گزارش جالب AFC از زندگی علیرضا جهانبخش

پس از آقای گلی در لیگ هلند، علیرضا جهانبخش خود را به عنوان یک ستاره در فوتبال اروپا مطرح می‌کند. ستاره تیم ملی ایران بخشی از تیمی بود که در جام جهانی توجه‌های زیادی را جلب کرد و او اکنون چشم به قهرمانی جام ملت‌های آسیا دارد.

علیرضا جهانبخش برای فوتبال بازی کردن زندگی می‌کند. او در قزوین از پدری که یک تعمیرگاه دوچرخه سازی محلی داشت و یک مادر که خانه دار بود، متولد شد. فوتبال عشق مشترک خانواده جهانبخش بود

او گفت: من از یک خانواده بزرگ فوتبالی هستم. عمو‌ها و پسر عموهایم واقعا فوتبال را دوست دارند. یکی از شگفت انگیزترین لحظه‌هایی که به یاد داریم، در مقدماتی جام جهانی ۱۹۹۸ بود وقتی که من ۵-۶ سال داشتم و ایران به شکلی دراماتیک بازی با استرالیا را تمام کرد. مردم به جنون رسیده بودند، همه در خیابان‌ها خوشحالی می‌کردند، هنوز هم به یاد داریم مردم در خیابان‌ها در حال رقص بودند و من واکنش پدر و مادرم را به یاد دارم.

جهانبخش که استعداد زیادی در چندین ورزش داشت، به تیم ملی نونهالان هندبال و فوتسال هم دعوت شد. او توضیح داد: من ورزش‌های مختلفی را امتحان کردم؛ کونگ فو و دو و میدانی و همچنین هندبال. به تیم ملی نوجوانان در رشته فوتسال هم دعوت شدم. یادم می‌آید زمانی که ۱۲ ساله بودم یک معلم ورزش در مدرسه به من گفت: باید از بین فوتسال و فوتبال یکی را انتخاب کنم و من آن زمان ترجیح دادم فوتبال بازی کنم.


علیرضا جهانبخش مثل خیلی از فوتبالیست‌های ایرانی با دوستانش در محله‌های شهر قزوین فوتبال بازی می‌کرد و بازی هایش را از خیابان‌ها شروع کرد. او گفت: تلاش می‌کردم تا هر چه زودتر مدرسه تمام شود و با دوست و همسایه‌ها در خیابان‌ها بازی کنم. برایم مهم نبود دمای هوا ۳۲ یا ۳۵ درجه باشد یا این که زمستان باشد، به من خیلی خوش می‌گذشت.

ستاره تیم ملی ایران ادامه داد: همیشه با افراد بزرگ‌تر از خودم بازی می‌کردم چرا که همیشه می‌گفتند من مهارت بسیار خوبی دارم و دوست داشتند در تیمشان باشم.

با استعداد او همه آشنا شده بودند و والدینش از جاه طلبی فرزندشان خوشحال بودند. جهانبخش در این باره گفت: ما خانواده ثروتمندی نبودیم، اما پدرم همیشه از من حمایت کرد، چون می‌دانست به دنبال رویا‌ها و آرزوهایم می‌روم.

اما پدرش می‌خواست فرزندش کار سخت را هم یاد بگیرد. در طول تابستان که مدارس تعطیل بودند و زمانی که جهانبخش نوجوانی اش را سپری می‌کرد، پدرش او را به تعمیرگاه دوچرخه سازی خودش می‌برد تا احساس استقلال را در فرزندش ایجاد کند. جهانبخش آن روز‌ها را اینطور توصیف می‌کند: من در حال تعمیر چرخ‌های دوچرخه بودم، پدرم می‌گفت: اگر بخواهی پولی به دست بیاوری و به رویاهایت برسی باید کار کنی و مستقل باشی و درآمد خودت را به دست بیاوری. آن کار‌ها هم بسیار سرگرم کننده بودند.

هافبک تیم برایتون افزود:، اما چیزی که باعث شد من کمی ناراحت باشم، این بود که زمان کمتری برای فوتبال داشتم، چون مجبور بودم از ۶ صبح تا ۵-۶ عصر کار کنم و بعد از آن فقط ۳ ساعت وقت برای فوتبال بود. خیلی خسته می‌شدم، اما هنوز به خیابان می‌رفتم تا بازی کنم.

