پارسینه از عملکرد نفت گزارش می‌دهد؛
بزرگترین سونامی نیروی انسانی تاریخ نفت را زنگنه رقم زد
پارسینه: این روزها بیژن نامدار زنگنه که ورودش به وزارتخانه نفت را مدیون توافق ۹۰ درصد نفتی‌ها با حضورش بر مسند مدیریت این وزارتخانه است، با گلایه های شدید نیروی انسانی نفت مواجه است؛ نیروهایی که زنگنه حداقل ۱۰۰ هزار نفر آنها را مازاد می‌نامد.
۲۸ آذر ۱۳۹۵ - ۱۱:۰۶
۱۰
کد خبر: ۳۲۷۷۶۶
تحریریه پارسینه_آذرجزایری: این روزها بزرگترین سونامی نیروی انسانی در تاریخ نفت رقم خورده است. البته این تحلیل ناشی از اظهارات نیروی انسانی نفت است که طی نامه ای در تاریخ ۲۹ خرداد سال سالجاری به دفتر مقام معظم رهبری و دفتر ریاست جمهوری ارسال شده است.
این روزها بیژن نامدار زنگنه که ورودش به وزارتخانه نفت را مدیون توافق ۹۰ درصد نفتی‌ها با حضورش برمسند مدیریت این وزارتخانه است، با گلایه های شدید نیروی انسانی نفت مواجه است؛ نیروهایی که زنگنه حداقل ۱۰۰ هزار نفر آنها را مازاد می‌نامد. آنطور که این وزیر دولت یازدهم می‌گوید فاجعه نیروی انسانی از زمانی رقم خورده که در دولت احمدی نژاد بی پروا نیرو در این بخش جذب شده اما برخی از کارشناسان این مساله را بهانه ای بیش نمی دانند و تاکید میکنند شخص زنگنه گویی نگاهی مثبت به نیروی انسانی ندارد.
به هرشکل مشکلات نیروی انسانی نفت این روزها رو به افزایش است؛ از قطع شدن اضافه کاری به دستور شخص وزیر گرفته تا تبدیل وضعیت نشدن نیروهای قرارداد موقت ! از حقوق های پایین نیروهای های قراردادی که حدود یک میلیون تومان عنوان می‌شود تا تلاش زنگنه برای پرچیده شدن رسم جذب دانشجویان دانشگاه صنعت نفت! اینها تنها نمادی از مشکلات فعلی نیروی انسانی وزارت نفت است. گویی زنگنه تنها مدیریت نفت را در افزایش تولید و صادرات نفت جستجو میکند.
جذب نامناسب نیروی انسانی در نفت و ابلاغیه ها و دستورات پی در پی زنگنه به زیر مجموعه ها در خصوص محدود کردن نیروی انسانی کم نیست که در حال حاضر انتقال نیروی انسانی نفت به بخش خصوصی بدون پشتوانه فنی و مطالعاتی نیز افزوده شده است. از هر کجای نفت صدایی بلند است.
کارمند موقتی به دنبال تعیین و تکلیف وضعیت قراردادی خود است و نیروی رسمی به دنبال احقاق حق خود پس از انتقال اجباری به بخش خصوصی است. وضعیت نفت به شدت سردرگم است و دراین بین به نظر می‌رسد زنگنه تنها به فکر ارسال ابلاغیه ها و ارائه آمارهای کلان و بزرگ برای توجیه شرایط فعلی است.
به گفته وی، ۲۶۰۰ نفر از ابتدای فعالیت این دولت تا کنون در نفت جذب شده اند که البته این رقم اگرچه درست است اما مربوطه به آزمون استخدامی است که دولت دهم در بخش نفت برگزار کرده و وزارت نفت دولت یازدهم چاره ای جزء جذب این تعداد نداشته است.
