بمب افکن های چینی موازنه قدرت را هدف گرفتند

به گزارش پارسینه، در عصر رقابت‌های استراتژیک و تکنولوژیک، آسمان‌ها دیگر صرفاً میدان پرواز نیستند، بلکه صحنه‌ای از قدرت‌نمایی، بازدارندگی و آینده‌نگری‌اند. چین، به‌عنوان یکی از بازیگران اصلی در این صحنه، طی دهه‌های اخیر با گسترش ناوگان بمب‌افکن‌های خود به‌دنبال تقویت توان هوایی و راهبردی کشور بوده است. این گزارش به بررسی مهم‌ترین مدل‌های بمب‌افکن چینی می‌پردازد؛ از نسخه‌های کلاسیک گرفته تا پروژه‌های نسل آینده.

 H-6K؛ طراح حملات دقیق

نسخه مدرن‌شده H-6K با موتور توربوفن، برد پروازی بیشتر، و توانایی حمل موشک‌های کروز، ستون فقرات نیروی بمب‌افکن میان‌برد چین به‌شمار می‌آید. این مدل با رادارهای پیشرفته و توان فعالیت مستقل، مأموریت‌هایی تا اعماق اقیانوس آرام را مدیریت می‌کند.

H-6N؛ حامل قدرت بالستیک

این نسخه ویژه قادر به حمل موشک‌های بالستیک هواپایه مانند DF-21D است. با محفظه تسلیحاتی قابل‌حمل زیر بدنه، H-6N در نقش بازدارندگی و حمله سریع به اهداف دریایی نقش‌آفرینی می‌کند.

 H-6A و نسخه‌های تخصصی

H-6A نخستین نسخه با قابلیت حمل بمب هسته‌ای بود که راه را برای نقش‌های راهبردی باز کرد. نسخه‌های دیگر مانند H-6M، H-6H، H-6F و H-6G برای مأموریت‌های تخصصی مانند کنترل دریایی و ضدکشتی توسعه یافتند.

 JH-7؛ ضربه تاکتیکی

جنگنده–بمب‌افکن JH-7 با موتورهای دوگانه، تسلیحات ضدکشتی و قابلیت مانور در ارتفاع پایین، در عملیات‌های تاکتیکی و دریایی فعال است. نسخه‌های بهینه‌شده JH-7A و JH-7A2 نیز با رادارهای پیشرفته‌تر وارد میدان شده‌اند.

SH-5؛ بمب‌افکن آبی–خاکی

مدلی خاص و قابل نشست‌وبرخاست روی آب که در مأموریت‌های ضدزیردریایی و گشت ساحلی به‌کار گرفته می‌شود. این هواگرد، حضوری نادر اما حیاتی در حوزه دفاع دریایی چین دارد.

H-20؛ سکوت پنهان‌کار آینده

در حال توسعه توسط شرکت Xi’an، H-20 بمب‌افکنی پنهان‌کار و دوربرد با طراحی مشابه B-2 Spirit آمریکاست. این پروژه قرار است توان نفوذ عمیق در سامانه‌های دفاعی دشمن و حمل تسلیحات هسته‌ای فرامنطقه‌ای را فراهم آورد. تحلیلگران معتقدند رونمایی رسمی آن می‌تواند موازنه راهبردی در منطقه را تغییر دهد.

JH-XX؛ مفهوم تاکتیکی نسل بعد

در مرحله تحقیقاتی قرار دارد و هدف آن تولید جنگنده–بمب‌افکنی پنهان‌کار برای حملات دقیق و کوتاه‌برد است. تصویری تازه از نبردهای هوایی آینده با قابلیت اختفای بالا و پاسخ سریع.

H-5؛ تجربه نخست

برگرفته از Il-28 شوروی، این بمب‌افکن سبک در دهه‌های نخست فعالیت هوایی چین به‌کار گرفته شد و تا سال ۲۰۱۱ فعال بود. آغازگر مسیر توسعه بمب‌افکن بومی چین به‌شمار می‌آید.

پروژه‌های لغوشده؛ H-8، H-9، H-10

این طرح‌ها تلاش‌هایی برای دستیابی به بمب‌افکن‌های سنگین‌تر بودند که هرگز به مرحله تولید نرسیدند. با این حال، نقشی حیاتی در شکل‌گیری فلسفه طراحی مدرن هواگردهای چین داشتند.

پروژه های قدیمی و پایه‌گذاران؛ Tu-2 و Tu-4

بمب‌افکن‌هایی وارداتی از شوروی که در دهه‌های آغازین نیروی هوایی چین مورد استفاده قرار گرفتند. این مدل‌ها پایه‌های اولیه تجربه پرواز، نگهداری و عملیاتی‌سازی بمب‌افکن‌ها را بنا نهادند.

مدل‌های خاص دریایی

هواگردهایی مانند JL-600، Qing-6، PS-5 و Be-6 نقش‌های محدودی در گشت دریایی، آزمایش‌های الکترونیکی یا پشتیبانی منطقه‌ای داشتند و تولید آن‌ها محدود بود.

ناوگان بمب‌افکن چین، ترکیبی از تجربه تاریخی، توسعه بومی و سرمایه‌گذاری‌های آینده‌نگر است. ورود احتمالی H-20 به خدمت عملیاتی و گسترش قابلیت‌های تاکتیکی نشان می‌دهد چین در حال ارتقاء جایگاه خود در رقابت جهانی نیروی هوایی است—رقابتی که حالا نه فقط بر اساس برد و قدرت، بلکه بر اساس پنهان‌کاری و دقت تعریف می‌شود.