کمال تبریزی: سینما بازار مکاره شده است

به گزارش پارسینه ،کمال تبریزی که تعداد قابل توجهی از آثار او مثل «مارمولک»، «لیلی با من است»، «شیدا»، «یک تکه نان»، «مهر مادری» و «همیشه پای یک زن در میان است» جزء فیلم‌های ماندگار و خاطره‌برانگیز سینما هستند، همیشه در صحبت‌هایش با صراحت اظهارنظر کرده همانطور که پس از داوری فیلم‌های جشنواره فجر سال قبل نیز درباره فیلم‌ها و جوایز گفت‌وگو کرد.

او که این روزها در شورای پروانه نمایش مشغول است، به عنوان فیلمسازی که هیچ‌گاه از گزند سانسور در امان نبوده، در گفت‌وگویی که به بهانه سالگرد تأسیس خبرگزاری ایسنا انجام شد، درباره درخواست همکارانش برای حذف شورای پروانه ساخت، وضعیت امروز سینما، شرایط سینمای زیرزمینی، جشنواره جهانی فجر و چند فیلم توقیفی صحبت کرد.

تبریزی در مصاحبه خود با خبرنگاران ایسنا که بخش کوتاهی از آن پیش‌تر منتشر شده بود، علاوه بر مسائل کلی سینما درباره فیلم «یک تصادف ساده» و ماجراهای کارگردانش نیز اظهارنظر کرد.

 در چند وقت گذشته ماهیت شورای پروانه ساخت و ضرورت صدور مجوز برای تولید فیلم یکی از مسائل بحث‌برانگیز سینما بوده تا جایی که بسیاری از اصناف سینمایی خواهان حذف این شورا شدند. در همین شرایط شما به عنوان فیلمسازی که فیلم‌هایتان زیر تیغ سانسور رفته و هنوز هم فیلم توقیفی دارید (خیابان‌های آرام) عضو شورای پروانه نمایش وزارت ارشاد هستید و در زمان پذیرش این مسئولیت با انتقادهایی مواجه شدید مثل نامه‌ای که امیر اثباتی خطاب به شما نوشت و این پرسش مطرح شد که با وجود سانسور فیلم‌هایتان چطور به عضویت در این شورایی که ممیزی در آن اتفاق می‌افتد، تن داده‌اید. شما در این اوضاع با چه دیدگاهی عضویت در شورای پروانه نمایش را پذیرفتید؟

ببینید اگر به من پیشنهاد می‌کردند به شورای پروانه ساخت بروم هیچ‌گاه قبول نمی‌کردم چون به آن اعتقاد ندارم -و در جای خود مفصل درباره آن صحبت می‌کنم- اما موضوع پروانه نمایش فرق می‌کند. پروانه نمایش خیلی وابسته به این است که اعضای شورا را چه کسانی تشکیل می‌دهند و به یک فیلم متقاضی چطور نگاه می‌کنند. در این مورد می‌توانم فیلم‌های خودم را مثال بزنم که برای «مارمولک» پروانه نمایش گرفته شد ولی «خیابان‌های آرام» هنوز توقیف است. در صورتی که حساسیت‌ها روی «مارمولک» به مراتب بیشتر از «خیابان‌های آرام» بود ولی «مارمولک» مجوز اکران گرفت که البته جریان‌هایی بعداً مانع ادامه اکرانش شدند. با این حال توانست روی پرده سینما برود در حالی‌که «خیابان‌های آرام» حتی به اکران محدود هم نرسیده است، چون در دوره‌ای که «خیابان‌های آرام» آماده نمایش بود، هم دبیر جشنواره فجر و هم اعضای شورای پروانه نمایش فیلم را تحمل نکردند. بنابراین جدا از اینکه شورای پروانه نمایش و جریانی شبیه آن در همه جای دنیا وجود دارد و فقط ما نیستیم که چنین تشکیلاتی برای تصمیم‌گیری در اکران داریم، این مهم است که فراموش نکنیم حضور افراد می‌تواند بسیار تعیین‌کننده باشد. گاهی فکر می‌کنم ای کاش می‌شد که اعضای شورای پروانه نمایش را خود افراد سینما تشکیل بدهند، یعنی کسانی که در خانه سینما هستند مسئولیت بپذیرند و جوابگو باشند. اصلا چرا نباید چنین اتفاقی بیفتد؟ پس با این توضیح، پاسخ من این است که در هر دوره‌ای اگر از من دعوت می‌کردند که در شورای پروانه نمایش حضور داشته باشم، حتماً قبول می‌کردم و با اجازۀ اعضای شورا می‌خواهم بگویم که همین الان هم تلاش و بحث‌ و گفت‌وگوی ما باعث شده فیلمی مثل «پیرپسر» موفق به اکران شود، در صورتی که مدت‌های مدیدی بلاتکلیف مانده بود.