چارلز، پادشاه جدید بریتانیا است

در لحظه مرگ ملکه، تاج و تخت بلافاصله و بدون هیچ مراسمی به وارث او، چارلز، شاهزاده سابق ولز منتقل شد.

ولی پیش از تاج‌گذاری به عنوان پادشاه او باید چند مرحله عملی - و سنتی - را پشت سر بگذارد.

نام پادشاه جدید چیست ؟

چارلز سوم نام پادشاه جدید بریتانیا است.

این اولین تصمیم او به عنوان پادشاه جدید بریتانیا بود. او می‌توانست یکی از چهار نامی را که دارد برگزیند - چارلز فیلیپ آرتور جورج.

پدربزرگ او جورج ششم نام‌اش آلبرت بود ولی از یکی از اسامی ميانی خود برای نام شاهی‌اش استفاده می‌کرد.

او تنها کسی نیست که عنوان‌اش تغيير می‌کند.

شاهزاده ویلیام هر چند وارث تخت و تاج است ناگهان شاهزاده ولز نخواهد شد. اما او بلافاصله عنوان دیگر پدرش یعنی دوک کورنوال را به ارث می‌برد. همسرش کاترین نیز به نام دوشس کورنوال شناخته خواهد شد.

همسر چارلز نیز عنوان تازه‌ای خواهد داشت و این عنوان «ملکه هم‌نشین» خواهد بود - ملکه هم‌نشین یا ملکه همسر عنوانی است که برای همسر پادشاه به کار می‌رود.

تشریفات رسمی

چارلز در حدود ۲۴ ساعت اول پس از درگذشت مادرش رسماً به عنوان پادشاه اعلام خواهد شد. این امر در کاخ سنت جیمز در لندن در برابر نهادی تشریفاتی موسوم به شورای جلوس اتفاق می‌افتد.

اين شورا متشکل است از شورای خصوصی- گروهی از نمایندگان ارشد پارلمان فعلی و سابق و اعضایی از مجلس اعیان - و هم‌چنین کارمندان ارشد دولت، کمیساریای ارشد کشورهای مشترک‌المنافع و شهردار لندن.

بیش از ۷۰۰ نفر در تئوری حق دارند که در تشریفات حاضر باشند ولی با توجه به مهلت اندک، تعداد واقعی این افراد بسیار کمتر خواهد بود. در شورای جلوس قبلی در سال ۱۹۵۲، حدود ۲۰۰ نفر شرکت داشتند.

پادشاه به طور سنتی در این تشریفات حضور ندارد.

در این جلسه، درگذشت ملکه الیزابت را لردِ رییس شورای خصوصی (در حال حاضر، پنی موردانت، عضو پارلمان) اعلام خواهد کرد و بیانیه‌ای با صدای بلند خوانده خواهد شد.

جمله‌بندی این بیانیه ممکن است تغيیر کند ولی به طور سنتی سلسله‌ای از دعاها و عهدهاست که از فرمانروای پیشین ستایش می‌کند و پیمان حمایت با پادشاه جدید می‌بندد.

سپس این بیانیه را شماری از چهره‌های ارشد از جمله نخست‌وزیر، اسقف اعظم کانتربری و لردِ مستشار امضا می‌کنند.

مانند سایر تشریفات، دقت می‌شود که به عنوان نشانه‌ای از دورانی تازه، چه مواردی باید تغییر کنند،‌ اضافه شوند يا به روز شوند.

اولین اعلامیه شاه

شورای جلوس- معمولاً یک روز بعد - جلسه می‌گذارد و این بار شاه نیز در کنار شورای خصوصی در آن شرکت می‌کند.

در آغاز حکمرانی پادشاه بریتانیا هيچ «سوگند»ی به شیوه سایر سران کشورها مثل رئیس‌جمهور ایالات متحده وجود ندارد. ولی اعلاميه‌ای را شاه جدید - در راستای سنتی که به قرن هجدهم بر می‌گردد - می‌خواند و در آن سوگند یاد می‌کند که حافظ کلیسای اسکاتلند باشد.

پس از دمیده شدن در شیپورها، اعلامیه‌ای عمومی صادر می‌شود که چارلز را به عنوان شاه جدید اعلام می‌کند. این اعلامیه را از فراز بالکنِ کاخ سنت جیمز مسئولی موسوم به سلاح‌دار ارشد اعلام می‌کند.

او بانگ برمی‌آورد: «خدا نگهدار شاه باد» و برای اولین بار از سال ۱۹۵۲، سرود ملی با کلمات «خدا نگهدار شاه باد» خوانده خواهد شد.

در هاید پارک، برج لندن و کشتی‌های نيروهای دریایی توپ شلیک خواهد شد و اعلامیه‌ای که پادشاهی چارلز را اعلام می‌کند در ادینبرا (مرکز اسکاتلند)، کاردیف (مرکز ولز) و بلفاست (مرکز ایرلند شمالی) خوانده خواهد شد.

تاج‌گذاری

در ۹۰۰ سال گذشته، تشریفات تاج‌گذاری در کلیسای وست‌مينستر انجام شده است - ويلیامِ فاتح نخستین پادشاهی بود که در آن‌جا تاج‌گذاری کرد و چارلز چهلمین پادشاهی است که در این‌جا تاج به سر خواهد نهاد.

اين تشریفاتی دینی در سنت کلیسای آنگلیکن (کلیسای رسمی انگلستان) است که اسقف اعظم کانتربری آن را انجام می‌دهد. در نقطه اوج مراسم، او تاج سنت ادوارد را بر سر چارلز می‌نهد - که تاجی از طلای خالص است که قدمت‌اش به سال ۱۶۶۱ می‌رسد.

این تاج، قطعه اصلی جواهرات برج لندن است و تنها پادشاهان در زمان تاج‌گذاری آن را به سر می‌گذارند. (حداقل به این دلیل که وزن‌اش ۲.۲۳ کیلوگرم است).

بر خلاف عروسی‌های سلطنتی، تاج‌گذاری يک مناسبت حکومتی است - دولت هزینه‌اش را می‌پردازد و در نهایت دولت فهرست میهمانان را مشخص می‌کند.

موسیقی نواخته می‌شود، متونی قرائت می‌شود و مناسک مسح پادشاه جدید با استفاده از روغن پرتقال، رز، دارچین، مشک و عنبر انجام می‌شود.

شاه جدید سوگند تاج‌گذاری را در برابر ديدگان جهانیان ادا می‌کند. در طی این تشریفات مفصل او گوی و عصا را به عنوان نمادهای نقش جدیدش دریافت می‌کند و اسقف اعظم کانتربری تاج طلای خالص را بر سر او می‌گذارد.

رئیس کشورهای مشترک‌المنافع

چارلز رییس کشورهای مشترک‌المنافع شده است که انجمنی متشکل از ۵۶ کشور مستقل با ۲.۴ ميلیارد نفر جمعیت است. در ۱۴ کشور از این کشورها، به همراه بریتانیا، شاه رئیس حکومت است.

اين کشورها که موسوم‌اند به قلمروهای مشترک‌المنافع عبارت‌اند از: استرالیا، آنتيگا و باربودا، باهاما، بلیز، کانادا، گرنادا، جامايیکا، پاپوا گینه نو، سنت کریستوفر و نویس، سنت لوسیا، سنت وینسنت و گرنادین، نیوزیلند، جزایر سلیمان، تووالو.