جهانبخش در ۱۵ سالگی شهر خود را ترک کرد و به تهران رفت تا زندگی حرفه‌ای خودش را داشته باشد. او در ۱۷ سالگی برای نخستین بار در یک تیم حرفه‌ای به نام داماش گیلان بازی کرد؛ تیمی که به منطقه‌ای در شمال ایران اختصاص داشت یعنی جایی که والدینش در آن متولد شده بودند.

او که به دنبال هر فرصت برای بازی کردن بود، کارش را به عنوان یک دفاع راست آغاز کرد چرا که در پست هافبک راست اسطوره فوتبال ایران یعنی مهدی مهدوی کیا حضور داشت. جهانبخش گفت: اولین بازی که در لیگ برتر ایران داشتم در پست دفاع راست بود. آن زمان باشگاه پول زیادی هزینه کرد، آن‌ها بازیکنان بزرگ زیادی از جمله مهدی مهدوی کیا را به خدمت گرفتند.

جهانبخش ادامه داد: آن‌ها دنبال کسی برای این پست بودند که مربی گفت: این بچه کوچولو توانایی بازی کردن را دارد. من ۱۷ ساله بودم و از من پرسیدند آیا می‌توانی این کار را انجام دهی، من گفتم چرا که نه؟ من هرکجا بازی خواهم کرد. من دو بازی دفاع راست بودم و بعد گفتم می‌خواهم جلوتر بازی کنم پس به هافبک راست منتقل شدم.

از آن زمان جهانبخش دیگر به عقب برنگشت. استعدادیاب‌های اروپایی استعداد حیرت انگیز جهانبخش را زمانی شناسایی کردند که او در مسابقات آسیایی زیر ۱۹ ساله‌ها در سال ۲۰۱۲ خوش درخشید و با ایران به نیمه نهایی رسید.

او گفت: پس از آن شنیدم که از NEC پیشنهاد دارم. آن‌ها به من پیشنهاد دادند البته آن زمان از فرانسه و ترکیه هم پیشنهاد داشتم. اما من به خاطر آکادمی‌های هلند و نحوه کار آن‌ها با جوانان و خیلی چیز‌های دیگر به هلند رفتم، چون می‌دانستم آن جا به من کمک می‌کند.

جهانبخش درباره شرایط فوتبال ایران توضیح داد: در ایران ما فوتبالیست‌های خوب بسیاری داریم، اما اکثر بازیکن‌ها توانایی فردی خوبی دارند. من می‌دانستم که اگر میخواهم فوتبالیست بهتری شوم، هرروز باید پیشرفت کنم. در ایران محدودیت وجود دارد، بنابراین اگر میخواهید بیشتر پیشرفت کنید باید به اروپا بروید.

وی ادامه داد: هلند با ایران بسیار متفاوت بود و هفته‌های اول زندگی بیشتر سخت بود. من باید علاوه بر یادگیری در زمین مسابقه، شرایط زندگی جدید را هم می‌آموختم، آن هم در ۱۹ سالگی! با فرهنگ، زبان و تفکر متفاوت روبرو بودم؛ هلند یکی از آزادترین کشور‌های جهان است و من از کشوری اسلامی به کشوری آزاد رفته بودم، بنابراین دشوار بود و من مجبور شدم خود را با موقعیت‌ها گوناگون مثل نحوه ارتباط با مردم سازگار کنم. ارتباط با هم بازی‌ها واقعا سخت بود، چون از درک آن‌ها عاجز بودم.

جهانبخش درباره یادگیری زبان انگلیسی و هلندی گفت: وقتی پیشنهاد به من رسید ۲ ماه فرصت داشتم، آن زمان به کلاس انگلیسی می‌رفتم. اما این کافی نبود، وقتی رفتم آن جا هم تیمی هایم را درک می‌کردم، اما پاسخ دادن برایم سخت بود. از باشگاه یک معلم برای آموزش زبان هلندی خواستم تا بگوید چطور صحبت کنم، همان زمان هلندی و انگلیسی را یاد گرفتم که این عالی بود. پس از چند ماه من با هم تیمی هایم صحبت کردم.

