لبخند تعامل دو قوه کجاست؟

پارسینه-گروه سیاسی: هنوز حاشیه های پر رنگ تر از متن رابطه میان دوقوه مجریه و مقننه از یادها نرفته است.حاشیه هایی که آنقدر پررنگ بود که گاهی باعث می شد اصل ماجرا کاملا فراموش شود و همه محو اختلاف نظر مجلس و دولت احمدی نژاد باشند.

نمونه بارز این مساله را نیز می توان در استیضاح وزیر کار و پخش نوار جنجالی دانست که باعث شد دعوای لاریجانی- احمدی نزاد آنقدر برجسته شود که ماجرای وزیر کار و دلیل استیضاحش از یاد افکار عمومی برود.

با روی کار آمدن دولت روحانی اما همه چیز بین دولت و مجلس با لبخند آغاز شد تا این امید به وجود بیاید که در دولت اعتدال مجلس و دولت تعامل خوبی با هم داشته باشند اما زمزمه های احضارهای مداوم وزرایی که عمر وزارت انها بسیار کوتاه است و سوال از آنها در مجلس و همچنین رای عدم اعتماد 3 باره به 3 وزیر پیشنهادی حسن روحانی نوید روزهای خوب اول انتخابات را نمی دهد.

حالا با گدشت 100 روز حسن روحاني مي‌داند نمايندگاني كه روزهاي اول به او وعده همكاري و تعامل داده بودند اگر پا بدهد از هيچ تلاشي براي نشان دادن خودشان دريغ نمي‌كنند چرا که شاید از 8 سال در راس امور نبودن! خسته شده اند و حالا زمان ان رسیده که به هر نحو بر راس امور بودن خود را اعلام کنند حتی اگر این اقدام از نظر آنها با رای عدم اعتماد دوباره و دوباره به وزیر ورزش باشد که مانع از شکل گرفتن کابینه بعد از 100 روز شده است!

از همان زمان انتخاب حسن روحاني از سوي مردم در انتخابات رياست جمهوري، زمزمه‌هاي نمايندگان مجلس در مورد نحوه انتخاب وزرا و ساير افراد كابينه شروع شد. قدم اول برخي از نمايندگان افراطي مجلس اين بود كه از احتمال انتخاب افراد داراي سابقه سياسي ابراز نگراني كنند و در قدم بعدي خط‌و نشان بكشند كه اگر برخي افراد در كابينه باشند به آن‌ها راي نمي‌دهند.

در هر حال به هر طریقی بود کابینه روحانی به جز وزیر ورزش از مجلس رای اعتماد گرفت اماتکمیل نشد تا کار به وزیر پیشنهادی چهارم برسد!

البته این حق نمایندگان مجلس است که به یک وزیر رای بدهند یا ندهند اما وقتی گرایشات سیاسی جای توجه به تخصص و توانایی وزیر را می گیرد این امر مشکل ساز می شود.
در ابن میان اما نباید از ضعیف عمل کردن معاون پارلمانی حسن روحانی نیز گذشت.
طبق اصل 124 قانون اساسی رئیس جمهور می‌تواند برای انجام وظایف خود معاونانی داشته باشد. بر این اساس معاون پارلمانی رئیس‌جمهور وظیفه دارد که نماینده دولت در مجلس باشد و از طرح‌ها و موضوعاتی که از پاستور به بهارستان می‌رسد دفاع کند.

نقش دیگر معاون پارلمانی رایزنی با نمایندگان مخالف است بدین نحو که آنها را به تعامل دعوت کرده و پاسخگوی انتظارات و ابهامات احتمالی باشد.

در زمانی که 3 وزیر پیشنهادی دولت از سوی مجلس برای تصدی وزارت ورزش و جوانان نتوانستند رای اعتماد کسب کنند، انتظار همگان در وهله اول رایزنی مجید انصاری به عنوان معاون پارلمانی رئیس جمهور با نمایندگان قبل از رای گیری بود که این اقدام یا صورت نگرفت یا بازتاب و اثر چندای نداشت.

در وهله دوم نیز انتظار می‌رفت که انصاری پس از اثرنداشتن رایزنی‌های احتمالی‌اش با نمایندگان مجلس و رد وزرای پیشنهادی ، به موضع گیری پرداخته و آنچه در مجلس می‌گذرد را با مردم در میان بگذارد که این اتفاق نیز نیافتاد و به این ترتیب شاید یکی از دلایل رای عدم اعتماد 3 باره به وزرای پیشنهادی ورزش ضعیف عمل کردن مجید انصاری باشد.

در هر حال دلیل هر چه که باشد بعد از 8 سال کشمکش انتظار می رفت مجلس در قبال دولت انعطاف بیشتری به خرج دهد و بالعکس چرا که تنها با کمرگ کردن حاشیه ها می توان به اصل ماجرا پرداخت.