فرانکنشتاین؛ آینهی ترسها، تنهاییها و تخیلات بشر در سینما

رمان «فرانکنشتاین؛ یا پرومتهی مدرن» نوشتهی مری شِلی در سال ۱۸۱۸، یکی از تأثیرگذارترین آثار ادبیات گوتیکه که از همون ابتدا، دغدغههای انسان دربارهی علم، اخلاق، تنهایی و قدرت رو به تصویر کشید.
به گزارش پارسینه به گزارش پارسینه و به نقل از history، با اینکه مری شِلی خیلی قبلتر از ظهور سینما از دنیا رفت، اما هیولای خلقشده توسط دکتر فرانکنشتاین، در قرن بیستم و بیستویکم بارها و بارها روی پردهی سینما زنده شده—هر بار با چهرهای تازه، متناسب با ترسها و دغدغههای نسل جدید.
از صامت تا کلاسیک: آغاز هیولای سینمایی
- فرانکنشتاین (۱۹۱۰): اولین اقتباس سینمایی، ساختهی شرکت ادیسون، فقط ۱۶ دقیقه بود و تا سالها گمشده محسوب میشد. جلوههای ویژهی ابتدایی مثل هیولایی که از دیگ دود بیرون میاد، برای زمان خودش عجیب و خلاقانه بود.
- فرانکنشتاین (۱۹۳۱): نسخهی معروف یونیورسال با بازی بوریس کارلوف، هیولا رو به نماد ترس سینمایی تبدیل کرد. این فیلم همراه با «دراکولا» باعث شد استودیوها بفهمن که «ترس میفروشه» و موجی از هیولاهای کلاسیک مثل گرگینه، مومیایی و مرد نامرئی به راه افتاد.
- پسر فرانکنشتاین (۱۹۳۹): آخرین حضور کارلوف در نقش هیولا و الهامبخش فیلم «فرانکنشتاین جوان» مل بروکس. فضای بصری فیلم یادآور سینمای اکسپرسیونیستی آلمانه.
رنگ، طنز و بازآفرینیهای فرهنگی
- نفرین فرانکنشتاین (۱۹۵۷): اولین نسخهی رنگی توسط استودیوی بریتانیایی Hammer با بازی کریستوفر لی. این فیلم آغازگر مجموعهای از دنبالههای ترسناک گوتیک بود.
- خانواده مانستر (۱۹۶۴–۱۹۶۶): سریال طنز خانوادگی که هیولا رو به پدر معمولی تبدیل کرد. هرمن مانستر با ظاهر عجیبش، زندگی روزمرهی طبقهی متوسط رو تجربه میکرد.
- فرانکنشتاین علیه باراگون (۱۹۶۵) و جنگ گارگانتواها (۱۹۶۶): نسخههای ژاپنی در سبک کایجو، با هیولاهای غولپیکر که با هم مبارزه میکردن. این فیلمها روی کارگردانهای آمریکایی مثل تیم برتون و تارانتینو تأثیر گذاشتن.
- بلکنشتاین (۱۹۷۳): نسخهی Blaxploitation با هیولایی سیاهپوست که از سرباز زخمی جنگ ویتنام ساخته شده. برخلاف Blacula که موفق بود، این فیلم با استقبال سردی روبهرو شد.
طنز، کودکانه و بازسازیهای مدرن
- فرانکنشتاین جوان (۱۹۷۴): پارودی کمدی مل بروکس با بازی پیتر بویل. فیلمی سیاهوسفید با شوخیهای فیزیکی و ارجاعهای سینمایی که بروکس بعدها گفت بهترین فیلمشه—هرچند نه خندهدارترین.
- فرانکوینی (۱۹۸۴ و ۲۰۱۲): نسخهی کودکانهی تیم برتون دربارهی پسری که سگ مردهش رو زنده میکنه. نسخهی ۲۰۱۲ با صداپیشگان معروف ساخته شد، ولی بخشی از جذابیت نسخهی اولیه رو از دست داد.
- فرانکنشتاین مری شِلی (۱۹۹۴): اقتباس پرزرقوبرق با بازی رابرت دنیرو در نقش هیولایی باهوش و خودآگاه. با وجود بازیگران قوی و جلوههای بصری چشمگیر، فیلم بهخاطر تمرکز زیاد روی گذشتهی دانشمند، نقدهای ضدونقیضی گرفت.
فرانکنشتاین در سینما فقط یه هیولا نیست؛ بلکه آینهایه برای ترسها، امیدها و تخیلات هر دوره. از آزمایشگاههای دودآلود تا خانههای حومهی شهر، از طنز تا تراژدی، این موجود بازسازیشده همچنان زندهست—در ذهن، در فرهنگ، و روی پردهی نقرهای.
ارسال نظر