اما آنچه حائز اهمیت است آمار وزیر نفت از تعداد نیروی انسانی فعال نفت است. آنطور که زنگنه می‌گوید در حال حاضر ۲۲۵ هزار نفر در نفت مشغول به فعالیتند که البته ۱۰۰ هزار نفر آنها به طور قطع مازاد هستند، این درحالی است که در حال حاضر نفت به شدت در بخش عملیاتی و فنی با کمبود نیروی انسانی مواجه است.
البته وزیر نفت تاکید دارد که در بخش بالادستی همچنان نیازمند نیروی فعال هستیم اما بخش پایین دستی تکمیل است. آنطور که کارشناسان تاکید میکنند، انتقال نیروی های رسمی نفت به بخش خصوصی فعال در بخش پتروشیمی و پالایشگاه نیز این بخش را اشباع کرده و دیگر جایی برای استخدام جدید نگذاشته است.
بی توجهی وزیر نفت به نیروی انسانی زیر مجموعه اش تا حدی است که در حال حاضر ابلاغیه ها و دستورات او سدی در مقابل تبدیل وضعیت ۴۲ هزار نیروی قراردادی لیسانس و فوق لیسانس و در عین حال تبدیل وضعیت قراردادی ها شده است.
بااین وجود، علی رغم پرسش های متداول نمایندگان مجلس، زنگنه هر بار بهارستانی‌ها را نسبت به عملکردش متقاعد کرده است اما یک چیز فراموش شده که این ژنرال بالاخره در صورت برد روحانی در انتخابات ریاست جمهوری دوازدهم بازهم به رای مثبت همین نیروهای انسانی جهت رای آوری در مجلس نیاز دارد. نیروی انسانی که از مشکلاتی می‌گویند که طی سه سال حضور زنگنه در نفت برآنان تحمیل شده است.
با این حال، اگر فرض را بر صحت اظهارات زنگنه نیز بگذاریم، قطعا کسب رضایت نیروی انسانی نفت از جمله اصلی ترین وظیفه یک وزیر بر مسند مدیریت این بخش استراتژیک کشور است. در حال حاضر بزرگترین مشکل نیروی های نفت بلاتکلیفی است که سه سال از آن می گذرد.
به عنوان مثال مخاطبی در پارسینه از جایگزینی خود به جای پدرش در نفت می‌گوید و دستور زنگنه برای متوقف شدن چنین قانونی که در نهایت منجر به آن شده که ۱۵ ماه فعالیت وی در نفت بدون حقوق بگذرد. یا کارمندی دیگر از نفت که تاکید میکند با حقوق یک میلیون تومانی نمی‌تواند خانواده ۴ نفره خود را بگرداند و خواستار تبدیل وضعیت شدن قرارداد موقت خود است.
اینکه این تقاضاها تا چه اندازه منطقی است، مساله ای است که باید در نفت به یک یک آنان رسیدگی شود، چراکه اگر زنگنه به یاری نیروی انسانی خود نیاز دارد نباید فراموش کند که آنان نیز به یاری او نیازمندند! نباید فراموش کرد که امروز افزایش ظرفیت تولید نفت ایران و ارز آوری بیشتر ناشی از صادرات آن مدیون زحمات کسانی است که روز و شب خود را در گرمای بیش از ۵۰ درجه می گذرانند و دم نمی زنند.
همان کسانی که کار میکنند تا زنگنه و همسال وی در پشت تریبون قرار بگیرند و به مدیریت خود ببالند! زنگنه نباید فراموش کند به این تعداد نیروی انسانی حتی همان ۱۰۰ هزار نفر مازادی که می‌گوید به شدت نیاز دارد!
شاید بد نباشد این گزارش را با یک بخش از نامه کارکنان نفت در شکایت از عملکرد زنگنه در این وزارتخانه خاتمه داد"از یکسو جذب نیروی انسانی با اهداف سیاسی در وزارت نفت و از سوی دیگر بی توجهی به مجموع قوانین و مقررات استخدامی و انتصاب در این وزارتخانه و در نهایت نگاه‌هایی بدون پایه کار‌شناسی، روزگار کارکنان را سیاه کرده است."
