استقلال فدراسیون‌ها باز هم شعار ماند/ جودو قربانی می‌شود

به گزارش پارسينه ؛ این روزها کشور ما با مشکلات بسیار متعددی در تمام حوزه های اقتصادی، سیاسی، اجتماعی و ورزشی دست به گریبان است و به گواه تمام متخصصین مشکل اصلی این نابسامانی ها عدم مدیریت صحیح و تخصصی در حوزه های مختلف است.

دخالت‌ها و لابی گری هایی که به صورت مافیا از سوی ساختار قدرت در تمام اجزای تصمیم گیر کشور رخنه کرده است، باعث شده تا اصل شایسته سالاری برای بهبود شرایط در نظر گرفته نشود و هر روز شاهد افزایش کاستی ها و نارضایتی ها در بخش های مدیریتی کشور باشیم. این موضوع در ورزش و مدیریت کلان ورزش کشور رفته رفته به یک بحران فراگیر تبدیل می شود و ما تلاش داریم تا با واکاوی علل و سرمنشا چنین ضعف هایی گامی در جهت بهبود شرایط مدیریت ورزش حرفه ای کشور برداریم.

«به‌رغم استقلال فدراسیون‌ها از دولت، همواره حامی ورزش و ورزشکاران در کشورمان هستیم.» این سخن رئیس جمهوری در دیدار حسن روحانی با توماس باخ، رئیس کمیته بین المللی المپیک در حاشیه سفر به نیویورک بود. شنیدن این صحبت و اشاره دکتر روحانی به استقلال فدراسیون های ورزشی در آن سطح از دیدار با رئیس کمیته بین المللی المپیک می توانست حاوی پیام مشخصی برای ورزشکاران و ورزش دوستان در جهت رفع برخی از مشکلات گذشته ورزش ایران چه در سطح داخلی و چه در ارتباط با نهادهای بین المللی باشد.

این سخنان رئیس‌جمهور مبنی بر استقلال فدراسیون‌های ورزشی در شرایطی بیان شد که دربحث خروج مدیران بازنشسته از ورزش گروهی با استناد به ارتزاق فدراسیون‌های ورزشی از دولت نتیجه بگیرند، فدراسیون‌های ورزشی نمی‌توانند ادعای استقلال کرده وخود را از قانون بازنشستگی مستثنی کنند.

اما موضوعی که در حال حاضر وجود دارد تغییر و تحولاتی است که مسعود سلطانی‌فر در جایگاه وزیر ورزش قصد دارد در بدنه این وزارتخانه ایجاد و به تعبیری بعضی از مدیران و معاونان خود را را از وزارتخانه جواب کند و همزمان به آنها اختیار انتخاب فدراسیونی که مدیران آن به دلیل بازنشستگی از کار برکنار شده اند را می دهد! سوال اصلی این است که وزیر به قصد دلجویی از مدیران وزارتخانه اش این کار را انجام می دهد یا واقعا اعتقاد دارد مدیری اگر نتوانست با او در وزارتخانه همکار شود می تواند در فدراسیون عملکرد قابل و شایسته ای داشته باشد؟

این ادعای تزریق و تحمیل مدیران اخراجی وزارتخانه به فدراسیون ها البته یک شاهد هم دارد و آن غلامرضا شعبانی‌بهار معاون توسعه ورزش همگانی وزارت ورزش بود که با کمک این وزارتخانه رئیس فدراسیون تیراندازی با کمان شد. اکنون با رفتن محمد درخشان رئیس سابق فدراسیون جودو نوبت به دیگر معاون وزیر ورزش یعنی امیررضا خادم رسیده است. محمد درخشان رئیس فدراسیون جودو جزو روسای بازنشسته است و شنیده شده وزارت ورزش برای جایگزینی او امیررضا خادم که هم اکنون معاون حقوقی، پارلمانی و امور استان‌های این وزارتخانه است را در نظر گرفته است.

نوزدهم تیرماه 96 سلطانی فر پس از انتخاب زهرا اینچه درگاهی به عنوان رئیس ‏جدید فدراسیون ژیمناستیک، تاکید کرده بود: " که در انتخابات فدراسیون‌ها گزینه‌ و دخالتی ندارد و مایلیم استقلال فدراسیون ها مطابق با استانداردهای جهانی باشد و اساس ‏نامه ای که در حال بررسی نهایی است هرچه سریعتر تصویب شود. نظر نهایی ما کمترین دخالت و استقلال عمل فدراسیون و ‏احترام به رای مجمع است".‎ اما وقتی در همان ماجرای فدراسیون تیراندازی صحبت از این به میان می آید که؛ « وزارتخانه‌ای که پول فدراسیون‌ها را می‌دهد، می‌تواند گزینه هم داشته باشد» دوباره به این حقیقت تلخ می رسیم که وعده های این چنینی در حد شعر و شعار باقی می ماند و از اول ما بعنوان شنونده باید عاقل می بودیم و باور نمی کردیم.

موضوع عزل و نصب های این چنینی در سطوح مختلف مدیریت کشور تنها مختص ورزش نیست عدم شایسته سالاری در کشور ما سالیان درازی است که تبدیل به یک بحران شده و آنچه که به افراد پست و مقام می دهد تخصص و داشتن مدیریت در حرفه مربوطه نیست بلکه آشنایی و زد و بندهای رفاقتی و سفارشی است. همین چند روز پیش در جریان انتصابات چهار وزارتخانه شاهد شو آدم های اشتباهی برای میزهای اشتباهی بودیم.

البته که وقتی در راس مسئولیت های کلان کشوری چنین قحط الرجالی وجود دارد باید هم انتظار داشته باشیم، در فدراسیون ها به عنوان زیرمجموعه، کسی سر جای خود ننشیند. باید هم منتظر باشیم که امیررضا خادم با گوش شکسته و آن سابقه قهرمانی در کشتی، دو بنده خود را در بیاورد و لباس جودو بپوشد انگار که خانواده جودو درمانده و مستاصل روی زمین مانده و خادم و وزارت ورزش بزرگواری می کنند و مسئولیت این فرزند و خانواده سر راهی را به عهده می گیرند.

جودو این سال ها ناکامی های بسیاری داشته و یکی از دلایل اصلی و برجسته این ناکامی ها حاشیه ها و کارشکنی های خودی و ناخودی بوده است؛ بعد از استعفای درخشان، در چند ماه آینده باید شاهد انتخابات در مجمع فدراسیون جودو باشیم و از گوشه و کنار زنگ خطر انتخاب امیر رضا خادم به عنوان ریاست جدید فدراسیون جودو به صدا در آمده است.

در شرایطی که کشتی با مدیریت یک کشتی گیر با سابقه یعنی رسول خادم در گل نشسته چرا جامعه جودو باید چنین تصمیم اشتباهی را دوباره تکرار کند؟ این وظیفه دیگر اعضای مجمع فدراسیون جودو است که در مقابل هرگونه فشار و تحمیل خارجی مقاومت و با شفاف سازی وقایع تلاش کنند که شخصی با صلاحیت از درون خود جامعه جودو سکان هدایت این رشته ورزشی را به عهده بگیرد.