حقیقتی درباره معامله ترامپ با کره شمالی
اکنون هفته هاست که رسانه‌های شرکتی چنین عنوان می‌کنند که در نهایت نشست ترامپ - کیم تنها دو نتیجه احتمالی می‌تواند در پی داشته باشد: یا ترامپ با خشم از مذاکرات خارج می‌شود یا به خاطر دستیابی به چیزی که هیچ یک دیگر از روسای جمهور دیگر آمریکا نتوانسته به آن برسند، خود را مذاکره کننده‌ای بزرگ اعلام می‌کند.
تا اینجا که این رسانه‌ها گزاره دوم را محتمل‌تر دانسته اند. درباره زبان بدن برتر ترامپ و البته طرز رفتار صریح و بی پرده و توانایی‌های او در انجام معامله چیز‌های زیادی نوشته شده است. یا راه او یا هیچ راه دیگر. این طرز رفتار را چند روز پیشتر در نحوه برخورد او با سران گروه هفت در کانادا مشاهده کرده ایم.
اما حقیقت چیزی نیست که رسانه‌های جریان اصلی به ما گفته اند.
همانطور که گرت پورتر از کانسورتیوم نیوز می‌گوید: «این ایده که رسیدن به توافق با کره شمالی برای دست برداشتن از سلاح‌های هسته‌ای یا موشک‌های بالستیک قاره پیمایش ممکن نیست، در میان روزنامه نگارانی که این موضوع را برای رسانه‌های بزرگ پوشش می‌دهند، به یک باور قدرتمند تبدیل شده است. اما رسانه‌ها کلا قضیه را اشتباه فهمیده اند. آن‌ها فرض را بر این گرفته اند که کره شمالی نمی‌تواند بدون سلاح‌های اتمی اش زنده بماند؛ بی آنکه کمترین تلاشی برای درک راهبرد کره شمالی در ارتباط با سلاح‌های اتمی کنند. آن‌ها بدون استثنا از «کارشناسانی» نقل قول می‌کنند که طرز تفکر کره شمالی را از نزدیک دنبال نکرده اند، بلکه خصومتی گویی لازم را نسبت به این نشست و مذاکره بر سر یک توافق با رژیم کیم ابراز می‌دارند.»
پورتر به جوئل اس. ویت اشاره می‌کند که از سال ۱۹۹۳ تا ۱۹۹۵ مشاورارشد سفیر رابرت ال. گالوچی، مذاکره کننده با کره شمالی بود و از سال ۱۹۹۵ تا ۱۹۹۹ هماهنگ کننده «چهارچوب توافق شده» سال ۱۹۹۴ با کره شمالی. مهم‌تر آنکه ویت در یک رشته نشست‌های غیررسمی با مقامات کره شمالی در سال ۲۰۱۳ درباره طرز تفکر این کشور درباره سلاح‌های اتمی خود نیز شرکت داشته است.
ویت در مقاله‌ای یک ماه قبل فاش کرد که کره شمالی در جلسات سال ۲۰۱۳ به طرف آمریکایی اطلاع داده بود که کیم قبلا در مذاکرات با آمریکا مشارکت کرده، مذاکراتی که در آن کره شمالی توافق کرده بود در ازای گام‌هایی از سوی ایالات متحده که به رفع موضع تهدیدکننده آمریکا نسبت به کره شمالی منجر شود، حاضر است از سلاح‌های اتمی اش دست بکشد.
از مدارک چنین برمی آید که کیم سال‌ها قبل آمادگی خود را برای مذاکره با آمریکا درمورد خلع سلاح اتمی نشان داده بود. پورتر بار دیگر در مقاله خود ابراز می‌دارد که «این همان رویکرد برای یک توافق خلع سلاح با کره شمالی بود که در سال ۱۹۹۴ و دوباره در سال ۲۰۰۵ و ۲۰۰۷ به آن دست یافته شد، اما در همان اول کار به دلیل اکراه دولت‌های کلینتون و بوش از برقراری رابطه سیاسی و اقتصادی عادی با کره شمالی شکست خورد.
پورتر از تاکتیک‌ها و راهبردی که کره شمالی‌ها وقتی پای آزمایش سلاح‌های اتمی به میان می‌آمد استفاده می‌کردند، بیشتر می‌نویسد؛ به طور خلاصه این یک راهبرد بسیار پر خطر بود که کره شمالی می‌خواست در آن برنده شود و برای مدتی - مدتی قبل از نامزدی ترامپ برای ریاست جمهوری – تلاش‌هایی نیز در این جهت انجام داد.
