اگر من و تو مستند تبلیغاتی جلیلی را می ساخت، قطعاً رای میاورد

با دیدن فیلمی پیرامون رضاشاه که از تلویزیون من و تو پخش شد، نکات زیادی پی در پی ذهنم رو به خودش مشغول کرده. اصولاً آدمی نیستم که به کسی انگ و برچسب بزنم یا این شبکه رو متهم به جیره خواری از کسی کنم، صرفاً سعی می کنم زوایای مختلفی از زندگی رضاشاه رو که اسناد و مدارک بسیاری پیرانونشون موجود است، ولی در این مستند به آنها اشاره ای نشده، بازگو کنم.

به گزارش پارسینه بلاگر فرزاد در ادامه می نویسد: قبل از هرچیز بگم که به نظر من، رضاشاه یک شخصیت جاه طلب سیاسی بود با کارهای مثبت و منفی بسیار، که بی طرفی حکم می کنه انسان هر دو رو در کفه ترازو بزاره. ولی اینکه در یک مستند، اشاره ای به کارهای منفیش نشه، کاملاً نشون می ده نمی شه ادعای بی طرفی رو از اون پذیرفت. دیدن صرفاً نمیه پر لیوان، برای تقریباً هرکسی، حتی کسانی همچون هیتلر و احمدی نژاد، سبب میشه بشه از اونها یک ابرمرد تاریخ ساخت.

- اشاره ای به زندگی رضا شاه از پیش از عضویت در نیروهای قزاق نشده بود. داستان زندگی رضاشاه از دوران کودکی جالبه و سختی های زیادی کشیده بود و چهار بار هم ازدواج کرده بود که پس از اقامت در تهران و ازدواج آخر، یکی همسرانش رو در شهرستان رها کرده بود.

- در فیلم اشاره ای به مخالفان سلطنت رضاشاه شد، نظیر مصدق و مدرس. خوب بود اشاره ای هم به سرنوشت اینها می شد. مصدق که خانه نشین و تحت مراقبت قرار گرفت و از تدریس در دانشگاه منع شد و در اواخر سلطنت رضاشاه، به زندان افکنده شد و مدرس، یکبار در سال 1305 به جانش سوء قصد شد، اجازه نمایندگی در مجلس هفتم بهش داده نشد، و در سال 1307 تبعید شد و هفت سال در خواف تحت نظر بود و نهایتاً در سال 1316 کشته شد.

- در دوران سلطنت رضاشاه، آزدای مطبوعات که پس از مشروطه به طور نسبی میسر گردیده بود، مجدداً محدود گشت و روزنامه نگاران زیادی به زندان، تبعید یا جوخه اعدام سپرده شدند. در این میان شخصی به اسم احمد احمدی، که یک آمپول زن بود و بعدها به پزشک احمدی از او یاد شده، در شکنجه و قتل مخالفان حضور پررنگی داشت. از میان منتقدین و روزنامه نگارها می توان به میرزاده عشقی و فرخی یزدی اشاره کرد. اولی در خانه اش به ضرب گلوله ترور شد ودومی در زندان قصر توسط تزریق آمپول هوا (بنا به اظهار دادستان محاکمه عمال شهربانی) کشته شد و جسدش در جایی نامعلوم دفن گردید. لحظه کشته شدن ایندو رو خانوم آزاده اخلاقی بازسازی کرده و در گالریش به نمایش گذاشته.

- علیرغم اشاره به قرارداد نفتی دارسی، هیچ اشاره ای به متمم این قرارداد که در دوران رضاشاه امضاء شد، نشد و طوری وانمود شد که گویی این رضاشاه بود که نفت ایران رو ملی کرد. حال اینکه طبق این متمم، انگلستان اجازه می‌یافت تا سال ۱۳۷۲ ش، از منابع نفتی ایران بهره‌برداری کند. پس از آن رضاشاه دستور داد دیگر نه از نفت و نه از قرارداد هیچ‌ بحثی در محافل دولتی و غیردولتی به میان نیاید، در مطبوعات منعکس نشود و در دوره‌های بعدی مجلس نیز مورد بحث نمایندگان قرار نگیرد. این قرارداد تا ۲۰ سال پس از انعقاد دوام داشت و تنها در کشاکش رویدادهای نهضت ملی شدن صنعت نفت از اعتبار ساقط شد.

فکر می کنم همین نکات بتواند بی طرفی این مستند رو زیر سوال ببرد. نکته جالب تر شور و شعفی ایست که میان برخی از هموطنان پس از مشاهده این مستند به راه افتاده. از اینکه در فیلمی، رضاشاه را آن شخصیت اسطوره ای که اینان در ذهن داشتند مشاهده کرده اند، بسی شادمانند و از شبکه من وتو در حال سپاسگذاری اند. من ایرادی به این عزیزان نمی گیرم چرا که می دانم بیشتر انسانها به دنبال شنیدن آن چیزی هستند که دوست دارند بشنوند، نه به دنبال شنیدن حقیقت. همچنین، با توانایی که از شبکه من و تو در پوشش یکطرفه و حماسی گونه حقایق دیدم، گمان می کنم اگر اینها مستند تبلیغاتی برای آقای جلیلی در انتخابات می ساختند، ایشان می توانست پیروز انتخابات شود.

امیدوارم عزیزان خدمات رضاشاه رو به بنده گوشزد نکنند، من خود نیک به آنها واقفم و دلیل اینکه تنها انتقاد خود رو به ایشان مطرح کردم این بود که حس کردم در مستند مذکور به اندازه مکفی پیرامون خدمات ایشان سخن به میان آمده است.