لزوم احیای نهضت آموزشی

پارسینه: وزیر محترم آموزشوپرورش، از احتمال ترک تحصیل ۳ میلیون دانشآموز کمبضاعت در اثر شیوع ویروس کرونا گفته است. به گفته او، در سال تحصیلی گذشته پس از شیوع بیماری، بیش از ۳ میلیون دانشآموز به دلایلی همچون نداشتن گوشی هوشمند یا تبلت یا عدم دسترسی به اینترنت، امکان استفاده از سامانه شاد را پیدا نکردند و درخطر ترک تحصیل قرار گرفتند.
آمارها نشان میدهد که از هر پنج دانشآموز ایرانی، یک نفر امکان استفاده مناسب از فناوریهای روز و آموزشهای مجازی را ندارد.
اگرچه در سالهای آغازین انقلاب اسلامی، بسیاری از کودکان ساکن مناطق محروم، از امکان تحصیل برخوردار نبودند، اما بااراده جدی حاکمیت، همت مسئولان، تلاش جهادگران و مردمی شدن نهضت آموزش کشور از طریق بسترهایی همچون خیرین مدرسهساز، این مشکل بهسرعت مرتفع شد. امروز، صورتمسئله بهکلی تغییر کرده و لازم است گروههای دغدغهمند و دلسوز حوزه آموزش کشور، دستبهکار شوند. در این راستا، توجه به موارد زیر ضروری است:
یک. یکی از تعاریف اصلی مدیریت، تطابق بهینه با شرایط و تغییرات بهویژه در ایام بحران است. خدمات جهادی دولت و مردم در راستای آموزش همگانی و تحصیل مناسب، با شرایط امروز انطباقنیافته و همچنان در همان قالبهای فرسوده پیشین است. بنا به روایت آیندهپژوهان، به نظر میرسد ویروس کرونا حداقل یک تا دو سال دیگر گریبان گیر ما باشد و رفع اثرات آن نیز، در بازهای چندساله خواهد بود و تبعات آن یکباره از بین نخواهد رفت. علاوه بر این، پس از طی این دوره، شرایط هیچگاه به روال گذشته و سازوکارهای قدیمی بازنخواهد گشت؛ بنابراین ضروری است تمام بازیگران دولتی و مردمی عرصه آموزش، خدمات خود به جامعه را متناسب با این شرایط بهروز کنند.
دو. همین یک یا دو سال نیز زمان کمی نیست و اگر در همین دوره، چند صد هزار دانشآموز از تحصیل بازمانند یا تحصیلات خود را از ابتدا آغاز نکنند، خسارتی به آینده ایران اسلامی وارد میگردد که با هیچ متر و معیاری قابلسنجش نخواهد بود. تعلیم و تربیت، دقیقا ناظر به هویت، قدرت و آینده یک ملت است و قابلاغماض نیست.
سه. به نظر میرسد بیتدبیری در حوزه آموزشوپرورش، ازآنجاکه اثرات فوری و آنی ندارد، زیر سایه سنگین اولویتها و اخبار سلامت قرارگرفته و بهاندازه کافی موردتوجه نیست. درست است که سلامت مردم، مسئله اول امروز است، اما آسیب دیدن فرزندان ما، فردای این سرزمین را به خطر خواهد انداخت. همانطور که مسئولان و کادر درمان، فعالانه و از هر طریق ممکن، در ارتباط با تبعات بهداشتی و درمانی کرونا با مردم سخن میگویند، لازم است مسئولان و فعالان حوزه آموزشوپرورش، دراینارتباط با جامعه گفتگو کنند. کارشناسان به میدان بیایند و اهمیت و ضرورت مسئله را تبیین کنند. اقدام وزیر محترم در اعلامخطر ترک تحصیل ۳ میلیون دانشآموز، هرچند دیر، اما قابلتقدیر است.
چهار. در کنار پرداخت به مسائل کلان این حوزه، برخی اقدامات لحظهای نیز ضرورت دارد. خیرین مدرسهساز، گروههای جهادی و همه دستگاهها و فعالین که پیشازاین نیز در مقاطع مختلف ازخودگذشتگی کرده و اولویت اول خود را محرومیتزدایی قرار داده بودند، میتوانند چارهساز باشند. تأمین اقلام موردنیاز برای آموزشهای مجازی، آموزش استفاده از فناوریهای ارتباطی، بالا بردن سواد رسانهای و ایجاد سد در برابر آسیبهای اجتماعی ناشی از ورود یکباره و بدون زمینه تکنولوژیهای ارتباطی به برخی خانوادهها و مواردی ازایندست، هرچند دشوار، اما در کوتاهمدت شدنی است. تجربه مردم ما نیز نشان داده که پیشازاین در رزمایشهای عمومی و اجتماعی، موفق بوده و از آنها سربلند بیرون آمده است.
پنج. بر این باورم که بهعکس آنچه پنداشته میشود، بهرهگیری از فناوریهای روز، میتواند هنگامه کمنظیری برای ایجاد فرصت برابر و عدالت آموزشی باشد و خلأ بزرگ بیعدالتی در آموزشهای حضوری را پر کند. شرط تحقق چنین هدفی، عزم ملی است.
ارسال نظر