یادداشت جابری انصاری برای زادروز ظریف

محمد جواد ظریف وزیر امور خارجه جمهوری اسلامی ایران از مرداد هزار و سیصد و نود و دو تاکنون، سفیر و نماینده دائم ایران در سازمان ملل متحد از هزار و سیصد و هشتاد و یک تا هزار و سیصد و هشتاد و شش، معاون حقوقی و بین المللی وزارت امور خارجه از هزار و سیصد و هفتاد و یک تا هزار و سیصد و هشتاد و یک، دانش آموخته کارشناسی و کارشناسی ارشد روابط بین الملل از دانشگاه ایالتی سان فرانسیسکو و دکترای روابط و حقوق بین الملل از دانشگاه دنور کلرادو در ایالات متحده آمریکا، دیپلمات حرفه‌ای و عضو هیات علمی دانشکده روابط بین الملل وزارت امور خارجه،‌زاده هفدهم دی ماه یک هزار و سیصد و سی و هشت هجری شمسی در تهران.

از ظریف دیپلمات و وزیر بسیار نوشته و گفته‌اند، بسیاری به مدح و بعضی به ذم؛ اما از ظریف دوست و انسان کمتر گفته و نوشته‌اند. صاحب این قلم، کوچک‌ترین دانش آموز مدرسه «صدیقک من صدقک لا من صدقک» که همیشه روسای خود را بی‌مهابا و در خلوت و جلوت به هدیه نقد نواخته‌ام، در سالروز تولد محمد جواد ظریف خوش دارم ترک عادت کرده، از یکی از ده‌ها خصلت نیکوی انسانی او بنویسم.

ظریف انسان و دوست، در همان حال که به ناچار، غرق در سیاست و دیپلماسی و ضرورت‌های ناگزیر و الزامات ناگریز آن است؛ انسانی ظریف و سرشار از فطرت پاک انسانی و پاک دلی همه مومنان و دین داران حقیقی است و این را به مجرد اینکه مدتی از نزدیک با او همراه شوی یا حتی از دور زیر نظر گیری، به روشنی خواهی یافت.

ظریف دیپلمات و وزیر را همه می‌شناسند در ایران و غیر ایران، و این شناخت همراه با احترام، برای دورانی مایه نامداری خواهد بود و اعتبار، اما ظریف دوست و انسان و انسان ظریف و صاحب ایمان را خوش است که با روزگار نامداری نمی‌آید که با روزگار دیگر برود؛ همیشه خواهد بود همچون زلال آبی دریا و آسمان و خلقت پاک جان و جهان و جوهره دیانت و فطرت پاک انسان.
خداوند از گزند روزگار نگاهدارش باد.