.svg)
گزارش بلومبرگ درباره راههای دور زدن تحریم نفت ایران
پارسینه: منابع آگاه گفتند، بزرگترین پالایشگاه های هندی هیچ نفتی برای خرید از ایران در ماه نوامبر سفارش نداد هاند.
به گزارش بلومبرگ، منابع آگاه گفتند، بزرگترین پالایشگاه‌های هندی هیچ نفتی برای خرید از ایران در ماه نوامبر سفارش نداده اند.
این اقدام بدان معناست که وارد کنندگان هندی نمی‌خواهند به دلیل معامله با ایران از طریق سیستم سوئیفت، در تحریم‌های دولت آمریکا که از اوایل ماه نوامبر اجرا خواهد شد گرفتار شوند.
در عین حال، گردن نهادن به تحریم ها، هند را از دسترسی به منبع تامین یک هفتم نیاز نفتی خود محروم می‌سازد و این در حالی است که همین حالا هم قیمت سوخت برای مصرف کنندگان هندی به بالاترین رقم‌ها در طی چند سال گذشته رسیده است.
فدریکا موگرینی، مسئول سیاست خارجی اتحادیه اروپا، در طی روز‌های اخیر راه حلی را برای این مشکل پیشنهاد داده است. وی طرح‌هایی را برای ایجاد یک مکانیزم ویژه جهت ادامه تجارت اتحادیه اروپا، چین و روسیه با ایران، بدون گرفتار شدن در تحریم‌های ثانویه دولت آمریکا اعلام داشته است.
وی اضافه کرده که این مکانیزم می‌تواند کشور‌های دیگری را هم در بر بگیرد.
هنوز جزئیات دقیقی در مورد نحوه کار این مکانیزم اعلام نشده، اما حدس زدن نحوه کار این مکانیزم چندان دشوار نیست. نقطه ضعف اصلی سیستم سوئیفت وابستگی آن به دلار آمریکاست. اگر اروپا، روسیه یا چین به جای دلار، پول نفت ایران را به یورو، روبل یا یوان پرداخت نمایند ایران می‌تواند از این ارز‌ها برای خرید کالا از اروپا، روسیه و چین استفاده کند و کل تجارت خارجی خود را دور از دسترس تحریم‌های آمریکا نگه دارد.
اما این مکانیزم در مورد هند چندان کارایی ندارد. ایجاد چنین مکانیزمی برای تسویه حساب‌های تجاری مستلزم آن است که تهران نفت خود را به صورت اعتباری به فروش برساند. در مورد کشور‌هایی مانند چین، روسیه و اتحادیه اروپا (در کل) که تجارت دوجانبه متوازنی با ایران دارند، ایران عملا در همان لحظه‌ای که کالا از این کشور‌ها وارد می‌کند، پول نفت خود را دریافت می‌نمایند. تنها کاری که لازم است صورت پذیرد ایجاد هماهنگی میان وارد کنندگان است.
اما در مورد هند، و همچنین کره و ژاپن که قبلا خرید نفت از ایران را به صفر رسانده اند، تهران دارای مازاد تجاری قابل توجهی با این کشورهاست و این می‌تواند یک حفره سیاه احتمالی در زمینه استفاده از چنین مکانیزمی محسوب شود. مجموع کسری حساب این سه کشور با ایران بیش از ۱۰۰ درصد کل مازاد تجاری ۱۴.۵ میلیارد دلاری ایران است. تبدیل تجارت ایران با این کشور‌ها به یک ارز دیگر بدان معناست که ایران باید نفت خود را به صورت نسیه به این کشور‌ها بفروشد.
البته ممکن است راه‌هایی برای حل این مشکل وجود داشته باشد. هند سال هاست که به دنبال توسعه بندر چابهار در ایران است. پروژه‌های توسعه زیرساختی نظیر بندر چابهار می‌تواند روش مناسبی برای آوردن میلیارد‌ها دلار پول صادرات نفت ایران به داخل کشور باشد. همچنین می‌توان از روش‌های دیگری نظیر سیستم غیررسمی حواله استفاده کرد که ایران در دوره تحریم‌های قبلی از آن استفاده کرده است.