مایک پومپئو که تازه به سمت وزیر امور خارجه آمریکا منصوب شده بود نیز درباره این واقعیت‌ها دروغ گفت: یا آن‌ها را نادیده گرفت وقتی که گفت: «آن‌ها در حال اتخاذ مسیری هستند که از طریق آن می‌توانند چرخشی راهبردی انجام دهند، چرخشی که قبلا کشورشان آمادگی دست زدن به آن را نداشته است.»
دونالد ترامپ با توجه به نزدیک بودن انتخابات میان دوره ای، نگرشی ستیزه جویانه را نسبت به رهبران باقی مانده گروه ۷ درکانادا اتخاذ.
ترامپ که سخت مشتاق انجام معامله با کره شمالی است، از همان نگرش ستیزه جویانه برای انجام یک معامله استفاده کرد، اما رهبر کره شمالی کیم جونگ اون دادن هیچ امتیازی را تضمین نکرد و در عوض ترامپ حتی به عنوان یک بازیگر جهانی تریبونی در اختیار او قرار داد. بعلاوه کیم موفق شد تمرینات نظامی آمریکا را در پشت مرز‌های کشورش متوقف کند، کارت دعوتی برای سفر به کاخ سفید دریافت کند و در مقابل، امضایی پای مدرکی با عبارات مبهم را بیندازد که فقط تایید می‌کند که کره شمالی تمایل داشته سال‌ها زودتر این کار را انجام دهد.
کیم همچنین با کره جنوبی دوستی کرده است. این اتفاق اکنون به این معناست که اگر معامله با آمریکا ناکام بماند، چنین به نظر خواهد آمد که تقصیر ترامپ است.
کیم به خوبی با کارت‌های خودش بازی کرده و برنده این دست از بازی شده است.
دومینیک واگورن سردبیر دیپلماتیک اسکار نیوز حتی گفته است که «با وجود تلاش‌های دیپلماتیک مایک پومپئو وزیر امور خارجه آمریکا، کره شمالی‌ها هیچ قولی را که بشود ازمدرک مشترکا امضا شده با کیم جونگ اون استنباط کرد نداده است. در واقع این آمریکایی‌ها هستند که به نظر می‌رسد امتیازی بزرگ داده اند، در برابر لفاظی‌های کره شمالی‌ها در ارتباط با خلع سلاح اتمی نه تنها کره شمالی بلکه کل شبه جزیره کره.»
واگورن می‌گوید: «هر اتفاقی که در آینده بیفتد، کیم در اینجا به عنوان یک بازیگر جهانی ظاهر شد، نه یک مطرود بین المللی.»
طرفداران ترامپ در داخل آمریکا ادعای پیروزی خواهند کرد. آن‌ها این اتفاق را لحظه‌ای تاریخی خواهند نامید، اما اکنون زمان به نفع کیم جونگ اون می‌گذرد. ترامپ از این رخداد برای جلب حمایت برای انتخابات‌های میان دوره‌ای استفاده کرده است. کره شمالی اکنون می‌تواند نفس راحتی بکشد. ترامپ نمی‌تواند حالا یا هرزمان دیگری تا انتخابات ملی بعدی در نوامبر ۲۰۲۰ از کره شمالی چشم پوشی کند. درحالی که کره شمالی برای میان مدت امن و امان است و می‌تواند به توسعه توانایی‌های اتمی اش ادامه دهد. این کشور در اصل این کار را برای وارد آوردن فشار به دولت ترامپ برای آمدن بر سر میز مذاکره انجام داده و در صورت لزوم باز هم این کار را خواهد کرد.
به تدریج در طول زمان ماهیت این معامله آشکار خواهد شد. کره شمالی یا خود را خلع سلاح اتمی می‌کند یا نمی‌کند، به هر روی در صورت به شکست انجامیدن این معامله، کره شمالی اکنون می‌تواند آمریکا را مقصر بداند. این کیم بود که حرکت‌های بزرگ را انجام داد نه ترامپ.
کره شمالی بازی خوبی را در پوکر ژئوپلتیک انجام داده. کره شمالی این کار را با زمانبندی دقیق و مهارت به پیش برده، در زمانی که دولت ترامپ در آسیب پذیرترین زمان خود قرار داشته است.