پس از دو فصل حضور در نایمخن که در سال دوم برنده بهترین بازیکن سال هم شده بود، این فرصت را به دست آورد تا قدم بعدی را بردارد. او گفت: این یک تصمیم بزرگ بود چرا که در ۲۱-۲۲ سالگی می‌دانستم باید یک گام واقعا خوب بردارم. چون من بهترین بازیکن سال شده بودم، همه انتظار داشتند یک گام خوب بردارم، پیشنهاد‌های مختلفی داشتم، اما دوست داشتم در هلند بمانم، چون می‌خواستم بیشتر یاد بگیرم و در رقابت‌های مختلف حضور یابم، چون بعد از دو سال من درباره فرهنگ، زبان مردم و سبک فوتبال هلند چیز‌های بیشتری یاد گرفتم.

جهانبخش افزود: من سه پیشنهاد داشتم که آلکمار بهترینشان بود و من بسیار خوشحالم از این انتخاب. در ابتدا از ناحیه زانو مصدوم شد و این یعنی نمی‌توانست تاثیری که دوست دارد را بگذارد، سه گل در ۲۳ بازی به ثمر رساند. در فصل دوم آمارش را بهتر کرد و ۱۰ گل زد.


اما فصل سوم که ۲۰۱۷-۲۰۱۸ بود، او به یک سطح کاملا جدید رسید. جهانبخش ۲۱ گل زد که برای رسیدن به کفش طلا کافی بود. البته علیرضا ۱۲ پاس گل هم داد. جهانبخش گفت: برای من شخصا پاس گل دادن لذت بخش‌تر از گلزنی است. کسب عنوان بهترین بازیکن و کفش طلا بهترین لحظه زندگی ام بود که تقدیم می‌کنم به خانواده ام، مدیر برنامه ام و دوستانم و هم تیمی ها؛ در مجموع هرکسی که به من کمک کرد.

جهانبخش تصریح کرد: این احساس شگفت انگیزی بود، اما از سوی دیگر همه اش را فراموش می‌کنم، چون مسیری طولانی دارم و می‌خواهم چیز‌های بیشتری را به صورت فردی و تیمی به دست آورم.

در همان زمان که او در اروپا شکوفا می‌شد، همراه با تیم ملی نیز بود. در ۱۹ سالگی جزو ۲۳ بازیکن تیم ملی برای حضور در جام جهانی ۲۰۱۴ شد، اما فقط ۴۹ دقیقه در سه دیدار فرصت بازی پیدا کرد، اما همین تجربه رویایش را به حقیقت رساند. او گفت: اولین جام جهانی باورنکردنی بود. پس از شش ماه بازی در اروپا در سن ۱۹ سالگی این تجربه خوبی برای من بود. از فوتبال داخل و خارج خیلی چیز‌ها آموختم.


جهانبخش که به تازگی نقش پررنگی در تیم ملی پیدا کرده بود، با ایران به جام جهانی روسیه رفت؛ جایی که ایران برای صعود از مرحله گروهی تلاش می‌کرد. پس از شکست دادن مراکش و باخت به اسپانیا، ایران مقابل پرتغال به نتیجه ۱-۱ رسید و از جام جهانی کنار رفت، آن هم در شرایطی که مهدی طارمی یک فرصت گلزنی در دقایق آخر از دست داد.

شاید جام جهانی برای مهاجم تیم ملی ایران و این تیم با شکست تمام شده باشد، اما ایران طرفداران بسیار زیادی را کسب کرد، جایی که توانست با دو غول بزرگ فوتبال جهان دیدار کند و یک بازی متعادل را نشان دهد.

جهانبخش هنوز ۲۴ سال سن دارد، اما به خوبی خود را در قامت یک ستاره تیم ملی نشان داده و همچنین احساس می‌کند هیچ چیزی بهتر از پوشیدن پیراهن تیم ملی نیست. اما حالا او فشار بیشتری را تحمل می‌کند و هواداران انتظار دارند همان نمایشی را در تیم ملی داشته باشد که در سطح باشگاهی داشت.

جهانبخش در این باره گفت: من می‌دانم که پس از چنین فصلی انتظار از من بالاتر است. من فقط سعی می‌کنم هر بار که در تیم ملی هستم بهترین نمایش خود را نشان دهم، چه در بازی جام جهانی، چه جام ملت‌ها و چه بازی دوستانه. البته برخی مسابقات مهم‌تر است و من می‌دانم جام ملت‌های آسیا برای مردم ما خیلی اهمیت دارد. یکی از چیز‌هایی که من همیشه رویای بردنش را دارم، جام ملت‌ها است، این خیلی وقت است برای ایران اتفاق نیفتاده است.