.svg)
احمد پوری: ادبیات بومی ما مثل یخچال‌های تولید داخل است
پارسینه: احمد پوری معتقد است: شرایط برای انتشار ادبیات بومی در کشور دشوار است و این موضوع راه را برای ادبیات ترجمه باز می‌کند.
پارسینه- گروه فرهنگی: احمد پوری مترجم و داستان‌نویس درباره اقبال مخاطبان کتاب به ادبیات ترجمه گفت: به نظرم این اقبال چندان عادی نیست و یکی از بزرگ‌ترین علل این موضوع این است که آثار بومی خودمان، چه رمان و چه داستان، به دلیل سخت‌گیری‌ها نمی‌توانند به خوبی جلوه کنند و این راه را برای ترجمه باز می‌کند. زیرا اگرچه نسبت به ادبیات ترجمه هم سخت‌گیری‌هایی می‌شود، اما این سخت‌گیری کم‌تر است و این ادبیات مانند فیلم‌های خارجی شرایط متفاوتی دارد. در نتیجه ما فرصت نمی‌کنیم آثار ارزشمندی را که خواننده هم دارند، وارد بازار کنیم.
او افزود: از سوی دیگر، ما باید این موضوع را باور کنیم که کارهای هم‌سنگ با آثار خارجی در ادبیات ما کم‌تر است و باید رشدی در فضای ادبی کشور رخ دهد تا تعداد آثار ادبی ارزشمندمان بالا برود و به تبع آن خواننده این آثار نیز بیش‌تر شود. اما باید توجه داشت که ادبیات و تبحر در آن و آفرینش ادبی، به رشد فرهنگی جامعه وابسته است و هرچه رشد فرهنگی بالاتر باشد، محصولات هنری جامعه نیز از سطح بالاتری برخوردار خواهد بود.
این مترجم در ادامه این‌گونه اظهارنظر کرد: رشد فرهنگی جامعه ما زیاد بالا نیست، زیرا جامعه ما از دیگر جوامع عقب مانده و از نظر فرهنگی اجتماعی و سیاسی رشد لازم را نداشته است و اگر جامعه‌ای داشته باشیم که در سطح جهان حرفی برای گفتن داشته باشد و تأثیرگذار باشد، ادبیات و هنر ما نیز با جهان برابری خواهد کرد.
او در ادامه عنوان کرد: اگر ادبیات ما با ادبیات جهان برابری نمی‌کند، همان‌طور است که ما در ساختن یخچال هم با جهان برابری نمی‌کنیم. هرچند این شرایط در فرهنگ سخت‌تر است و فرهنگ موضوع پیچیده و بغرنجی است.
پوری همچنین در پاسخ به این سؤال که چرا این رشد فرهنگی در کشور‌های همسایه چون ترکیه دیده می‌شود و آنها حتا نویسنده نوبلیست دارند، گفت: ترکیه از نظر اجتماعی، سیاسی و اقتصادی رشد داشته و در جهان جایگاه مهمی دارد و طبیعتا ادبیاتش هم همپای دیگر جنبه‌هایش حرکت می‌کند.
او خاطرنشان کرد: ما نباید در کشور به موارد استثنایی بپردازیم و نباید رمانی چون «بوف کور» هدایت را نقطه اتکا قرار دهیم؛ اما امیدوارم در آینده آثار خوبی منتشر شوند و مخاطبان ما به سراغ این آثار بروند و در عمل هم وقتی اثر ارزشمندی در جامعه ما منتشر شده، مخاطب به آن بی‌مهری نکرده؛ مانند آثار احمد محمود، محمود دولت‌آبادی و هوشنگ گلشیری که مخاطب این آثار را خوانده و تیراژهای زیادی دارند.
پوری در پاسخ به این سؤال که خود او در سال‌های اخیر بیش‌تر ادبیات بومی را می‌خواند یا ادبیات ترجمه، گفت: من اگر در ادبیات بومی کار ارزشمندی باشد، آن را با عشق و علاقه می‌خوانم و اگر چیز دندان‌گیری نباشد، آثار ترجمه و یا متن اصلی را می‌خوانم و در این یکی دو سال اخیر بیش‌تر متن اصلی آثار را خوانده‌ام.
او افزود: از سوی دیگر، ما باید این موضوع را باور کنیم که کارهای هم‌سنگ با آثار خارجی در ادبیات ما کم‌تر است و باید رشدی در فضای ادبی کشور رخ دهد تا تعداد آثار ادبی ارزشمندمان بالا برود و به تبع آن خواننده این آثار نیز بیش‌تر شود. اما باید توجه داشت که ادبیات و تبحر در آن و آفرینش ادبی، به رشد فرهنگی جامعه وابسته است و هرچه رشد فرهنگی بالاتر باشد، محصولات هنری جامعه نیز از سطح بالاتری برخوردار خواهد بود.
این مترجم در ادامه این‌گونه اظهارنظر کرد: رشد فرهنگی جامعه ما زیاد بالا نیست، زیرا جامعه ما از دیگر جوامع عقب مانده و از نظر فرهنگی اجتماعی و سیاسی رشد لازم را نداشته است و اگر جامعه‌ای داشته باشیم که در سطح جهان حرفی برای گفتن داشته باشد و تأثیرگذار باشد، ادبیات و هنر ما نیز با جهان برابری خواهد کرد.
او در ادامه عنوان کرد: اگر ادبیات ما با ادبیات جهان برابری نمی‌کند، همان‌طور است که ما در ساختن یخچال هم با جهان برابری نمی‌کنیم. هرچند این شرایط در فرهنگ سخت‌تر است و فرهنگ موضوع پیچیده و بغرنجی است.
پوری همچنین در پاسخ به این سؤال که چرا این رشد فرهنگی در کشور‌های همسایه چون ترکیه دیده می‌شود و آنها حتا نویسنده نوبلیست دارند، گفت: ترکیه از نظر اجتماعی، سیاسی و اقتصادی رشد داشته و در جهان جایگاه مهمی دارد و طبیعتا ادبیاتش هم همپای دیگر جنبه‌هایش حرکت می‌کند.
او خاطرنشان کرد: ما نباید در کشور به موارد استثنایی بپردازیم و نباید رمانی چون «بوف کور» هدایت را نقطه اتکا قرار دهیم؛ اما امیدوارم در آینده آثار خوبی منتشر شوند و مخاطبان ما به سراغ این آثار بروند و در عمل هم وقتی اثر ارزشمندی در جامعه ما منتشر شده، مخاطب به آن بی‌مهری نکرده؛ مانند آثار احمد محمود، محمود دولت‌آبادی و هوشنگ گلشیری که مخاطب این آثار را خوانده و تیراژهای زیادی دارند.
پوری در پاسخ به این سؤال که خود او در سال‌های اخیر بیش‌تر ادبیات بومی را می‌خواند یا ادبیات ترجمه، گفت: من اگر در ادبیات بومی کار ارزشمندی باشد، آن را با عشق و علاقه می‌خوانم و اگر چیز دندان‌گیری نباشد، آثار ترجمه و یا متن اصلی را می‌خوانم و در این یکی دو سال اخیر بیش‌تر متن اصلی آثار را خوانده‌ام.
متن خوبی نبود