بیشتر از این مقدار تلویزیون تماشا کنید زوال عقل می گیرید!

به گزارش پارسینه، نتایج این تحقیق سیستماتیک و متاآنالیز ادعا کرد که تماشای طولانی‌مدت تلویزیون می‌تواند عملکردهای شناختی را در بزرگسالان و سالمندان مختل کند و این موضوع، نگرانی عمده‌ای در حوزه سلامت عمومی را برجسته می‌کند.

پیشرفت در علم پزشکی، طول عمر انسان را افزایش داده اما به افزایش ناتوانی و اختلالات مرتبط با سن نیز منجر شده است. زوال عقل، یکی از این بیماری‌های مرتبط با سن است که با کاهش عملکرد شناختی و اختلال عملکردی مرتبط مشخص می‌شود.

زوال عقل در سطح جهانی، هفتمین علت اصلی مرگ‌ومیر و یکی از عوامل اصلی ناتوانی در سالمندان است. پیش‌بینی می‌شود، تعداد افراد مبتلا به زوال عقل از ۵۵ میلیون نفر در سال ۲۰۱۹ به ۱۳۹ میلیون نفر در سال ۲۰۵۰ افزایش یابد.

بیماری آلزایمر، شایع‌ترین نوع زوال عقل است، این بیماری با کاهش پیشرونده حافظه رویدادی (نوعی از حافظه در انسان که تجربه‌های ویژه شخصی را ذخیره می‌کند) و عملکردهای اجرایی مشخص می‌شود که اغلب به از دست دادن حافظه و اختلال در جهت‌یابی مکانی منجر خواهد شد. هرچند برخی از درمان‌ها می‌توانند پیشرفت بیماری را آهسته کنند اما در حال حاضر هیچ درمانی برای این بیماری وجود ندارد. در نتیجه، شناسایی عواملی که بر شروع آلزایمر تاثیر می‌گذارند و ایجاد مداخلات برای کاهش خطر، موثرترین رویکردها برای مقابله با بار جهانی زوال عقل هستند.

تماشای تلویزیون، یکی از رایج‌ترین فعالیت‌های تفریحی روزانه در بین بزرگسالان و سالمندان است. میزان زمان صرف شده برای تماشای تلویزیون نیز نشانگر رفتار کم‌تحرک است. شواهد موجود نشان می‌دهد که تماشای طولانی‌مدت تلویزیون با افزایش خطر چاقی، دیابت و بیماری‌های قلبی عروقی مرتبط است.

تحقیقاتی که تاثیر تماشای تلویزیون بر شناخت را بررسی کرده‌اند، اثرات مثبت و منفی را برجسته کردند. این اختلافات ممکن است تا حدی به‌دلیل تفاوت در طرح تحقیق و جنبه‌های روش‌شناختی باشد.  با توجه به این یافته‌های متناقض، بررسی سیستماتیک و متاآنالیز فعلی برای درک جامع اینکه آیا رابطه‌ای بین تماشای تلویزیون و عملکردهای شناختی در بزرگسالان و سالمندان وجود دارد یا خیر، طراحی شده است.

این بررسی سیستماتیک شامل ۳۵ تحقیق با یک میلیون و ۲۹۲ هزار و۵۲ شرکت‌کننده بود که از این تعداد، ۲۸ تحقیق متاآنالیز شدند.

یافته‌های کلیدی

متاآنالیز دوز-پاسخ مطالعات منتخب نشان داد که مدت زمان طولانی‌تر تماشای تلویزیون با خطر قابل‌توجه بالاتر اختلال شناختی در بزرگسالان و سالمندان مرتبط است. این خطر با تماشای بیش از چهار ساعت تلویزیون در روز بیشتر مشهود بود.  به‌طور خاص، نتایج این تحقیق نشان داد که تماشای تلویزیون به‌طور متوسط ۶ ساعت در روز به‌طور قابل توجهی با نمره شناختی پایین‌تری همراه است.

