را با ما در ادامه بخوانید. برای گرفتن فال حافظ و تعبیر و تفسیر آن باید علم و سواد کافی داشت. به همین دلیل تصمیم گرفته‌ایم تا هر روز تعبیر یکی از غزل‌های حافظ شیرازی را برایتان بگذاریم. در فال حافظ چهارشنبه ۹ آذر ۱۴۰۱ به بررسی غزل شماره ۲۶۳ حافظ می‌پردازیم.
بیا و کشتی ما در شط شراب انداز
خروش و ولوله در جان شیخ و شاب انداز
مرا به کشتی باده درافکن ای ساقی
که گفته‌اند نکویی کن و در آب انداز
ز کوی میکده برگشته‌ام ز راه خطا
مرا دگر ز کرم با ره صواب انداز
بیار زان می گلرنگ مشک بو جامی
شرار رشک و حسد در دل گلاب انداز
اگر چه مست و خرابم تو نیز لطفی کن
نظر بر این دل سرگشته خراب انداز
به نیمشب اگرت آفتاب می‌باید
ز روی دختر گلچهر رز نقاب انداز
مهل که روز وفاتم به خاک بسپارند
مرا به میکده بر در خم شراب انداز
ز جور چرخ چو حافظ به جان رسید دلت
به سوی دیو محن ناوک شهاب انداز
افکار منفی تو را احاطه کرده و تصمیمی که پیش از این به اشتباه گرفته‌بودی، اکنون تو را آزار می‌دهد. دست از تردید بردار، یأس و ناامیدی را از دلت بیرون کن. با مشورت و تفکر تصمیمی جدید بگیر تا زندگی تو را از این رو به آن رو کند. چه خوب است که به هر چیزی در زندگی به‌دست می‌آوری قانع بوده و به دنبال آرزوهای دست‌نیافتنی نباشی. از لحظه لحظه زندگی‌ات بهره ببر تا دچار حسرت و اندوه نشوی. اگر روزگار بر تو سخت می‌گیرد، تو نیز سرسختی نشان بده. به نیازمندان کمک کن بدون اینکه چشمداشت جبران داشته باشی، چرا که از قدیم گفته‌اند: «تو نیکی می‌کن و در دجله انداز / که ایزد در بیابانت دهد باز» خداوند حساب همه‌چیز را دارد.
مدتی است یاس و ناامیدی در دل شما لانه کرده است. افکار منفی را از ذهن خود خارج کرده و به آن چه تاکنون به دست آورده اید قناعت داشته باشید. آرزوهای محال را رها کرده و از لحظات زندگی نهایت استفاده را بکنید تا بعدا افسوس نخورید.
اگرچه در گذشته اشتباهاتی کرده و راه اشتباهی رفته اید و فکر آن شما را اذیت می کند اما اندوهگین نباشید که خداوند به شما یاری خواهد داد. با اراده قوی اقدام کنید و تلاش خود را به کار بگیرید تا تحولی عمیق و در جهت مثبت در زندگی ایجاد کنید.
بیا و جام شراب کشتی مانند ما را در نَهر شراب انداخته و با این عمل پیر و جوان را به غریو و فریاد وادار.
ای ساقی، مرا در کشتی شراب انداز، چرا که گفته‌اند نیکی کن و در آب انداز.
به اشتباه از راه میخانه برگشته‌ام. بار دیگر بزرگواری کرده مرا به راه راست میکده رهنما شو.
پیاله‌ای از آن شراب ارغوانی معطر آورده و آتش غیرت و حسادت در دل گلاب به پا کن.
هرچند مست و از خود بی‌خبرم، تو در حق من لطفی کرده و نگاهی به دل سرگشته و بدحال من بینداز.
هرگاه در دل شب به آفتاب نیاز داری، از چهره دختر سرخ رویِ تاک یعنی شراب، پرده را کنار بزن.
اجازه مده که روز مرگم مرا در خاک دفن کنند. پیکرم را به میخانه برده و در خم شراب غوطه‌ور کن.
منبع: شرح جلالی بر حافظ با تصرف و تلخیص.
