بگذارید زاری مردم پنهان بماند !

پارسینه / رضا مهدوی: معمولا ساعاتی از شروع احیاء شب قدر نمی‌گذرد که تصاویر این مراسم بر روی خروجی خبرگزاری های و سایت‌های خبری منتشر می‌شود. خیلی هم عالی و خدا همه را خیر بدهد. مردم شب زنده دار، عکاس، خبرگزاری و هر کسی و جایی که قصد اشاعه و تبلیغ مراسم و آئین دینی و مذهبی را دارند.

اما دقت به مدل خاص عکس هایی که از این نوع مراسم ها گرفته و منتشر می شود نشان از یک کم توجهی دارد که تذکر آن خالی از لطف نیست.

در برخی از تصاویر منتشره از مراسم های دینی مانند شب قدر، سوژه عکاسان مردمی هستند که در اوج خضوع و خشوع نسبت به پروردگار در حال راز و نیاز بوده و شاید اشکی نیز از چشمانشان سرازیر شده باشد. در این هنگام که مردم مومن از این دنیا فارغ شده اند لنزهای بسیار پیشرقته عکاسان از فاصله های دور این لحظات ناب را به قول معروف شکار می‌کنند و با فاصله زمانی اندک در مقیاس بالایی از مخاطبین خبرگزاری ها منتشر و دیده می‌شود. البته دوربین های فیلمبرداری و پخش در سیما هم که جای خود را دارد.

انتشار این تصاویر از دوحال خارج نیست؛ یا با اطلاع و رضایت صاحبان تصاویر است(که البته خیلی بعید است) و یا بدون اطلاع ایشان. در صورت اول که تقریبا نزدیک به محال است انتشار آن بی فایده و نقض غرض است چرا که نیایش همراه با ریا و جلوه گری نزد مخلوق نه تنها هیچ فضیلتی ندارد بلکه سیئه و گناه هم محسوب می‌شود.

اما در فرض دوم باز هم انتشار این تصاویر بی اشکال نیست. از سویی نقض حریم خصوصی و شخصی افراد است و از قراین حالیه و مقامیه هم مشخص است که عموم مردم رضایتی به دیده شدن در این حالات نیستند و برای همین هم هرچه بیشتر هم شده به مکان هایی که یا ناشناس باشند و یا گوشه که جلب توجه نکنند پناه می برند.

سعی در مخفیانه بودن نیایش ریشه در همان فرهنگ دینی دارد که می فرماید"ادْعُواْ رَبَّكُمْ تَضَرُّعًا وَخُفْيَةً /پروردگار خود را به زارى و نهانى بخوانيد". با این حال شکار لحظات ناب عبادت این افراد چه معنایی می‌تواند داشته باشد.

البته هستند عباداتی که هیچ گریزی از آشکار شدن آن ها نیست و اصلا می بایست آشکارا انجام شود(مانند نماز جماعت). اما نکته ای ظریف این است که نیایش به معنای خاص آن که همراه با تضرع و خاری مومن نزد پروردگار است می بایست پنهانی بوده و پنهانی هم بماند چرا که این حالات حریمی فراتر از عبادات دیگر دارند. اما عبادات دیگر مانند جهاد و زکات فقط قصد ریا مهم است که نباشد و این که دیگران ببینید و یا مطلع شوند از مبطلات عبادت نیست. مضاف بر آن درجایی با فضیل تر آن است که بیشتر هم دیده شوند مانند جهاد به قصد تشویق دیگران.

شاید خرده گرفته شود که دراین صورت دیگر امکان ترویج آئین و ها مراسم های دینی از بین می رود و ....اما با چرخشی دوباره در میان عکس های آئینی می بینیم که این طور نیست و بسیاری از سوژه های تصویری در این شب ها دیده می شود که حاشیه های ذکر شده اخیر را ندارد و با ترفندهایی که عکاسان به آن ها بیشتر آشنا هستند گرفته می شود و تاثیرگذاری خود را هم دارد.