پستی جدید؛ رویایی تازه از میرعلمی

به گزارش پارسینه، او با انتشار مطلبی نوشت: این سودابه ی نمایش عامدانه عاشقانه قاتلانه است... ولی این قاب فقط صحنه ی تئاتر نیست.....

شده خلاصه ی تمام بغضهایی که توی این روزها گلومون رو فشار دادن

چشم هایی که برای همیشه بسته شدن

دلهایی که سوختن

مادرهایی که مثل سودابه دست به صورت گرفتن

نفس شون برید

و هیچ پنجره ای باز نشد

جنگ این واژه ی مهیب و ترسناک

و هر شب گوشه ی گوشه ی این خاک صبور انفجار و ترس و خبر مرگ

و ما هر روز با جان و دلهای بی رمقمون ایستادیم

نفس کشیدیم

دست لرزونمون رو به شیشه ها زدیم

و توی دل تاریکیها دنبال یه کورسوی امید گشتیم

به احترام تمام مادرها .....

تمام زنان و مردانی که زخم دیدن.....

و به احترام تمام مردمی که صبوری کردن...

که درد کشیدن.....

ولی باز هم صبح رو زندگی کردن...

آرزوم اینه

به صبح

به روز

یه نفس بی ترس

به خنده ی از ته دل

به وطن بی گریه

برای ایران

برای مردمش که ماهند که ستاره اند که جانند