۱۷ خرداد ۱۳۹۷ - ۱۳:۰۸
۰
کد خبر: ۴۳۶۸۳۸
چگونه یک دیوار سبز در منزل داشته باشیم؟
پارسینه: دیوار سبز فضای سبزی است که به صورت عمودی و مستقل و یا بر روی یک دیوار شکل می گیرد.دیوار سبز فناوری ساختمان را تبدیل به زیست محیطی کوچک کرده که هم باعث با طراوت شدن فضا و هم اضافه نمودن اکو سیستمی طبیعی به محیطی مصنوعی و عاری از گیاه یعنی ساختمان میشود.
دیوار سبز فضای سبزی است که به صورت عمودی و مستقل و یا بر روی یک دیوار شکل میگیرد. دیوار‌های سبز در خیلی از نقاط به صورت طبیعی به وجود آمده اند همانند رشد و گسترش گیاه مو چسب بر روی نمای ساختمان‌های قدیمی. در بسیاری از نقاط نیز با استفاده از اصول مهندسی ساخت و دانش و شناخت از گیاهان میتوان این نما‌های سبز دلپذیر را در مکان‌های دلخواه خلق نمود. این دیوار‌ها که به صورت کامل و یا در برخی قسمت‌ها توسط پوشش گیاهی پوشیده شده اند. از آنجا که دیوار‌های سبز فقط مختص فضا‌های خارجی نیستند و با کمک جزئیات اجرایی مناسب می‌توانند در فضا‌های داخلی بنا نیز استفاده شوند قادرند به بهبود کیفیت هوای داخلی نیز بپردازند. دیوار سبزفناوری ساختمان را تبدیل به زیست محیطی کوچک کرده که هم باعث با طراوت شدن فضا و هم اضافه نمودن اکو سیستمی طبیعی به محیطی مصنوعی و عاری از گیاه یعنی ساختمان میشود. به این منظور برای پروژه‌های داخلی، دیوار‌های سبز قادر به فیلترکردن ذرات معلق وارد شده به ساختمان از طریق سیستم‌های تهویه سنتی می‌باشد. فیلتراسیون از طریق گیاهان انجام میگیرد و در صورت فیلتراسیون زنده، از راه میکرو ارگانیسم‌ها صورت میگیرد.
از انواع دیوار سبز یا گرین وال میتوان به سه سبک دیوار سبز مدولار حجمی، دیوار سبز مدولار یا فلاورباکس‌ها و گلدان‌های دیواری، دیوار سبز کابلی یا مدل گسترده، و مدولار حجمی در نمای ساختمان‌ها یا دیوار‌ها داخلی اشاره کرد.
دیوار‌های سبز غالباً از قطعات پیمانه‌ای که نگهدارنده ماده رشد هستند ساخته شده‌اند و میتوان آن‌ها را بنا بر نوع پوشش رشد بکار رفته طبقه‌بندی کرد: پوشش نرم، پوشش حصیر شکل و پوشش ساختاری
پوشش نرم
دیوار‌های دارای پوشش نرم سیستم‌های نوع «خاک درون تاقچه» یا «خاک درون کیف» دارند. سیستم‌های دارای پوشش نرم بسته‌های خاک خود را در کیف یا مکانی مانند تاقچه دارند و سپس بر روی دیوار نصب می‌شوند. لازم است که پوشش این سیستم‌ها حداقل یکبار در سال در مکان‌های خارجی و بطور تقریبی دو بار در سال در مکان‌های داخلی تعویض شود. سیستم‌های دارای خاک نرم نباید در مناطقی که رفت‌وآمد عمومی زیادی وجود دارد نباید استفاده شوند، جایی که به نسبت شلوغ و آشفته است و در طی زمان کم کم خاک خود را از دست می‌دهند. بطور مهم‌تر، چون این سیستم‌ها می‌توانند به راحتی بوسیله باد حاصل از باران یا باد‌های سنگین از بین بروند، این سیستم‌ها را نباید در کاربرد‌هایی بیش از ۸ فوت ارتفاع استفاده کرد. سیستم‌های دارای خاک نرم بدون سیستم‌های فرسایش پوشش فیزیکی بهترین گزینه برای باغبان خانه است جایی که کاشت مجدد از یک فصل تا فصل دیگ یا سال به سال مطلوب است. سیستم‌های خاک نرم با سیستم‌های فرسایش پوشش فیزیکی برای تمام کاربرد‌های مربوط به دیوار سبز مناسب هستند..
