قلب احمدرضا احمدی با باتری می‌تپد

ماهور احمدی، دختر این شاعر و نویسنده‌ی پیشکسوت گفت: صبح امروز (یکشنبه، 13 مردادماه)، پدرم تحت عمل جراحی قرار گرفت و پزشکان مراحل انجام قرار دادن یک باتری دائمی در قلب ایشان را با موفقیت انجام دادند. عمل موفقیت‌آمیز بود و الآن هم وضعیت عمومی پدرم خوب است.

او همچنین از دکتر به‌نیا و دکتر بخشیان، پزشکان معالج احمدرضا احمدی، تشکر کرد و گفت: پدرم هم‌اکنون در بخش سی سی یو بیمارستان آتیه‌ی تهران بستری است.

چند روز قبل در پی تشدید عارضه‌ی قلبی‌ و افت ضربان قلب احمدرضا احمدی، او به بیمارستان منتقل شد. پس از آنژیوگرافی، یک باتری موقت در قلب احمدی کار گذاشته شد که امروز با یک عمل جراحی، باتری به صورت دائمی در قلب او جای گرفت.

احمدرضا احمدی متولد سال 1319 در کرمان است. «روزی برای تو خواهم گفت»، «چای در غروب جمعه روی میز سرد می‌شود»، «ساعت 10 صبح بود»، «عزیز من»، «یک منظومه‌ی دیریاب در برف و باران یافت شد»، «عاشقی بود که صبحگاه دیر به مسافرخانه آمده بود»، «از نگاه تو زیر آسمان لاجوردی»، «ویرانه‌های دل را به باد می‌سپارم»، «لکه‌ای از عمر بر دیوار بود»، «قافیه در باد گم می‌شود»، «هزار پله به دریا مانده ‌است»، «نثرهای یومیه»، «ما روی زمین هستیم»، «من فقط سفیدی اسب را گریستم»، «وقت خوب مصائب»، «روزنامه‌ی شیشه‌ای» و «طرح» از جمله مجموعه‌ها‌ی شعر او هستند.