روزی که جشن قهرمانی در خانه رقیب گرفته شد

سه هفته به پایان لیگ آرژانتین باقی مانده بود و ریور پلاته با پنج امتیاز بیشتر نسبت به سن لورنسو آلماگرو صدرنشین بود. ریور در آن زمان از خط حمله فوق العاده ای بهره می برد که از مونیوس، مورنو، پدرنرا، لابرونا و لوستائو تشکیل می شد. در رده های پایه بازیکنی همچون آلفردو دی استفانو در حال رشد بود. همچنین بازیکنان دیگری مانند پیپو روسی و تارسان کاریسو حضور داشتند با این حال هنوز در برای تیم نخست به میدان نرفته بودند. ریور در آن روز (هشتم نوامبر ۱۹۴۲) باید به مصاف رقیب قدیمی اش یعنی بوکاجونیورز می رفت و در بومبونرا مهمان بود. ریور در بوکا به وجود آمده بود اما با گذشت زمان به یک محله ثروتمند یعنی پارک پالرمو نقل مکان کرد. پس از آن به میوناریوس مشهور شد. هواداران بوکا از این تیم متنفر شدند و این تنفر تا به امروز ادامه دارد. سرمربی ریور رناتو سسارینی بود و در آن روز بهترین ترکیب را به میدان نفرستاد. هنوز هم در آرژانتین درباره این انتخاب صحبت می‌شود. ریور با ترکیب باریوس، واگی، فرریرا، یاکونو، رودولفی، راموس، دئامبروسی، مورنو، پدرنرا، لابرونا و لوستائو به میدان رفت. یکی از غایبان بزرگ در آن روز مونیوس بود.

از طرفی سن لورنسو در زمین بانفیلد بازی می کرد. این تیم در شروع دو گل دریافت کرد تا بازی دو بر صفر شود. در آن زمان رادیو ها نتایج دیگر بازی ها را بازگو می کردند. در بومبونرا شرایط برای ریور بد پیش می رفت. آن ها برابر تیمی بازی می کردند که در خط حمله از بازیکنانی همچون بویه، النا، سارلانگا، گاندوبا و امائل بهره می برد. گاندولا در دقیقه ۲۶ گلزنی کرد و توانست در دقیقه ۴۴ دبل کند. ریور در حالی به رختکن رفت که دو بر صفر بازی را باخته بود. خبر رسید که سن لورنسو یکی از گل ها را جبران کرده است. اگر این تیم مساوی می کرد ریور را به برد مجبور می کرد اما اگر شکست می خورد ریور تنها به یک تساوی نیاز داشت تا قهرمانی اش را در زمین بوکا جشن بگیرد.

کمی پس از شروع نیمه دوم پدرنرا یک گل فوق العاده به ثمر رساند و هواداران کمی بعد متوجه شدند بانفیلد گل سوم را برابر سن لورنسو به ثمر رسانده است. بر این اساس ریور هنوز هم به تساوی نیاز داشت. در دقیقه ۷۱ پرتاب یک شی به زمین باعث شد یاکونو به شدت آسیب ببیند. او در نهایت تعویض شد. ریور مجبور شد ۱۰ نفره به کار خود ادامه دهد. لابرونا ۹ دقیقه بعد آغاز گر حمله ای شد که بازی را به تساوی رساند. او به جلو پیش رفت و امائل، ساراگا و لاساتی را پشت سر گذاشت. سپس توپ را به لوستائو داد و این بازیکن به سمت دروازه ضربه زد. استرادا، دروازه بان بوکا توپ را دفع کرد و در برگشت پدرنرا گل مساوی را به ثمر رساند تا بازی دو بر دو شود. این نتیجه برای ریور کافی بود چون سن لورنسو نتوانست گل دیگری در بانفیلد به ثمر برساند و سه بر یک شکست خورد. ریور با ۶ امتیاز بیشتر در حالی قهرمان شد که دو هفته به پایان بازی ها باقی مانده بود. آن ها قهرمان از بومبونرا بازگشتند و به عقیده اکثر هواداران قدیمی بهترین روز تاریخ باشگاه بود.

ریور در حالی قهرمان لیگ شد که در ۳۰ بازی ۴۶ امتیاز به دست آورد. ۲۰ بازی را با پیروزی پشت سر گذاشت و در ۶ دیدار مساوی کرد. همچنین در چهار بازی مغلوب شد. بازیکنان این تیم ۷۹ گل به ثمر رساندند و تنها ۳۷ بار دروازه شان باز شد. ریور نسبت به دیگر تیم های حاضر گل کمتری ریافت کرده بود. برترین گلزن این تیم پدرنرا بود که ۲۳ بار دروازه حریفان را باز کرد. پس از او لابرونا با ۱۵ و مورنو با ۱۰ گل قرار داشتند.