گوناگون

پژوهش تازه: بهترین تصمیم‌گیرندگان در میانسالی ظهور می‌کنند

پژوهش‌های تازه نشان می‌دهد عملکرد روانی انسان‌ها نه در جوانی، بلکه در میانسالی به اوج می‌رسد. بسیاری از توانایی‌های شناختی و شخصیتی بین ۵۵ تا ۶۰ سالگی شکوفا می‌شوند و افراد را به رهبران و تصمیم‌گیرندگان کارآمدتری بدل می‌کنند.

به گزارش پارسینه به نقل ازsciencealert.com، وقتی جوانی رو به پایان می‌رسد، ترس از پیر شدن طبیعی است.

اما پژوهشی که در نشریه Intelligence منتشر شده نشان می‌دهد دلیل خوبی برای هیجان وجود دارد: برای بسیاری از افراد، عملکرد روان‌شناختی کلی در سنین ۵۵ تا ۶۰ سالگی به اوج می‌رسد. این یافته توضیح می‌دهد چرا افراد در این بازه سنی می‌توانند بهترین گزینه برای حل مسائل پیچیده و رهبری در محیط کار باشند.

اوج‌های متفاوت

تحقیقات نشان داده‌اند انسان‌ها از نظر جسمانی در میانه دهه بیست تا اوایل دهه سی به اوج می‌رسند.

توانایی‌های خام ذهنی مانند استدلال، حافظه و سرعت پردازش معمولاً از میانه دهه بیست کاهش می‌یابند. این الگو در دنیای واقعی هم دیده می‌شود: ورزشکاران پیش از ۳۰ سالگی به اوج می‌رسند، ریاضی‌دانان بزرگ‌ترین دستاوردهایشان را تا میانه دهه سی دارند و قهرمانان شطرنج به ندرت پس از ۴۰ سالگی در اوج هستند.

اما وقتی فراتر از توان پردازش خام نگاه شود، تصویر متفاوتی آشکار می‌شود.

از استدلال تا ثبات هیجانی

در این مطالعه، تمرکز بر ویژگی‌های روان‌شناختی تثبیت‌شده‌ای بود که فراتر از توانایی استدلال هستند، قابل اندازه‌گیری دقیق‌اند، ویژگی‌های پایدار محسوب می‌شوند، مسیرهای سنی مشخص دارند و عملکرد واقعی را پیش‌بینی می‌کنند.

۱۶ بُعد روان‌شناختی شناسایی شد؛ از جمله توانایی‌های شناختی اصلی مانند استدلال، حافظه، سرعت پردازش، دانش و هوش هیجانی، و همچنین پنج ویژگی شخصیتی بزرگ: برون‌گرایی، ثبات هیجانی، وظیفه‌شناسی، گشودگی به تجربه و توافق‌پذیری.

با گردآوری مطالعات بزرگ‌مقیاس و استانداردسازی آن‌ها، امکان مقایسه مستقیم فراهم شد و مسیر تکامل هر ویژگی در طول عمر ترسیم گردید.

اوج در سال‌های بالاتر

چند ویژگی در سنین بالاتر به اوج می‌رسند. مثلاً وظیفه‌شناسی حدود ۶۵ سالگی و ثبات هیجانی حدود ۷۵ سالگی.

ابعاد کمتر مورد بحث مانند استدلال اخلاقی نیز در بزرگسالی متأخر به اوج می‌رسند. توانایی مقاومت در برابر سوگیری‌های شناختی هم ممکن است تا دهه‌های ۷۰ و ۸۰ ادامه یابد.

ترکیب همه این ابعاد نشان داد عملکرد کلی ذهنی بین ۵۵ تا ۶۰ سالگی به اوج می‌رسد و پس از حدود ۶۵ سالگی کاهش می‌یابد؛ این افت پس از ۷۵ سالگی شدیدتر می‌شود.

کنار گذاشتن فرضیات سنی

این یافته‌ها توضیح می‌دهد چرا بسیاری از نقش‌های رهبری در سیاست، کسب‌وکار و جامعه توسط افراد ۵۰ تا ۶۰ ساله انجام می‌شود.

هرچند برخی توانایی‌ها با سن کاهش می‌یابند، رشد در سایر ویژگی‌ها آن‌ها را جبران می‌کند و ترکیب این نقاط قوت به قضاوت بهتر و تصمیم‌گیری سنجیده‌تر منجر می‌شود.

با این حال، کارگران مسن‌تر پس از از دست دادن شغل با چالش‌های بیشتری برای بازگشت به بازار کار مواجه‌اند. برخی عوامل ساختاری مانند سن بازنشستگی اجباری در مشاغل خاص (مثلاً خلبانان بین‌المللی یا کنترلرهای ترافیک هوایی) بر این تصمیم‌ها اثر می‌گذارند.

تجربه‌های متفاوت

تحقیقات نشان داده‌اند برخی بزرگسالان کاهش در سرعت استدلال و حافظه دارند، اما برخی دیگر این توانایی‌ها را تا سال‌های بعد حفظ می‌کنند. بنابراین سن به‌تنهایی تعیین‌کننده عملکرد شناختی نیست و ارزیابی‌ها باید بر توانایی‌های واقعی افراد تمرکز کنند.