مهدی رحمتی رسما از دنیای فوتبال خداحافظی کرد+ بیوگرافی

پارسینه: سید مهدی رحمتی با انتشار پستی در صفحه اینستاگرام خود رسما از دنیای فوتبال خداحافظی کرد.

بی شک با تلاش و صداقت راه پر فراز و نشیب "معلمی" را در کنار حرم حضرت رضا (ع) و با حمایت طرفداران و علاقهمندان مشهدی فوتبال شروع کرده و به امید خدا برای موفقیت "شهرخودروی خراسان" به همراه همکاران و بازیکنان سختکوشم از هیچ تلاش و سختی فروگذاری نکرده و در این راه به حمایت و کمک تک تک مدیران استان، مردم شریف، اصحاب پرتلاش رسانه و پیشکسوتان دوست داشتنی نیاز داریم.»
بیوگرافی سید مهدی رحمتی
سال ۱۳۶۱، محله نازیآباد؛ من در یک خانواده چهار نفره به دنیا آمدم. چهار سالم بود که برای اولینبار پایم به استادیوم باز شد؛ با پدرم رفتم آزادی بازی استقلال و پرسپولیس. روز فوق العادهای بود. صد هزار نفر آدم کنار هم با سر و صدا و هیجان باور نکردنی.
۱۰ سالم بود که فوتبال را از مدرسه فوتبال شهید قیانوری نازیآباد شروع کردم. مدرسه که میرفتم نمراتم معمولا بالا بود. دوست داشتم درس را ادامه بدهم، ولی بعد از دیپلم، فوتبال آن قدر وقتم را پر کرد که درس کم کم به حاشیه رفت. باید برای بازی میرفتم شهرستان، با همه علاقهای که به مدرسه داشتم، گرفتار فوتبال شده بودم. سالها بعد از آن ماجراها، حسرت میخوردم که چرا بیشتر تلاش نکردم که کنار فوتبال، درس هم بخوانم. امروز خوشحالم که ادامه تحصیل را شروع کرده ام. از سرنوشتم ناراضی نیستم و خدا را برای همه آنچه سر راهم قرار داد و نداد، شکر میکنم. حالا هم هر زمان، وقت خالی گیر بیاورم، سعی میکنم سرم را با خواندن کتاب گرم کنم. کتابهای روانشناسی، رمان، بعضی وقتها هم کتابهای تاریخی، البته اگر فوتبال بگذارد!
اولین قراردادم را سال ۱۳۷۴ امضا کردم، با تیم نوجوانان پاس. تا سال ۷۶ در همه ردههای سنی این باشگاه بازی کردم. بعد از آن در تیمهای دخانیات، فجر سپاسی شیراز، مس کرمان، استقلال (عشقم) و سپاهان اصفهان بازی کردم.
اولینبار که دعوت شدم تیم ملی، خیلی خوشحال بودم. دقیق یادم است که به چی فکر میکردم. به اینکه مثل احمدرضا عابدزاده شوم. مطمئن بودم موفق میشوم. پدر و مادرم خیلی تشویقم میکردند. مثل کوه پشتم بودند.
احساس میکنم آدم خوشبختی ام، چون خانواده خوبی دارم. همسرم که با وجود همه دشواریهای زندگی با یک ورزشکار، درکم میکند و پسرهای گلم، علی و عطا که دلخوشی زندگی ام هستند.
یک خانواده بزرگتر هم دارم؛ استقلال. روزهایی بوده که به دلایلی از استقلال دور شده ام، نمیخواهم شعار بدهم بگویم به پیراهنهای دیگری که پوشیده ام عرق نداشته ام، حتما داشته ام، ولی انصافا هیچ وقت، حتی همان روزهایی که با سپاهان قهرمان ایران شدم، نتوانستم استقلال را فراموش کنم. استقلال برای من فراتر از یک باشگاه است. حتی فراتر از فوتبال و اتفاقهای تلخ و شیرینش. خودم را مدیون استقلال میدانم. مدیون هوادارانش. عشق و علاقه و گذشت و فداکاری را از هواداران استقلال یاد گرفتم، حتی در روزهایی که پیراهن تیم دیگری بر تنم بود. امیدوارم بتوانم لایق محبتهایشان باشم و برایشان کاری بکنم.
شاید عجیب باشد، ولی واقعا الگوی فنی من فقط یک نفر نبوده. ناصر حجازی، احمدرضا عابدزاده و حمید بابازاده. به این سه نفر هم علاقه داشتم و دارم و هم از هر کدامشان چیزهایی یاد گرفته ام. در مورد الگوی اخلاقی بهتر است چیزی نگویم. چه فایده دارد مثلا بگویم جهان پهلوان تختی یا مرحوم دهداری؟ آنها بزرگ بوده اند و از یاد نمیروند به خاطر رفتار و کردارشان، نه حرف زدن و شعار دادن. کاش ما هم بتوانیم کاری کنیم که آیندگان به بدی یادمان نکنند.
افتخارات ورزشی
جوایز وافتخارات در سطح باشگاهی
قهرمانی جام حذفی ایران به همراهی باشگاه فجر شهید سپاسی شیراز
مقام سومی لیگ برتر ایران به همراهی باشگاه فجر سپاسی شیراز
مقام قهرمانی لیگ برتر ایران به همراهی باشگاه استقلال تهران
مقام سومی لیگ برتر ایران به همراهی باشگاه استقلال تهران
مقام سومی لیگ برتر ایران به همراهی باشگاه مس کرمان
مقام قهرمانی لیگ برتر ایران به همراهی باشگاه سپاهان اصفهان در سال ۸۸
مقام قهرمانی لیگ برتر ایران به همراهی باشگاه سپاهان اصفهان در سال ۸۹
مقام قهرمانی جام حذفی ایران به همراهی باشگاه استقلال تهران در سال ۹۰
سومی در لیگ برتر فوتبال ایران ۹۱-۹۰ به همراه تیم استقلال تهران
قهرمانی در لیگ برتر فوتبال ایران ۹۲-۹۱ به همراه تیم استقلال تهران
جوایز وافتخارات در سطح ملی
قهرمانی بازیهای آسیایی بوسان کره جنوبی ۲۰۰۲
قهرمانی جام ال. جی ایران
قهرمانی جام سایوان ایران
قهرمانی جام ال. جی سوریه
مقام سومی جام ملتهای آسیا ۲۰۰۴ چین
بهترین دروازه بان اسیا در سال ۲۰۱۰
دومین دروازه بان برتر اسیا در سال ۲۰۱۳
بهترین دروازه بان لیگ فوتبال ایران۹۱-۹۰
بهترین دروازه بان لیگ فوتبال ایران ۹۲-۹۱
رکورد کلین شیت تاریخ فوتبال ایران ۹۲-۹۱
درک