.svg)
ستاره زیبای سینما درگذشت
کلودیا کاردیناله، بازیگر ایتالیایی متولد تونس و ستاره فیلم‌های پلنگ، هشت و نیم و پلنگ صورتی، در سن ۸۷ سالگی درگذشت.
به گفته نماینده‌اش، لوران ساوری، این بازیگر در شهر نمور فرانسه و در کنار فرزندانش چشم از جهان فروبست.
ساوری به خبرگزاری فرانسه گفت: «او میراثی از یک زن آزاد و الهام‌بخش را هم به‌عنوان یک زن و هم به‌عنوان یک هنرمند برای ما به جا گذاشت.»
کاردیناله در آوریل ۱۹۳۸ در تونس و در خانواده‌ای سیسیلی به دنیا آمد. او در ۱۶ سالگی برنده یک مسابقه زیبایی شد که در آن به‌عنوان «زیباترین زن ایتالیایی در تونس» معرفی شد.
جایزه او سفر به جشنواره فیلم ونیز بود، جایی که کارگردانان و تهیه‌کنندگان به او پیشنهاد ورود به دنیای فیلم‌سازی دادند.
او بعدها گفت در آن زمان تمایلی به رها کردن آرزویش برای معلم شدن نداشت، اما با اصرار پدرش تصمیم گرفت «سینما را هم امتحان کند».
سال‌های آغازین کارش با چالش همراه بود. او در حالی که به‌عنوان نوجوان در نقش‌های کوچک ظاهر می‌شد، مورد تجاوز قرار گرفت. وقتی فهمید باردار است، یکی از مربیانش او را متقاعد کرد که در لندن به‌طور مخفیانه زایمان کند. چندین سال، پسرش پاتریک را به دیگران به‌عنوان برادر کوچک‌ترش معرفی می‌کرد.
از آنجا که او با زبان‌های فرانسوی، عربی و گویش سیسیلی والدینش بزرگ شده بود، لهجه‌اش در ایتالیا غیرقابل‌قبول تلقی می‌شد و صدایش توسط بازیگران دیگر دوبله می‌شد.
او در سال ۱۹۶۳ با حضور در فیلم اسکاربرده «هشت و نیم» فلینی و درام تاریخی «یوزپلنگ» ساخته ویسکونتی، به شهرت جهانی رسید.
کاردیناله گفته بود: «ویسکونتی می‌خواست من مو قهوه‌ای بلند داشته باشم، فلینی می‌خواست بلوند باشم.»
او در دهه ۱۹۶۰ در هالیوود نیز فعالیت کرد و در فیلم‌های «پلنگ صورتی: ساخته بلیک ادواردز و «روزی روزگاری در غرب» ساخته سرجیو لئونه بازی کرد و با بازیگرانی چون هنری فوندا و چارلز برانسون همبازی شد.
منتقدان او را «تجسم زرق‌وبرق اروپای پس از جنگ» توصیف کردند.
کاردیناله در سال‌های بعد درباره دوران کاری‌اش یادآوری کرده بود: «بهترین تعریفی که گرفتم از دیوید نیون در زمان فیلم‌برداری پلنگ صورتی بود. او گفت: "کلودیا، تو همراه با اسپاگتی، بزرگ‌ترین اختراع ایتالیا هستی."»
او پس از جدایی از تهیه‌کننده فیلم، فرانکو کریستالدی، در اوایل دهه ۷۰، وارد رابطه‌ای طولانی‌مدت با کارگردان ناپلی، پاسکواله اسکویتیری شد که حاصل آن دختری به نام کلودیا بود.
کاردیناله تا دهه ۸۰ سالگی نیز به بازیگری ادامه داد و در سال ۲۰۲۰ در سریال سوئیسی Bulle ظاهر شد.
در سال ۲۰۰۰، او به پاس تلاش‌هایش در دفاع از حقوق زنان به‌عنوان سفیر حسن‌نیت یونسکو انتخاب شد. در سال ۲۰۰۲ نیز جایزه یک عمر دستاورد هنری در جشنواره فیلم برلین به او اهدا شد.
او گفته بود: «من بیش از ۱۵۰ زندگی داشته‌ام: فاحشه، قدیسه، عاشق‌پیشه، هر نوع زنی را بازی کرده‌ام و این فوق‌العاده است که چنین فرصتی برای تغییر داشته باشی.»
آلساندرو جولی، وزیر فرهنگ ایتالیا، او را «یکی از بزرگ‌ترین بازیگران زن تاریخ ایتالیا» خواند که «تجسم وقار ایتالیایی» بود.
ارسال نظر