.svg)
بیماری دوقطبی چیست؟ + راه‌های درمان
پارسینه: بیماری دوقطبی از هر ۱۰۰ نفر یک نفر را در برهه‌ای از زندگی خود تحت تاثیر قرار می‌دهد، به این معنی که ۱ درصد از افراد را مبتلا می‌کند، این عارضه قبل از بزرگسالی بسیار نادر است.
بیماری دو قطبی نوعی بیماری روانی است که قبلاً به عنوان "افسردگی شیدایی" شناخته می‌شد، زیرا فرد مبتلا از نوسانات خلقی رنج می‌برد که گاهی اوقات به نقطه شیدایی یا افسردگی می‌رسد.
بیماری دوقطبی از هر ۱۰۰ نفر یک نفر را در برهه‌ای از زندگی خود تحت تاثیر قرار می‌دهد، به این معنی که ۱ درصد از افراد را مبتلا می‌کند، این عارضه قبل از بزرگسالی بسیار نادر است.
اگرچه علت دقیق این بیماری هنوز نامشخص است، اما دانشمندان گروهی از عوامل همپوشانی را که منجر به بیماری دوقطبی می‌شوند، پیدا کرده اند.
این عوامل ممکن است فیزیکی، اجتماعی یا محیطی باشند از جمله:
- عدم تعادل در انتقال دهنده‌های عصبی که موادی شیمیایی هستند که عملکرد تمام قسمت‌های مغز را کنترل می‌کنند.
- این باور وجود دارد که این بیماری ممکن است توسط عوامل ژنتیکی ایجاد شود.
- این بیماری ممکن است به دلیل قرار گرفتن در معرض شرایط و فشار‌های زندگی ایجاد شود.
- اختلال دوقطبی می‌تواند در نتیجه استرس شدید روانی ایجاد شود.
- ممکن است به دلیل قرار گرفتن در معرض شوک‌های خشونت آمیز و تاثیرگذار، مانند مرگ یکی از عزیزان، صدمه وارد شود.
- خواب نامنظم همچنین ممکن است باعث اختلال دوقطبی شود.
- علائمی که در فرد مبتلا به بیماری "دوقطبی" ظاهر می‌شود متفاوت است و ترکیبی از علائم روانی و جسمی است.
علائم بیماری دوقطبی
- احساس ناامیدی و افسردگی در بیشتر مواقع
- فراموشی مکرر، عدم تمرکز و کمبود انرژی
- بیمار دائماً احساس گناه می‌کند
- ضعف اعتماد به نفس بیمار و احساس بدبینی او
- بیمار تمایل به خودکشی همراه با توهم و اختلال روانی دارد
- بیمار از دست دادن اشتها رنج می‌برد
درمان بیماری دوقطبی چیست؟
برای بهبودی از این بیماری دوقطبی، پزشکان به کاهش استرس و اجتناب از استرس روانی و همچنین ایجاد ثبات و آرامش برای بیمار توصیه می‌کنند تا در اسرع وقت بهبود یابد.
دارو‌هایی مانند دارو‌های ضدافسردگی ممکن است نقش مهمی در درمان بیماری دوقطبی، به ویژه در مراحل اولیه داشته باشند.
گزارشات علمی نشان می‌دهد که بیمارانی که تحت درمان قرار نمی‌گیرند، ممکن است علائمشان تداوم یابد.
اختلال دوقطبی، یک بیماری روانی جدی است؟
محققان اختلال دوقطبی را به عنوان یک بیماری روانی جدی طبقه بندی می‌کنند که باعث تغییرات چشمگیر در خلق و خوی بیمار می‌شود. این تغییرات از اوج شدید شیدایی تا افسردگی پایین متغیر است.
چگونه می‌توانید به کسی بگویید که بیماری دوقطبی دارد؟
با توجه به خوش بین بودن، بدخلقی یا عصبی شدن غیرعادی می‌توانید تشخیص دهید که شخص مقابل شما به این بیماری مبتلاست.
این فرد ممکن است علائم کم خوابی، پچ پچ بیش از حد و بیش فعالی را نشان دهد.
علت اصلی اختلال دوقطبی
به طور گسترده‌ای بین محققان اعتقاد بر این است که اختلال دوقطبی ناشی از عدم تعادل مواد شیمیایی در مغز است. مواد شیمیایی که عملکرد مغز را کنترل می‌کنند "انتقال دهنده‌های عصبی" نامیده می‌شوند. این‌ها شامل نورآدرنالین، سروتونین و دوپامین هستند.
انواع بیماری دوقطبی
نوع اول: این نوع با دوره‌های شیدایی، چه با علائم افسردگی یا بدون آن همراه است، دوره‌های شیدایی ممکن است آنقدر شدید باشد که نیاز به بستری شدن داشته باشد.
نوع دوم: این نوع با دوره‌های شیدایی همراه با افسردگی همراه است و دوره‌های شیدایی معمولاً شدیدتر از نوع اول است.
نوع سوم: با اختلالات دوره‌ای در خلق و خو، بیمار از دوره‌های شیدایی و افسردگی به مدت طولانی رنج می‌برد که ممکن است به دو سال یا بیشتر برسد. شیدایی و افسردگی در این نوع معمولاً شدیدتر از دو مورد قبلی است.
