بازی اسباب بازی ها با جان کودکان
سال‌ها است که خطرات بالقوه سلامتی مواد شیمیایی مورداستفاده در اسباب‌بازی‌های پلاستیکی دانشمندان را نگران کرده است، اما تحقیقات جدید نشان می‌دهد که خطر آسیب به کودکان تا چه اندازه گسترده است.
در یک مطالعه بین‌المللی، محققان ترکیبات شیمیایی اسباب‌بازی‌ها و میزان مواجهه انسان با این مواد را تخمین زدند و در نهایت بیش از ۱۰۰ ماده شیمیایی را در مواد پلاستیکی اسباب بازی یافتند که می‌تواند خطرات سلامتی غیر‌قابل‌چشم‌پوشی برای کودکان داشته باشد.
در این خصوص پیتر فانتکه محقق دانشگاه فنی دانمارک می‌گوید؛ از ۴۱۹ ماده شیمیایی موجود در مواد پلاستیکی سخت، نرم و فومی که در اسباب‌بازی‌های کودکان استفاده می‌شود، ۱۲۶ ماده را شناسایی کردیم که می‌تواند یا از طریق سرطان یا اثرات غیر سرطانی به‌طور بالقوه به سلامت کودکان آسیب برساند، ازجمله ۳۱ ماده نرم‌کننده پلاستیک، ۱۸ ماده ضد شعله و ۸ عطر و رایحه.
به گفته محققان، درحالی‌که در بسیاری از کشور‌ها استفاده از برخی مواد شیمیایی بالقوه سمی در اسباب‌بازی‌های پلاستیکی طبق قوانین انجام می‌شود، در سطح بین‌المللی هیچ رویکرد سازگاری وجود ندارد و محافظت‌های فعلی، به‌طور کافی میزان گسترده‌ای از مواد بالقوه مضرِ ساخته‌شده از اسباب‌بازی‌ها را منع نمیکند. درواقع مقررات موجود معمولاً بر روی مواد شیمیایی خاص (به‌عنوان‌مثال فتالات، بازدارنده‌های شعله برومیت و فلزات) متمرکز است، درحالی‌که در حال حاضر طیف گسترده‌ای از مواد شیمیایی را که در اسباب‌بازی‌های پلاستیکی یافت می‌شود، پوشش نمی‌دهد.
علاوه بر این، برخی از مواد افزودنی سمی و ممنوع هنوز هم در اسباب‌بازی‌های پلاستیکی در بازار‌های تنظیم‌شده یافت می‌شوند، به‌عنوان‌مثال عدم اطلاع از سوی تولیدکنندگان یا عدم وجود مقررات در کشور تولیدکننده باعث می‌شود پلاستیک‌های آلوده بازیافت شوند و در ساخت اسباب بازی به‌کار بروند.
برای برجسته کردن مقیاس این مشکل، محققان فهرستی از محتوای شیمیایی مواد اسباب‌بازی را تهیه کردند؛ چیزی که به‌راحتی توسط سازندگان محصول فاش نمی‌شود، اما بااین‌وجود در تحقیقات دانشمندان مورد تجزیه‌وتحلیل قرار داشت. محققان با جمع‌آوری داده‌های شیمیایی از ۲۵ مطالعه بررسی‌شده و ارزیابی خطرِ قرار گرفتن در معرض مواد بر اساس نحوه دست زدن به اسباب‌بازی‌های خاص، فهرستی از مواد شیمیایی تهیه کردند که ازنظر خطرات، طبقه‌بندی شده است.
یکی از محققان در این خصوص می‌گوید ما محتوای شیمیایی گزارش‌شده در مواد اسباب‌بازی را با ویژگی‌های مواد و الگوی استفاده از اسباب‌بازی ترکیب کرده‌ایم؛ ازجمله اینکه کودک چه مدت معمولاً با یک اسباب‌بازی بازی می‌کند، آیا آن را در دهان می‌گذارد یا خیر و اینکه در یک خانواده چه تعداد اسباب‌بازی برای هر کودک پیدا می‌شود. ما از این اطلاعات برای تخمین میزان مواجهه با مواد شیمیایی استفاده کردیم و مقایسه‌هایی را نیز انجام دادیم.
