آن منتقدانی که منتظر هستند مثل سابق فیلم بسازم خر هستند!

پارسینه: داریوش مهرجویی فیلمساز صاحب نام و برجسته سینمای ایران که امسال با فیلم «اشباح» در جشنواره فیلم فجر حضور دارد، در گفت و گو با کافه سینما در مورد مراحل فنی و آماده سازی «اشباح» گفت: تدوین کار انجام شده و نسخه نهایی تا یک هفته دیگر آماده میشود.

مهرجویی در پاسخ آن عده از منتقدان که منتظر هستند «اشباح» فیلمی شبیه به آثار مطرح گذشته­ی او باشد، با عصبانیت شدید گفت: یعنی چی این سوال؟! آن­هایی که منتظر چنین چیزی هستند هیچ­چی از سینما نمیفهمند! به معنای واقعی خَر هستند و از حماقت­شان چنین حرفی میزنند! عین همین حرفی که زدم را منتشر کنید وگرنه راضی نیستم مصاحبه­ام منتشر شود! یعنی چه «اشباح» شبیه آثار قبلی من باشد؟ مگر من در 50 سال قبل زندگی میکنم؟ مگر من همان آدم 20 سال پیش هستم؟ مگر فضای امروز جامعه عینا همان فضای چند دهه پیش است؟ این سوال­ها و این خواسته­ها از نادانی جماعتی میاید که ادعای روشنفکری­شان گوش همه را کر کرده اما مثل انسان های بَدوی زندگی میکنند! هی میگویند هامون بساز لیلا بساز اجاره نشین ها بساز... از این مسخره تر نمیشود...

مهرجویی در پاسخ به اینکه اولین کسی که فیلمنامه «اشباح» را شبیه به آثار قبلی شما دانست، آقای جهانگیر کوثری -تهیه کننده این اثر- بوده است، گفت: خوب ایشان نظرش را گفته است. به نظر او «اشباح» شبیه فیلم­های قبلی­ام است و به نظر بعضی­ها هم شاید شبیه به فیلم­های دوره جوانی­ام باشد و به نظر بعضی­ها هم شاید اصلا شبیه به هیچ کدام از آثارم نباشد. هرکسی نظر خودش را دارد اما کسی حق ندارد از من بخواهد بروم در 20 سال پیش خودم زندگی کنم و برایم تایین تکلیف کند که مثل فیلم­های قدیمی­ات فیلم بساز. در حالی ما هر روز باید چیز یاد بگیریم و جلوتر برویم نه اینکه ادای گذشته خودمان را در بیاوریم.

مهرجویی در ادامه در پاسخ به این سوال که آیا از نتیجه نهایی «اشباح» راضی هستید، و به نظرتان «اشباح» با چه استقبالی مواجه میشود، گفت: خوب معلوم است از نتیجه نهایی کار راضی هستم! مگر دیوانه­ام از نتیجه نهایی کار راضی نباشم و آنوقت بسازمش؟! راضی هستم که ساختم و حالا میخواهم پخش­اش کنم. استقبال منتقدین هم برایم مهم نیست چون آنها همش دنبال این هستند که من همان مهرجویی قدیم بشوم و فیلم­هایی قدیمی­ام را تکرار کنم. اگر این منتقدین ما زمان شکسپیر بودند شکسپیر را رسما روانی میکردند! هی بهش میگفتند چرا این کار جدیدت شبیه کار ده سال قبلت نیست؟ چرا این دفعه کمدی نوشتی در حالی که قبلا تراژدی مینوشتی؟ چرا این دفعه تراژدی نوشتی در حالی که قبلا کمدی نوشتی؟! چرا شخصیت اول نمایشنامه­ات مَرد است در حالی که 20 سال قبل زن بود؟ چرا شخصیت اول­ات پیر هست در حالی 50 سال قبل کودک بود؟! کاری میکردند یارو آخر تیمارستان بستری شود! یک نفر نیست به منتقدان ما بفهماند آقا دیگر دوران فیلمساز مولف گذشته است. دوران مولف-مولف کردن برای فیلمسازان به سر آمده. تو به کارهای قبلی من چه کار داری؟ فیلم ِ جدید من، فیلمنامه­ی جدید من، شاید هیچ ربطی به کارهای قبلی­ام نداشته باشد. تو باید با یک اثر مستقل روبرو باشی. با یک اثر جدید مواجه بشوی. فکر کن «اشباح» اولین فیلم من است، ببین خوب است یا نه. اگر خوب بود تعریف کن اگر خوشت نیامد بگو افتضاح است. نه اینکه بروی توی سالن سینما منتظر باشی «اشباح» همان هامون باشد! یا لیلا باشد! یا من همان مهرجویی دوران جوانی و دهه­ی 40 و 50 باشم. آخر کِی میخواهیم دست از این رفتارها برداریم...

مهرجویی در انتها در مورد اینکه «اشباح» در چه فضایی به سر میبرد، گفت: فضای «اشباح» تراژدی است.