گزارش جالب و خواندنی پارسینه از سبک جدید «زندگی کرونایی»
پارسینه: دورکاری، خرید اینترنتی، تماسهای تصویری از راه دور به جای دورهمیهای خانوادگی، درس خواندن مجازی و ... همه و همه، تنها بخشی از زندگی جدید مردم ایران و سراسر دنیا در مواجهه با ویروس کروناست.
تحریریه پارسینه: دورکاری، خرید اینترنتی، تماسهای تصویری از راه دور به جای دورهمیهای خانوادگی، درس خواندن مجازی و ... همه و همه، تنها بخشی از زندگی جدید مردم ایران و سراسر دنیا در مواجهه با ویروس کروناست.
اقتصاد، فرهنگ، آموزش؛ چیزی نیست که از ترکشهای کرونا در امان مانده باشد. هتلها کارشان بین زمین و هوا مانده است. مدارس تعطیل شدند و دانش آموزان و معلمان از خانه ادامه میدهند. شغلهای زیادی با بحران جدی روبرو شدند. سینما و تئاتر و کنسرت موسیقی یا تعطیل شده و یا اگر فعالیت دارد، مشتری خاصی ندارند.
مردم سادهترین خریدها را ترجیح میدهند به صورت آنلاین انجام دهند. دورهمیهای خانوادگی و مهمانیها به حداقل رسیده است. ماههاست که جشن عروسی و عزا دیگر رنگ و بوی سابق خود را ندارد. همه اینها نشان از آن دارد که ویروس کرونا تا به کجا در زندگی همه رسوخ کرده و آن را در چنگ خود تغییر داده است. همین تغییرات هم عاملی شده تا برخی از افراد با مشکلات متعددی روبرو شوند. آنهایی که توان بهتری برای تطبیق پذیری با شرایط جدید زندگی دارند، اوضاع را پذیرفته و خود و زندگی شان را تغییر داده اند، اما همه چنین توانایی ندارند.
دنیاگیری ویروس کرونا بهطور غیرمنتظرهای سلامت و اقتصاد جوامع مختلف دنیا را به خطر انداخت و موجب اختلال بسیاری در زندگی روزمرهمان شد. زندگی زیر سایه تهدید ویروس کرونا بهگونهای که خودمان هم باورمان نمیشود، تغییر کرد و به نظر میآید برخی از این تغییرات برای همیشه باقی خواهند ماند.
اثرات قرنطینه و کمکاریهای طولانی به دلیل خطرات کرونا، تا مدتها حتی پس از تمام شدن این خطر باقی خواهند ماند. در نتیجه ما انسانها برای ادامه بقا باید با شرایط جدید سازگار میشدیم. این سازگاری در بیشتر جنبههای زندگیمان در این ۸ یا ۹ ماه شیوع کرونا رخ داده است که احتمالا برای همیشه باقی میمانند.
کرونا و ورود مردم دنیا به یک سفینه فضایی
فرشاد مهدیپور، استادیار پژوهشگاه فرهنگ و اندیشه اسلامی طی یادداشتی نوشت: «چندهفته پیش برای یک جلسه کاری به رستورانی دعوت شدم؛ از معدود رستورانهایی در مرکز شهر که باز است و مشتری میپذیرد. در ورودی تابلویی داشت با این عنوان: در اینجا فاصلهگذاری اجتماعی بهشکل «واقعی» انجام میشود و به شکل واقعیاش را با رنگ قرمز نوشته بود. وارد که شدم، همه پیشخدمتها مثل یک سفینه فضایی ماسک و دستکش و پوشش پلاستیکی صورت (شیلد) بر چهره داشتند و صدایشان از زیر این ابزار و ادوات، طنین دیگری پیدا میکرد. یک متصدی ماقبل در ورود به سالن ایستاده بود و گفت: لطفا کفشهایتان را روی این دستگاه بگذارید؛ فکر کردم یک وسیله ضدعفونی کفشهاست یا باید کفشها را دربیاوریم و مثلا دمپاییای یکبار مصرف بپوشیم، پا را گذاشتم و دیدم کفی دستگاه، پا را محکم گرفت و زیر کفش را با یک محفظه پلاستیکی نسبتا قطوری پوشاند. در را باز کردند، فرد دیگری آنجا منتظر بود و به من گفت: رو به یک دستگاه (شبیه کارتخوانهای کوچک بانکی) بایستم؛ دستگاه دمای بدنم را سنجید و گزارش داد. مرحله بعد، ضدعفونی دستها بود، معدومکردن ماسکی که به چهره داشتم و تحویل یک ماسک جدید و بعد راهنمایی به میزی برای محل نشستن، از روی ردپاهای نقششده روی زمین که مسیر رفتوآمد به سالن و میان میزها را جدا میکرد و خود میز، محصورشده در یک محفظه شیشهایمانند، مجزا از میز قبل و بعد. منو بهجای آن دفتر چرمی بزرگ، یک برگه کاغذ A۵ بود که رویش نوشته بود یکبار مصرف؛ البته سفارشگیرنده آن را جمع کرد و برد، شاید مجددا مصرف میشد! غذا خوشبختانه بستهبندی نبود، اما حتی لیموترشها هم قاچ نشده بودند و شما باید طلب چاقویی میکردید تا آن را ببرید و....»
