شکارچیان بی‌سرنشین: پنج پهپاد مخوف که یادآور مرگ‌اند+ تصاویر

به گزارش پارسینه و به نقل از nationalinterest، سامانه‌های هوایی بدون سرنشین (UAS) که به عنوان "پهپاد" نیز شناخته می‌شوند، در سال‌های اخیر به بازیگران تحول‌آفرین تبدیل شده‌اند. از بین بردن تانک‌ها و ناوهای دشمن در نبردهای جاری در اوکراین تا انجام حملات دقیق علیه اهداف با ارزش در سراسر جهان از وظایف آنهاست. این سامانه‌های بدون سرنشین، شیوه‌ نگاه ما به «مرگ از آسمان» را تغییر داده‌اند.

در ادامه پنج پهپاد کشنده‌ای معرفی می‌شوند که قطعاً نمی‌خواهید بالای سرتان حضور داشته باشند.

 General Atomics MQ-9 Reaper  

 

پهپاد MQ-9 متعلق به ارتش ایالات متحده یکی از پرکاربردترین سامانه‌های هوایی بدون سرنشین (UAS) در جهان به‌شمار می‌رود. با وجود پیشرفت‌های فنی، این پهپاد هنوز نیازمند تعامل گسترده انسانی است؛ به‌طوری‌که هر تغییر در مسیر، صعود یا فرود، و تنظیمات سرعت، همگی توسط اپراتوری انسانی از راه دور کنترل می‌شود.

MQ-9 به‌عنوان مدل ارتقاءیافته‌ی MQ-1 Predator طراحی شده و توانایی حمل حجم قابل‌توجهی از مهمات را داراست؛ عاملی که آن را به یک پهپاد «شکارچی-قاتل» واقعی تبدیل می‌کند. این پهپاد می‌تواند دو برابر میزان موشک‌های Hellfire نسبت به مدل Predator حمل کند و افزون بر آن، قابلیت حمل بمب‌هایی با وزن تا ۵۰۰ پوند را نیز دارد.

از دیگر ویژگی‌های برجسته‌ی MQ-9، توانایی شلیک تا هشت موشک هدایت‌شونده با لیزر است. موشک AGM-114 Hellfire به‌عنوان تسلیح اصلی آن، از دقت بالا برخوردار بوده و با کمترین آسیب جانبی، توانایی نفوذ در زره و مقابله با اهداف انسانی را داراست. با وجود تلاش‌های نیروی هوایی ایالات متحده برای توسعه پهپادهایی خودکارتر و پیشرفته‌تر، MQ-9 همچنان در حال ارتقاء و به‌روزرسانی باقی مانده است.

 Qods Mohajer-6  

پهپاد ایرانی مهاجر-۶ یک سامانه هوایی بدون سرنشین با کاربری ISTAR (اطلاعات، نظارت، کشف هدف و شناسایی) است که توانایی حمل بارهای نظارتی چندطیفی یا دو مهمات هدایت‌شونده دقیق را داراست. کنترل این پهپاد از طریق دو آسانسور در تثبیت‌کننده افقی، سکان‌هایی در تثبیت‌کننده‌های عمودی، و دو فلپ در هر بال صورت می‌گیرد. برخلاف دیگر مدل‌های سری مهاجر، مهاجر-۶ مجهز به پروانه‌ای سه‌تیغه است. طول بدنه آن ۵.۶۷ متر بوده و فاصله دو نوک بال آن به ۱۰ متر می‌رسد.

این پهپاد برای نخستین بار در اوایل سال ۲۰۱۶ رونمایی شد و از آن زمان تاکنون چندین ارتقاء را تجربه کرده است. مهاجر-۶ دارای دو نقطه اتصال تسلیحاتی است، یکی در زیر هر بال، که هرکدام قابلیت حمل یک موشک هدایت‌شونده Qaem با تصویربرداری تلویزیونی مادون قرمز را دارند. همچنین در آگوست ۲۰۲۲ گزارش شد که این پهپاد به موشک هدایت‌شونده Almas نیز مجهز شده است.

 Bayraktar TB2  

ترکیه، به‌عنوان یکی از اعضای ناتو، در سال‌های اخیر به یکی از تولیدکنندگان، مصرف‌کنندگان و صادرکنندگان برجسته پهپاد در جهان تبدیل شده است. صنایع هوافضای ترکیه (TAI) پس از تیرگی روابط میان واشنگتن و آنکارا از سال ۲۰۱۳، توسعه سامانه‌های هوایی داخلی را در دستور کار قرار داد و تاکنون موفقیت‌های چشم‌گیری در این زمینه کسب کرده است. یکی از موثرترین پلتفرم‌های توسعه‌یافته، پهپاد جنگی Bayraktar TB2 است؛ یک پهپاد میان‌ارتفاع با ماندگاری بلند (MALE) که توانایی انجام عملیات پروازی به‌صورت کنترل‌شده از راه دور یا کاملاً خودکار را دارد.

پهپادهای TB2 با توانایی گشت‌زنی بر فراز تانک‌ها و سامانه‌های توپخانه‌ای، امکان اجرای حملات موشکی با دقت بالا را فراهم می‌سازند. هر یک از این پهپادها می‌توانند به ارتفاع ۲۵ هزار فوت برسند و تا ۲۷ ساعت پرواز مداوم داشته باشند. سیستم هدایت آن‌ها از فاصله‌ای تا ۱۸۵ مایل امکان‌پذیر است و قابلیت حمل چهار بمب یا راکت هدایت‌شونده با لیزر را دارند که وزن مجموع آن‌ها حدود ۱۵۰ کیلوگرم است.

