نوزادان چگونه می دانند زنده چیست؟

نوزادان هنگام بررسی شی و نحوه ارتباط با شخص باید در مورد زنده بودن آن تصمیم بگیرند! از ویژگیهای انسانی موجودات زنده، می توان به صورت، حرکت و رفتار هدفمند اشاره کرد. از ویژگی های غیر انسانی موجودات زنده می توان به حرکت خودرانگی و توانایی پاسخگویی به ارتباطات اشاره کرد.

وقتی پسرم ادوین حدود سه ماه داشت، شروع به صحبت کرد. البته نه با کلمات واقعی، یا با هر زبانی که قابل فهم باشد، اما وقتی با او صحبت میکردم، او ناگهان شروع به پاسخ دادن با استفاده از حباب یا هر صدایی که می توانست ایجاد کند ، کرد.  جالب اینجاست که این اولین تلاشها برای برقراری ارتباط فقط متوجه من نبوده بلکه افراد دیگر و در بعضی موارد اشیا بی جان مانند عروسک گوسفندهای پر شده ای را که در تختخواب خود داشته نیز مورد توجه قرار گرفته اند. در حقیقت ، او هر روز صبح بیدار می شد و به گوسفندانش زمزمه می کرد، در حالی که منتظر بود من بیایمش، انگار که در مورد هوا یا آنچه که قصد دارد آن روز انجام دهد صحبت می کند.

نوزاد چگونه تصمیم گرفت با چه کسی یا با چه چیزی تعامل کند؟ چگونه نوزادان می فهمند چه چیزی زنده است و چه چیزی زنده نیست؟


ویژگی های انسانی موجودات زنده
از سن خیلی کم، شواهدی وجود دارد که نوزادان یاد می گیرند توجه زیادی به برخی از ویژگی های مهم موجودات از جمله آن چیزی که زنده است و چیزی که در دسترس است. حتی نوزادان تازه متولد شده به چیزهایی که صورت دارند نگاه کنند (جانسون و مورتون ، 1991)، و آنها در دو ماه اول زندگی چهره مادران خود را ترجیح می دهند (ماورر و سالاپاتک ، 1976).

همچنین شواهدی وجود دارد که نوزادان تازه متولد شده ترجیح می دهند به چیزهایی بصورت بیولوپیکی و طبیعی حرکت می کنند نگاه کنند تا نسبت به چیزهایی که به صورت مکانیکی حرکت می کنند (Simion، Regolin، & Buff، 2008). به عنوان مثال ، کودکان 4 تا 12 ماهه ترجیح می دهند به فیلم هایی از جانداران(مثل حیوانات) نگاه کنند تا چیزهایی بی جان مانند ماشین، قایق و هلی کوپتر.

آنها همچنین پاسخهای عاطفی بیشتری نسبت به حیوانات هدایت می كنند ، كه اغلب به آنها لبخند می زنند، می خندند یا دست تكان می دهند (دلواچ ، پیكارد ، و لوبو ، 2011) ، و حتی بیشتر از صحبت با اسباب بازی با حیوانات صحبت می كنند (LoBue ، Bloom پیکارد ، شرمن ، آکسفورد و دلوش ، 2013).

بر اساس این تحقیق، شاید تعجب آور نباشد که یکی از ویزگی های مهم موجود زنده از دید نوزدان داشتن چهره است. ، به همین دلیل احتمال دارد که ادوین، گوسفندان پر شده خود را به عنوان یک شریک مکالمه مناسب فرض کند. به عنوان مثال، در مطالعات دیگر، محققان دریافتند که عروسک های نوزادان اگر صورت داشته باشند نوزادان توجه خود را به هر جهتی که باشد ، نشان می دهند زیرا که چهره ها نشانه ای برای زنده بودن یک شی هستند و ممکن است نگاه آنها نشانه مهمی برای اینکه کدام سمت بعدی را جستجو کنیم (جانسون ، اسلاتر و کری ، 1998). سایر قسمتهای شبیه انسان مانند دست و پا نیز ممکن است نشانه ای برای زنده بودن باشد (Rakison & Butterworth، 1998).