پوشش حصیری
بیشتر سیستم‌های حصیری می‌توانند از فیبر الیافی یا حصیر‌ها باشند. پوشش حصیری به نسبت لاغر و در چندین لایه است و به این طریق نمی‌توانند سیستم‌های ریشه لرزان گیاهان بالغ را برای بیش از سه تا پنج سال قبل از اینکه ریشه‌های حصیر را بپوشانند و آب نتواند بطور مناسب از حصیر‌ها بگذرد. روش اصلاح این سیستم‌ها جابجا کردن قطعات بزرگ سیستم در طی زمان با برش حصیر بیرون از دیوار و جابه‌جا کردن آن با حصیر جدید است این روند مطابق با ساختار‌های ریشه گیاهان همسایه بر روی دیوار است و غالباً در روند اصلاح بسیاری از گیاهان جانبی را از بین می‌برد. این سیستم‌ها بهترین کاربرد را در قسمت داخلی ساختمان دارند و بهترین انتخاب برای نواحی دارای فعالیت لرزشی کم با گیاهان کوچک که رشد نمی‌کنند، هستند. مهم است توجه داشته باشید که سیستم‌های حصیری بطور خاص از لحاظ آب غیرمؤثر هستند و غالباً به دلیل باریک بودن و عدم توانایی در نگه‌داشتن آب و فراهم کردن حائلی در برابر ریشه‌های گیاه به آبیاری مداوم نیاز دارند. این خاصیت غیرمؤثر بودن سبب میشود که این سیستم‌ها، سیستم چرخش مجدد آب را در خود داشته باشند که این خود هزینه‌ای اضافی دارد. بهتر است که پوشش حصیری برای نصب‌های کم ارتفاع‌تر از ۸ فوت بکار برده شود جایی که اصلاحات به آسان تکمیل می‌شوند.
پوشش ساختاری
پوشش‌های ساختاری قطعاتی هستند که نه نرم و نه حصیری هستند، اما بهترین مشخصه‌های هر دو را در خود دارند که می‌توانند در اندازه‌ها، شکل‌ها و ضخامت‌های مختلف تولید شوند. مزیت این پوشش‌ها این است که برای ۱۰ تا ۱۵ سال نمی‌شکنند و با توجه به گیاهی که برای دیوار انتخاب میشود میتوان ظرفیت آب را بالا برد یا کم کرد، می‌توانند pH و EC'S مناسب گیاه داشته باشند و برای حفظ و جابجایی‌ها به راحتی کنترل شوند. این پوشش‌ها بهترین انتخاب برای دیوار زنده در کاربرد‌های داخلی و خارجی هستند. همچنین این پوشش‌ها بهترین انتخاب برای نواحی‌ای هستند که لازم است باد‌های زیاد، فعالیت لرزشی یا ارتفاع‌ها در طراحی نشان داده شوند. پوشش ساختاری به دلیل دوام طولانی مدت و کاربرد بسیار بالایی که در محیط‌های مختلف دارند بر دیگر پوشش‌ها ارجحیت دارد. در رابطه با نصب میتوان گفت که هزینه نصب آن‌ها بالا و هزینه حفظ آن‌ها کمتر است.
دیوار سبز را با توجه به گیاهانتان در جایی نصب کنید که نور مورد نیازش تامین شود و آبیاری را فراموش نکنید. آبیاری نیز ۲ نوع است که عبارتند از: سیستم‌های غیر مستقیم که با استفاده از کنترل از راه دور آبیاری اجرا میشود و روش مستقیم که توسط افراد انجام میگردد. در نوع اول علاوه بر عدم اتلاف زمانی، در مصرف آب نیز صرفه جویی میشود، زیرا آبیاری بر اساس برنامه و تنها براساس نیاز گیاه صورت میگیرد.
جهت انتخاب گیاهان دیوار سبز توجه به عوامل شدید در هر منطقه در درجه اول اهمیت قرار دارد. برای مثال خشکی شدید هوا، وجود آب نامناسب، خاک و …. اما نکات زیر نیزبه صورت عمومی باید مد نظر قرار گیرد.
در صورت عدم انتخاب گونه‌های گیاهی ناسازگار با محیط، هزینه‌های نگهداری گیاهان به دلایل مختلف از جمله، خشکی و یا نیاز به آب فراوان، انواع آفات گیاهی و … افزایش خواهد یافت. همچنین گیاهان بومی هر منطقه نسبت به سایر گیاهان در برابر عواملی همچون نوسان‌های بالا و پایین دمایی، نوع خاک و … بسیار مقاومتر هستند.
گیاهانی که در محیط آپارتمان برای دیوار سبز مناسب هستند عبارتند از::
سرخس
کروتون
شفلرا
برگ انجیری
آنتوریوم
دراسینا
پوتوس
مارانتا
وریزیا
کوردیلین
برگ بیدی