نوع چهارم: این نوع ممکن است ناشی از سوء مصرف مواد مخدر یا الکل یا بیماری‌های زمینه‌ای باشد و این نوع ممکن است با علائمی همراه باشد که با موارد قبلی مطابقت ندارد.
بیماری دوقطبی از هر ۱۰۰ نفر یک نفر را در برهه‌ای از زندگی خود تحت تاثیر قرار می‌دهد، به این معنی که ۱ درصد از افراد را مبتلا می‌کند، این عارضه قبل از بزرگسالی بسیار نادر است.
اگرچه علت دقیق این بیماری هنوز نامشخص است، اما دانشمندان گروهی از عوامل همپوشانی را که منجر به بیماری دوقطبی می‌شوند، پیدا کرده اند.
این عوامل ممکن است فیزیکی، اجتماعی یا محیطی باشند از جمله:
- عدم تعادل در انتقال دهنده‌های عصبی که موادی شیمیایی هستند که عملکرد تمام قسمت‌های مغز را کنترل می‌کنند.
- این باور وجود دارد که این بیماری ممکن است توسط عوامل ژنتیکی ایجاد شود.
- این بیماری ممکن است به دلیل قرار گرفتن در معرض شرایط و فشار‌های زندگی ایجاد شود.
- اختلال دوقطبی می‌تواند در نتیجه استرس شدید روانی ایجاد شود.
- ممکن است به دلیل قرار گرفتن در معرض شوک‌های خشونت آمیز و تاثیرگذار، مانند مرگ یکی از عزیزان، صدمه وارد شود.
- خواب نامنظم همچنین ممکن است باعث اختلال دوقطبی شود.
- علائمی که در فرد مبتلا به بیماری "دوقطبی" ظاهر می‌شود متفاوت است و ترکیبی از علائم روانی و جسمی است.
علائم بیماری دوقطبی
- احساس ناامیدی و افسردگی در بیشتر مواقع
- فراموشی مکرر، عدم تمرکز و کمبود انرژی
- بیمار دائماً احساس گناه می‌کند
- ضعف اعتماد به نفس بیمار و احساس بدبینی او
- بیمار تمایل به خودکشی همراه با توهم و اختلال روانی دارد
- بیمار از دست دادن اشتها رنج می‌برد
درمان بیماری دوقطبی چیست؟
برای بهبودی از این بیماری دوقطبی، پزشکان به کاهش استرس و اجتناب از استرس روانی و همچنین ایجاد ثبات و آرامش برای بیمار توصیه می‌کنند تا در اسرع وقت بهبود یابد.
دارو‌هایی مانند دارو‌های ضدافسردگی ممکن است نقش مهمی در درمان بیماری دوقطبی، به ویژه در مراحل اولیه داشته باشند.
گزارشات علمی نشان می‌دهد که بیمارانی که تحت درمان قرار نمی‌گیرند، ممکن است علائمشان تداوم یابد.
اختلال دوقطبی، یک بیماری روانی جدی است؟
محققان اختلال دوقطبی را به عنوان یک بیماری روانی جدی طبقه بندی می‌کنند که باعث تغییرات چشمگیر در خلق و خوی بیمار می‌شود. این تغییرات از اوج شدید شیدایی تا افسردگی پایین متغیر است.
چگونه می‌توانید به کسی بگویید که بیماری دوقطبی دارد؟
با توجه به خوش بین بودن، بدخلقی یا عصبی شدن غیرعادی می‌توانید تشخیص دهید که شخص مقابل شما به این بیماری مبتلاست.
این فرد ممکن است علائم کم خوابی، پچ پچ بیش از حد و بیش فعالی را نشان دهد.
علت اصلی اختلال دوقطبی
به طور گسترده‌ای بین محققان اعتقاد بر این است که اختلال دوقطبی ناشی از عدم تعادل مواد شیمیایی در مغز است. مواد شیمیایی که عملکرد مغز را کنترل می‌کنند "انتقال دهنده‌های عصبی" نامیده می‌شوند. این‌ها شامل نورآدرنالین، سروتونین و دوپامین هستند.
انواع بیماری دوقطبی
نوع اول: این نوع با دوره‌های شیدایی، چه با علائم افسردگی یا بدون آن همراه است، دوره‌های شیدایی ممکن است آنقدر شدید باشد که نیاز به بستری شدن داشته باشد.
نوع دوم: این نوع با دوره‌های شیدایی همراه با افسردگی همراه است و دوره‌های شیدایی معمولاً شدیدتر از نوع اول است.
نوع سوم: با اختلالات دوره‌ای در خلق و خو، بیمار از دوره‌های شیدایی و افسردگی به مدت طولانی رنج می‌برد که ممکن است به دو سال یا بیشتر برسد. شیدایی و افسردگی در این نوع معمولاً شدیدتر از دو مورد قبلی است.
نوع چهارم: این نوع ممکن است ناشی از سوء مصرف مواد مخدر یا الکل یا بیماری‌های زمینه‌ای باشد و این نوع ممکن است با علائمی همراه باشد که با موارد قبلی مطابقت ندارد.
ارسال نظر