ضوابط پشت نویسی اسناد در لایحه تجارت مشخص شد

ظهرنویسی یک عبارت حقوقی است و در لغت به معنای نوشتن پشت سند است و به این معنی است که دارنده سند دین و اسناد تجاری و یا وکلای آن در پشت سند دستور یا اذنی در مورد محتوای سند می‌دهد و در قانون تجارت فعلی تاکید شده است که ظهرنویسی باید به امضای ظهرنویس برسد و بنابراین ظهرنویسی به معنای رضایت وی به انتقال سند تجاری است و نمایندگان در نشست علنی امروز (یکشنبه، ۳ آذرماه) مجلس شورای اسلامی و در فصل ظهرنویسی کتاب دوم لایحه تجارت در مورد اسناد تجاری به تصویب رساندند که به موجب آن؛ چنانچه ظهرنویسی متضمن عبارات «وکالت در وصول»، «برای وصول» یا هر عبارت دیگر باشد که حاکی از نمایندگی در وصول است، دارنده می‌تواند کلیه حقوق ناشی از برات را اعمال نماید، اما در ظهرنویسی آن تنها می‌تواند به‌عنوان وکالت در وصول اقدام کند. در این صورت، مسؤولان برات در مقابل دارنده فقط می‌توانند به ایراداتی استناد کنند که در مقابل ظهرنویس قابل استناد باشد.

ماده ۳۶۰- وکیل در وصول برات می‌تواند پس از فوت یا حجر ظهرنویس نیز حقوق ناشی از برات را اعمال نماید، مگر اینکه در متن برات بر خلاف آن تصریح شده یا قائم‌مقام قانونی ظهرنویس وی را از این امر منع کرده باشد. در این صورت، وکیل در وصول باید به‌فوریت برات را به قائم‌مقام قانونی متوفی یا محجور تسلیم نماید.

ماده ۳۶۱- چنانچه ظهرنویسی متضمن عبارات «برای وثیقه»، «برای رهن» یا هر عبارت دیگر باشد که حاکی از وثیقه است، دارنده می‌تواند کلیه حقوق ناشی از برات را اعمال نماید، اما در ظهرنویسی آن تنها می‌تواند به‌عنوان وکالت در وصول اقدام کند. مسؤولان سند نمی‌توانند در برابر دارنده به ایرادات مبتنی بر روابط شخصی خود با ظهرنویس استناد نمایند، مگر اینکه دارنده به هنگام دریافت برات با سوء‌نیت به زیان مسؤول پرداخت سند عمل کرده یا در تحصیل آن مرتکب تقصیر سنگینی شده باشد.