این وضعیت نشان می‌دهد که تحریم‌های نفتی علیه ایران می‌تواند به پاشنه آشیل مدل توسعه خدمات محور اقتصاد هند تبدیل شود. اگر شما به واردات نفت از یک کشور تحت تحریم وابسته هستید، باید کالا‌هایی داشته باشید که بتوانید آن‌ها را با نفت آن کشور معاوضه کنید.
این اقدام بدان معناست که وارد کنندگان هندی نمی‌خواهند به دلیل معامله با ایران از طریق سیستم سوئیفت، در تحریم‌های دولت آمریکا که از اوایل ماه نوامبر اجرا خواهد شد گرفتار شوند.
در عین حال، گردن نهادن به تحریم ها، هند را از دسترسی به منبع تامین یک هفتم نیاز نفتی خود محروم می‌سازد و این در حالی است که همین حالا هم قیمت سوخت برای مصرف کنندگان هندی به بالاترین رقم‌ها در طی چند سال گذشته رسیده است.
فدریکا موگرینی، مسئول سیاست خارجی اتحادیه اروپا، در طی روز‌های اخیر راه حلی را برای این مشکل پیشنهاد داده است. وی طرح‌هایی را برای ایجاد یک مکانیزم ویژه جهت ادامه تجارت اتحادیه اروپا، چین و روسیه با ایران، بدون گرفتار شدن در تحریم‌های ثانویه دولت آمریکا اعلام داشته است.
وی اضافه کرده که این مکانیزم می‌تواند کشور‌های دیگری را هم در بر بگیرد.
هنوز جزئیات دقیقی در مورد نحوه کار این مکانیزم اعلام نشده، اما حدس زدن نحوه کار این مکانیزم چندان دشوار نیست. نقطه ضعف اصلی سیستم سوئیفت وابستگی آن به دلار آمریکاست. اگر اروپا، روسیه یا چین به جای دلار، پول نفت ایران را به یورو، روبل یا یوان پرداخت نمایند ایران می‌تواند از این ارز‌ها برای خرید کالا از اروپا، روسیه و چین استفاده کند و کل تجارت خارجی خود را دور از دسترس تحریم‌های آمریکا نگه دارد.
اما این مکانیزم در مورد هند چندان کارایی ندارد. ایجاد چنین مکانیزمی برای تسویه حساب‌های تجاری مستلزم آن است که تهران نفت خود را به صورت اعتباری به فروش برساند. در مورد کشور‌هایی مانند چین، روسیه و اتحادیه اروپا (در کل) که تجارت دوجانبه متوازنی با ایران دارند، ایران عملا در همان لحظه‌ای که کالا از این کشور‌ها وارد می‌کند، پول نفت خود را دریافت می‌نمایند. تنها کاری که لازم است صورت پذیرد ایجاد هماهنگی میان وارد کنندگان است.
اما در مورد هند، و همچنین کره و ژاپن که قبلا خرید نفت از ایران را به صفر رسانده اند، تهران دارای مازاد تجاری قابل توجهی با این کشورهاست و این می‌تواند یک حفره سیاه احتمالی در زمینه استفاده از چنین مکانیزمی محسوب شود. مجموع کسری حساب این سه کشور با ایران بیش از ۱۰۰ درصد کل مازاد تجاری ۱۴.۵ میلیارد دلاری ایران است. تبدیل تجارت ایران با این کشور‌ها به یک ارز دیگر بدان معناست که ایران باید نفت خود را به صورت نسیه به این کشور‌ها بفروشد.
البته ممکن است راه‌هایی برای حل این مشکل وجود داشته باشد. هند سال هاست که به دنبال توسعه بندر چابهار در ایران است. پروژه‌های توسعه زیرساختی نظیر بندر چابهار می‌تواند روش مناسبی برای آوردن میلیارد‌ها دلار پول صادرات نفت ایران به داخل کشور باشد. همچنین می‌توان از روش‌های دیگری نظیر سیستم غیررسمی حواله استفاده کرد که ایران در دوره تحریم‌های قبلی از آن استفاده کرده است.
این وضعیت نشان می‌دهد که تحریم‌های نفتی علیه ایران می‌تواند به پاشنه آشیل مدل توسعه خدمات محور اقتصاد هند تبدیل شود. اگر شما به واردات نفت از یک کشور تحت تحریم وابسته هستید، باید کالا‌هایی داشته باشید که بتوانید آن‌ها را با نفت آن کشور معاوضه کنید.
منبع:
خبرگزاری تسنیم
ارسال نظر