Bayraktar TB2 با سطح مقطع راداری پایین، مجهز به سامانه خلبان خودکار و مجموعه‌ای از حسگرهای پیشرفته است و بدون وابستگی به GPS می‌تواند عملیات پیچیده‌ای را با موفقیت انجام دهد.

.

 AeroVironment Switchblade  

پهپاد AeroVironment Switchblade، از نظر فنی، ترکیبی از موشک و سامانه هوایی بدون سرنشین (UAS) محسوب می‌شود و در دسته «مهمات سرگردان» یا پهپادهای انتحاری قرار می‌گیرد. این سامانه می‌تواند به‌صورت کنترل از راه دور فعالیت کند و برای هدف‌گیری نیمه‌خودکار مواضع دشمن طراحی شده است.

Switchblade، با نامی مناسب و اندازه‌ای جمع‌وجور، برخلاف پهپادهای بزرگ‌تری مانند Bayraktar TB2 که مهمات را حمل کرده و به پایگاه بازمی‌گردند، خود به‌عنوان یک «سلاح یک‌بار مصرف» مجهز به کلاهک جنگی عمل می‌کند. این پهپاد به سبک «کامی‌کازه»، مستقیماً به‌سوی هدف پرواز کرده و طبق دستور، حمله را اجرا می‌کند.

پهپادهای تاکتیکی Switchblade که به «مهمات سرگردان» شهرت دارند، قابل حمل در کوله‌پشتی هستند و توسط سربازان به‌سادگی در میدان نبرد به پرواز درمی‌آیند. این سیستم‌ها با موفقیت برای هدف‌گیری تانک‌ها، خودروهای زرهی، کاروان‌های نظامی، و مواضع توپخانه‌ای مورد استفاده قرار گرفته‌اند.

در حال حاضر، دو مدل مختلف از Switchblade در حال بهره‌برداری است:

• مدل 300: کوچکتر بوده و عمدتاً برای حملات ضد نفر طراحی شده است.

• مدل 600: بزرگ‌تر و سنگین‌تر، با کلاهک‌های جنگی قوی‌تر برای انهدام تانک‌ها و خودروهای زرهی استفاده می‌شود.

ویژگی‌های بارز این پهپادها شامل زمان آماده‌سازی سریع (چند دقیقه)، سرعت حداقل ۱۰۰ مایل بر ساعت، و قابلیت گشت‌زنی تا ۴۰ دقیقه در هوا هستند. مدل 600 وزنی حدود ۵۰ پوند دارد و توانایی حمله به اهدافی تا فاصله ۲۴ مایل را داراست.

یکی از مزایای قابل‌توجه Switchblade، قابلیت لغو حمله در صورت نبود هدف است. هدف‌گیری معمولاً از طریق GPS انجام می‌شود، اما امکان هدایت دستی نیز وجود دارد.

 

 ZALA Lancet  

روسیه نیز در حوزه‌ی مهمات سرگردان دست به توسعه‌ی سامانه‌ای زده است که در جنگ اوکراین با موفقیت به‌کار گرفته شد. این سامانه با نام ZALA Lancet توسط گروه ZALA Aero، از زیرمجموعه‌های گروه Kalashnikov طراحی شده و یکی از معدود پلتفرم‌های موفق ساخت داخل روسیه است که در میدان نبرد اوکراین به کار رفته است. Lancet، جانشین مدل قبلی Kub («مکعب») محسوب می‌شود؛ سامانه‌ای با طراحی بال پرنده که پیش‌تر نیز توسط همین گروه توسعه یافته بود. Lancet نخستین‌بار در ژوئن ۲۰۱۹ معرفی شد و آزمایش‌های میدانی آن در سوریه انجام گرفت، جایی که بین سال‌های ۲۰۲۰ تا ۲۰۲۱ توسط نیروهای ضد دولتی در ادلب به کار گرفته شد.

این پهپاد دارای دو بال X‌شکل در بخش‌های جلو و عقب بدنه است و توسط موتور الکتریکی‌ای تغذیه می‌شود که ملخ دو تیغه‌ای آن را در عقب به حرکت درمی‌آورد. بدنه‌ی Lancet از مواد پلاستیکی و کامپوزیتی ساخته شده و وزن کلی آن تنها ۱۲ کیلوگرم است، که شامل محموله‌ی انفجاری به وزن ۳ کیلوگرم نیز می‌شود.

حداکثر برد عملیاتی این وسیله‌ی بدون سرنشین، ۴۰ کیلومتر و زمان پرواز آن حدود ۴۰ دقیقه است. ZALA Lancet قابلیت انجام عملیات در هر دو نقش شناسایی و هجومی را داراست و طی پرواز می‌توان آن را با استفاده از مختصات GPS یا از طریق هدایت بصری کنترل کرد.

در مرحله‌ی پایانی مأموریت، امکان هدایت دستی برای هدف‌گیری دقیق وجود دارد که از طریق سامانه‌ی الکترواپتیکی و واحد هدایت تلویزیونی انجام می‌شود.