برای نشان دادن این مسئله، گروه دیگری از محققان به نوزادان 5 تا 9 ماهه دو اسباب بازی شامل یک توپ و یک خرس نشان دادند و آنها مشاهده کردند که دست نوزاد به دست اشیا دراز می شود. محققان پس از مشاهده بارها و بارها رسیدن نوزاد به همان شی، محل قرارگیری این دو شی را تغییر داده و مشاهده کردند نوزاد اکنون به دنبال همان شی در مکان دیگری مانند قبل یا شی دیگری در همان مکان قبلی رفت. محققان دریافتند كه نوزادان وقتی دیدند كه فرد به شی جدید، نه محل جدید دست می یابد ، تعجب كردند. یافته ای كه محققان از آن به عنوان شواهدی مبنی بر توجه بیشتر نوزادان به هدف مورد نظر فرد تعبیر كردند.

نکته مهم، نوزادان این واکنش را نشان ندادند که به جای اینکه شخصی به سمت اشیا برود ، یک سری اتفاقات را با یک چوب بی جان مشاهده کردند، این نشان می دهد که آنها می دانند مردم نه چوب ها می توانند اهدافی را در ذهن داشته باشند (Woodward، 1998).

 

ویژگی های غیر انسانی موجودات زنده
اگرچه ویژگی های شبه انسان احتمالاً نشانه خوبی برای زمانی است که ممکن است چیزی زنده باشد ، اما تنها نشانه هایی نیستند که نوزادان می توانند استفاده کنند. در واقع ، بسیاری از موجودات زنده وجود دارند که انسان نیستند و ویژگی هایی مانند چهره، مانند کرم ، حلزون و چتر دریایی ندارند. نوزادان از کجا می دانند که این چیزها زنده هستند؟

محققان نشان داده اند که حتی وقتی چیزی به نظر انسان نرسد و چهره نداشته باشد، نوزادان می توانند از حرکت خود یا اشیایی که خود به خود حرکت می کنند به عنوان نشانه دیگری برای پویایی استفاده کنند.

محققان با استفاده از یک طرح مطالعه مشابه همان که قبلاً توصیف کردم ، جایی که دست یا چوب انسان به طور مکرر به یک جسم می رسید ، محققان دریافتند که نوزادان 9 تا 12 ماهه در صورت مشاهده چوب انتظار داشتند که چوب به یک شی جدید برسد. ابتدا چوب به خودی خود حرکت کرده و سعی کنید یکی از اشیا را بردارید (Biro & Leslie، 2006).

این نشان می دهد که نوزادان انتظار دارند اشیایی که خود به خود حرکت می کنند هدف داشته باشند ، حتی اگر صورت ، دست یا پا نداشته باشند. یکی از ویژگی های نهایی که نوزادان برای تصمیم گیری در مورد زنده بودن یک شی استفاده می کنند این است که آیا وقتی کودک با آن صحبت می کند واکنش نشان می دهد!

 

خط پایین
در کل، این تحقیق نشان می دهد که نشانه های مختلفی وجود دارد که نوزادان می توانند برای تصمیم گیری در مورد زنده بودن چیزی استفاده کنند. در حقیقت ، اکثر چیزهایی که زنده هستند یک باره دارای بسیاری از این ویژگی ها هستند آنها چهره دارند، به شما پاسخ می دهند و خود به خود حرکت می کنند. اما این واقعیت که نوزادان فقط می توانند از یک یا دو مورد استفاده کنند، این انعطاف پذیری را برای تصمیم گیری در مورد حیوانات جدید مانند ماهی های دریایی ایجاد می کند حتی ممکن است زنده باشند حتی اگر همه ویژگی های انسانها را ندارند.

همچنین توضیح می دهد که چرا فقط داشتن چهره ممکن است منجر به مکالمات جالبی بین کودک شما و برخی از اسباب بازی های او شود ، یا چرا آن حیوان پر شده مورد علاقه می تواند به چنین دوست مهمی تبدیل شود.

 

منبع: سایکولوژی تو دی