اقتصاد، فرهنگ، آموزش؛ چیزی نیست که از ترکشهای کرونا در امان مانده باشد. هتلها کارشان بین زمین و هوا مانده است. مدارس تعطیل شدند و دانش آموزان و معلمان از خانه ادامه میدهند. شغلهای زیادی با بحران جدی روبرو شدند. سینما و تئاتر و کنسرت موسیقی یا تعطیل شده و یا اگر فعالیت دارد، مشتری خاصی ندارند.
مردم سادهترین خریدها را ترجیح میدهند به صورت آنلاین انجام دهند. دورهمیهای خانوادگی و مهمانیها به حداقل رسیده است. ماههاست که جشن عروسی و عزا دیگر رنگ و بوی سابق خود را ندارد. همه اینها نشان از آن دارد که ویروس کرونا تا به کجا در زندگی همه رسوخ کرده و آن را در چنگ خود تغییر داده است. همین تغییرات هم عاملی شده تا برخی از افراد با مشکلات متعددی روبرو شوند. آنهایی که توان بهتری برای تطبیق پذیری با شرایط جدید زندگی دارند، اوضاع را پذیرفته و خود و زندگی شان را تغییر داده اند، اما همه چنین توانایی ندارند.
دنیاگیری ویروس کرونا بهطور غیرمنتظرهای سلامت و اقتصاد جوامع مختلف دنیا را به خطر انداخت و موجب اختلال بسیاری در زندگی روزمرهمان شد. زندگی زیر سایه تهدید ویروس کرونا بهگونهای که خودمان هم باورمان نمیشود، تغییر کرد و به نظر میآید برخی از این تغییرات برای همیشه باقی خواهند ماند.
اثرات قرنطینه و کمکاریهای طولانی به دلیل خطرات کرونا، تا مدتها حتی پس از تمام شدن این خطر باقی خواهند ماند. در نتیجه ما انسانها برای ادامه بقا باید با شرایط جدید سازگار میشدیم. این سازگاری در بیشتر جنبههای زندگیمان در این ۸ یا ۹ ماه شیوع کرونا رخ داده است که احتمالا برای همیشه باقی میمانند.