از ۱۲۶ ماده شیمیایی مورد‌توجه در این مطالعه، قوانین استفاده از ۲۷ ماده (ازجمله فتالات‌های متعدد، بازدارنده‌های شعله و نرم‌کننده‌ها) معمولاً از قبل توسط مسئولان تنظیم می‌شود، اما متأسفانه این مواد در سایه عدم نظارت کافی هنوز هم در اسباب‌بازی‌های آزمایش‌شده وجود دارد. محققان همچنین ۱۷ ماده را به‌عنوان مواد شیمیایی نگران‌کننده تعریف کردند که در فهرست‌های دیگر برای اسباب‌بازی‌های پلاستیکی وجود ندارد، اما بااین‌وجود می‌توانند برای سلامتی خطرناک باشند. همچنین برخی از این مواد به‌عنوان جایگزین‌های تأسف‌بار شناخته می‌شوند؛ مواد شیمیایی که از آن‌ها به‌عنوان جایگزین مواد مضر یاد می‌شود، اما معلوم است که خود آن‌ها هم خطرناک هستند.
سایر مواد شیمیایی نگران‌کننده که در این مطالعه شناسایی شده‌اند شامل موادی هستند که ممکن است مضر باشند، اما در حد قابل قبولی ظاهر می‌شوند، یا به دلایل مختلف کیفیت آن‌ها نمی‌تواند به‌عنوان مواد خطرناک طبقه‌بندی شود.
محققان می‌گویند مجموعه‌ای از آستانه‌ها تحت عنوان «حداکثر محتوای شیمیایی قابل‌قبول» می‌تواند برای ایجاد محدودیت در مقدار مواد شیمیاییِ نگران‌کننده مورداستفاده در داخل اسباب‌بازی‌ها اعمال شود. این امر می‌تواند شکاف بین سیستم‌های نظارتی مختلفی که امروزه وجود دارد را پر کند.
ازآنجاکه مواد شیمیایی مشابه در غلظت‌های مختلف در بین مواد اسباب‌بازی یافت می‌شود، محققان حداکثر محتوای شیمیایی قابل‌قبول را برای تمام موادی که اعلام شده در اسباب‌بازی‌های پلاستیکی یافت می‌شود، تخمین زده‌اند. چنین اطلاعاتی تصمیم‌گیرندگان را قادر می‌سازد تا معیار‌های مختلف مواد شیمیایی را در کاربرد‌های مختلف تهیه کنند. همچنین به شرکت‌های اسباب‌بازی کمک می‌کند تا مقدار مواد شیمیایی مورداستفاده برای عملکرد خاص را در برابر این معیار‌ها ارزیابی کنند.
تا زمانی که تصمیم‌گیرندگان به این نوع مطالب تسلط پیدا نکرده‌اند، والدین می‌توانند براساس نتایج گزارش‌های موجود عمل کنند. ساده‌ترین کاری که والدین می‌توانند انجام دهند این است که کودکان خود را با اسباب‌بازی‌های پلاستیکی احاطه نکنند. به گفته محققان، کودکان در کشور‌های غربی سالانه به‌طور متوسط ۱۸،۳ کیلوگرم مواد پلاستیکی اسباب‌بازی جمع می‌کنند که این میزان از مواد پلاستیکی می‌تواند منشأ بسیاری از خطر‌ها باشد.
محققان معتقدند یک روش کارآمد و عملی برای کاهش قرار گرفتن در معرض مواد شیمیایی موجود در اسباب‌بازی‌های پلاستیکی، کاهش میزان اسباب‌بازی‌های جدید است که هرساله وارد خانه‌ها می‌شود. همچنین اخیراً یک مطالعه نشان داد کیفیت بازی کودکانی که تحت تأثیر فراوانی اسباب‌بازی‌ها قرار دارند کاهش می‌یابد و همچنین تعداد کمتر اسباب‌بازی‌ها به کودکان نوپا کمک کند تا علاوه بر تمرکز بهتر، خلاقانه‌تر بازی کنند.
منبع: آنا
