.svg)
علی ربیعی قرار است چه کاره شود؟
پارسینه: هرچند ربیعی اعلام کرده هیچ پستی را قبول نمی‌کند، اما اخیرا هر صندلی مدیریتی که خالی می‌شود، نام علی ربیعی به عنوان یکی از کاندیدا‌های آن منصب عنوان می‌شود.
پس از استعفای محمدباقر نوبخت از سخنگویی، بیش از دو ماه است که دولت سخنگو نداشته و ارتباط دولتمردان با اصحاب رسانه تنها محدود به ظهر چهارشنبه آن هم در حیاط دولت پس از جلسه هیات دولت است. همین ارتباط حداقلی نیز منوط به رضایت وزرا و معاونان رییس‌جمهور برای حضور در جمع خبرنگاران است تا شاید به سوالات پاسخ دهند.
برخی رسانه‌ها از علی ربیعی به عنوان جدی‌ترین گزینه سخنگویی دولت نام می‌برند تا بار دیگر و پس از گذشت ۶۰ روز علی ربیعی در جمع دولت مردان حاضر شود.
این روز‌ها درکنار سخنگویی، نام ربیعی برای شهرداری تهران نیز مطرح می‌شود. پس از تصویب و ابلاغ قانون منع به کار‌گیری بازنشستگان، زمزمه‌های بازنشستگی شهردار تهران و مشمول شدن او توسط این قانون توسط برخی رسانه‌ها مطرح شد و این در حالی است که اعضای شورای شهر تهران از مجلس شورای اسلامی تقاضای استفساریه کرده و تاکنون پاسخی به این تقاضا داده نشده است، اما بنابر اظهارنظر‌های اعضای شورای شهر محمد علی افشانی مشمول قانون جدید مجلس نمی‌شود.
پیرو همین خبرسازی‌ها، نام ربیعی به عنوان جانشین احتمالی افشانی مطرح شده است. مطرح شدن یک اسم برای کرسی‌های مختلف مدیریتی اتفاق تازه‌ای در سپهر سیاسی ایران نیست زیرا به دلایل مختلف فرصت کافی برای تربیت نیروی جدید و کارآمد وجود نداشته از این رو کشور همواره وقتی مدیری از یک صندلی بلند می‌شود، به زودی درجایگاه دیگری به کار گرفته خواهد که این رسم مالوف با توجه به قانون منع به کار‌گیری بازنشستگان می‌تواند کشور را در آینده‌ای نه چندان دور با بحران مدیریت روبه‌رو کند.
منبع: روزنامه اعتماد
پارسینه از کدام بحران مدیریت حرف میزنی؟در کشور تعداد بیشماری جوان تحصیل کرده مستعد برای تصدی مشاغل مدیریتی وجود دارد که به علت دست به دست شدن پست های مدیریتی کلان و میانی کشور در بین عده ای دوست و فامیل محال بروز و ظهور این استعداد ها فراهم نشده است و مدیران فعلی کشور علیرغم اینکه در خیلی از موارد نشان داده اند که از هوش و توانایی های حداقلی هم برخوردار نمی باشند و این موضوع در دولت روحانی به شدت خود را نشان داده و اوضاع کشور را به حال و روز کنونی انداخته است باز هیچکدامشان دلشان نمی آید تا از این بخور بخورها دست بکشند.