حمله تند روزنامه اصولگرا به اظهارات سریع القلم

به گزارش پارسینه به نقل از خراسان کدام بخش از زندگی افراد (کودکی، نوجوانی، جوانی) معیار طبقه است؟آیا فقر یا ثروت لزوماً نشانه ناتوانی یا بی‌کفایتی است؟آیا تاریخ سیاست جهانی چنین گزاره‌ای را تأیید می‌کند؟تجربه جهانی خلاف این را می‌گوید. ده‌ها رهبر و سیاستمدار مؤثر جهان از طبقات متوسط یا فرودست آمده‌اند: گاندی در هند، آبراهام لینکلن، دوایت آیزنهاور، ریچارد نیکسون، جیمی کارتر و تا حدی بیل کلینتون در آمریکا. یعنی نه فقر مانع مدیریت است و نه ثروت ضامن آن.

اما در باطن ماجرا، یک دال مرکزی دیده می‌شود: توجیه‌کردن شکست تعامل با غرب از طریق متهم‌کردن «طبقات پایین» به ناآشنایی با آداب دیپلماتیک. گویی مشکل اصلی، نه ساختار قدرت جهانی و نه فشارهای سیاسی، بلکه چند نقد تند یک روزنامه در تهران یا اظهارات یک شخص بوده است.

نکته مهم دیگر، فقدان هرگونه تکیه‌گاه تجربی در این سخنان است. هیچ پژوهش جامعه‌شناختی معتبر ادعا نمی‌کند «طبقه متوسط به بالا ذاتاً مدیر بهتری تولید می‌کند».هیچ نظریه توسعه‌ای نگفته «فقرا نباید وارد ساختار قدرت شوند».این رویکرد شبیه همان ادعا درباره تاثیر «ضخامت کورتکس مغز بر توسعه» است: نوعی زیست‌شناسی‌کردنِ توسعه، بدون کوچک‌ترین پشتوانه تجربی.