کرونا و ورود مردم دنیا به یک سفینه فضایی
فرشاد مهدیپور، استادیار پژوهشگاه فرهنگ و اندیشه اسلامی طی یادداشتی نوشت: «چندهفته پیش برای یک جلسه کاری به رستورانی دعوت شدم؛ از معدود رستورانهایی در مرکز شهر که باز است و مشتری میپذیرد. در ورودی تابلویی داشت با این عنوان: در اینجا فاصلهگذاری اجتماعی بهشکل «واقعی» انجام میشود و به شکل واقعیاش را با رنگ قرمز نوشته بود. وارد که شدم، همه پیشخدمتها مثل یک سفینه فضایی ماسک و دستکش و پوشش پلاستیکی صورت (شیلد) بر چهره داشتند و صدایشان از زیر این ابزار و ادوات، طنین دیگری پیدا میکرد. یک متصدی ماقبل در ورود به سالن ایستاده بود و گفت: لطفا کفشهایتان را روی این دستگاه بگذارید؛ فکر کردم یک وسیله ضدعفونی کفشهاست یا باید کفشها را دربیاوریم و مثلا دمپاییای یکبار مصرف بپوشیم، پا را گذاشتم و دیدم کفی دستگاه، پا را محکم گرفت و زیر کفش را با یک محفظه پلاستیکی نسبتا قطوری پوشاند. در را باز کردند، فرد دیگری آنجا منتظر بود و به من گفت: رو به یک دستگاه (شبیه کارتخوانهای کوچک بانکی) بایستم؛ دستگاه دمای بدنم را سنجید و گزارش داد. مرحله بعد، ضدعفونی دستها بود، معدومکردن ماسکی که به چهره داشتم و تحویل یک ماسک جدید و بعد راهنمایی به میزی برای محل نشستن، از روی ردپاهای نقششده روی زمین که مسیر رفتوآمد به سالن و میان میزها را جدا میکرد و خود میز، محصورشده در یک محفظه شیشهایمانند، مجزا از میز قبل و بعد. منو بهجای آن دفتر چرمی بزرگ، یک برگه کاغذ A۵ بود که رویش نوشته بود یکبار مصرف؛ البته سفارشگیرنده آن را جمع کرد و برد، شاید مجددا مصرف میشد! غذا خوشبختانه بستهبندی نبود، اما حتی لیموترشها هم قاچ نشده بودند و شما باید طلب چاقویی میکردید تا آن را ببرید و....»
تطبیقپذیری، مهارتی که برای مدیریت دوران کرونا به آن نیازمندیم
شیرین صمیمی، روان درمانگر، معتقد است تطبیق پذیری جزو مواردی است که به افراد کمک میکند تا با پروسه تغییرات دروان کرونا بهتر کنار بیایند: «تطبیق پذیری و یا به عبارتی منعطف پذیر بودن، ویژگی نیست که یک شبه در افراد ایجاد شود. انسانها با این ویژگیها رشد می ۲ کنند. برخی ان را در طول زندگی یاد میگیرند و عدهای دیگر با مقاومت هرچه بیشتر، چیزی نمیآمورند. آن وقت، در چنین شرایطی که زندگی در کل جهان دگرگون شده، میبیندد که نتوانستند شبیه به سایرین به زندگی خود ادامه دهند.»
او ادامه داد: «این روند رد طبیعت هم دیده میشود. اینکه حیوانات قویتر زنده میمانند. در رابطه با انسان، این قدرت نه فقط از نظر جسمی که از نظر روحی هم سنجیده میشود. کمااینکه بسیاری از پزشکان هم در ماههای اخیر تاکید کردند افرادی که از نظر روحی قویتر باشند، سیستم ایمنی بدنشان هم نسبت به کرونا واکنش بهتری نشان خواهد داد. در واقع، حتی سیستم ایمنی بدن همه ما هم به روانمان وابسته است.
صمیمی با اشاره به مواردی که میتواند به افراد در مقابله با این ویروس و همچنین تقویت روانی آنها کمک کند، توضیح داد: «با وجود اینکه سال هاست که علم روانشناسی و مشاوره به وجود آمده و افراد زیادی در این حوزه فعالیت میکنند، اما متاسفانه هنوز فرهنگ استفاده از علم در مواقع لزوم در کشور ما جا نیفتاده است. مردم باید بدانند که در طول زندگی خود به مشاوره روانی نیاز دارند و این موضوع بخشی از آرامش خیالشان در زندگی را تامین میکند. به جز این مورد، گفتگو با دوستان و آشنایان، به ویژه آنهایی که از اخبار بد و استرسها دوری میکنند و به نوعی انرژی مثبتی دارند، مطالعه کردن در طول روز، درگیر شدن با یک آموزش، مثلا یادگیری یک زبان خارجی، تماشای طبیعت در روزهایی که امکانش برای افراد وجود دارد به شرطی که باعث تجمع نشوند، میتواند جزو مواردی باشد که به مدیریت هرچه بهتر این اوضاع کمک خواهد کرد.»
جهان با یک دگرگونی بزرگ روبرو شده است. بزرگسالان به یک نوع و کودکان به شکلی دیگر به آن واکنش نشان میدهند. جز حمایت یکدیگر، صبر و تلاش برای حفظ آرامش و دوری از هرگونه تنش، راهکار بهتری وجود ندارد.
منبع:
پارسینه
ارسال نظر