اهمیت نتایج

نتایج این تحقیق سیستماتیک و متاآنالیز دوز-پاسخ نشان می‌دهد که تماشای تلویزیون بیش از چهار ساعت در روز می‌تواند خطر اختلال شناختی را به‌طور قابل‌توجهی افزایش دهد و تماشای تلویزیون بیش از ۶ ساعت در روز، نمرات شناختی را در بزرگسالان و سالمندان به‌طور معناداری کاهش می‌دهد.

نکته قابل توجه این است که یافته‌های متاآنالیز مرسوم با هم متفاوت بودند. در حالی که نتایج دوز-پاسخ معنادار بودند، متاآنالیز کلی مرسوم برای اختلال شناختی بی‌نتیجه بود، با این حال، نتایج یکی از تحقیقات  نشان داد که مدت زمان طولانی‌تر تماشای تلویزیون با خطر بالاتر و قابل توجه ابتلا به بیماری آلزایمر مرتبط است. محققان هشدار می‌دهند که این یافته نیاز به اعتبارسنجی بیشتر دارد.

شواهد موجود، تماشای طولانی‌تر تلویزیون را با کاهش حجم مغز در چندین ناحیه مغز مرتبط با زبان، حافظه و ارتباطات مرتبط می‌داند. در این تحقیق اشاره شده است که این یافته‌ها بیشتر از آنکه قطعی باشند، دوپهلو هستند و ممکن است حتی پس از در نظر گرفتن عوامل سبک زندگی مانند فعالیت بدنی نیز ادامه داشته باشند. این نواحی مغز اغلب تحت تاثیر زوال عقل قرار می‌گیرند، با این حال، نمی‌توان عوامل مخدوش‌کننده باقی‌مانده را رد کرد.

تماشای طولانی‌مدت تلویزیون، رفتار بی‌تحرک را افزایش می‌دهد که عامل خطر شناخته شده برای اختلال شناختی است. علاوه بر این، تماشای طولانی‌مدت تلویزیون با افزایش خطرات چاقی و دیابت، همچنین پیامدهای روانی-اجتماعی نامطلوب مانند تنهایی، افسردگی و رضایت کم از زندگی مرتبط است. محققان معتقدند که این اثرات غیرمستقیم ممکن است در مجموع در خطر زوال عقل نقش داشته باشند.

یافته‌های فعلی نگرانی عمده‌ای را در مورد سلامت عمومی ایجاد می‌کند، زیرا طبق گزارش‌های موجود، بزرگسالان بیش از هفت ساعت در روز را صرف تماشای تلویزیون می‌کنند. با افزایش شیوع جهانی زوال عقل، این یافته‌ها بر لزوم افزایش آگاهی عمومی در مورد معایب شناختی تماشای طولانی‌مدت تلویزیون و تشویق مردم به جستجوی فعالیت‌های تفریحی جایگزین، تاکید می‌کند که عملکرد شناختی و کیفیت کلی زندگی را بهبود می‌بخشد.

این بررسی سیستماتیک و متاآنالیز فقط شامل تحقیقات مشاهده‌ای بود؛ بنابراین، رابطه علیت بین ارتباطات مشاهده‌شده قابل تعیین نبود. علاوه بر این، برخی از یافته‌های تحلیل‌شده دارای سطح اطمینان پایین یا بسیار پایینی هستند؛ این یافته‌ها باید با احتیاط تفسیر شوند.

سایت مدیکال نت گزارش کرد، تحقیقات موجود در متاآنالیز فقط شامل بزرگسالان و سالمندان بود که تعمیم‌پذیری یافته‌ها را به جمعیت‌های جوان‌تر محدود می‌کند. تحقیقات بیشتری برای اثبات رابطه علّی بین تماشای تلویزیون و خطر اختلال شناختی و همچنین تاثیر بالقوه عوامل مخدوش‌کننده بر این ارتباط مورد نیاز است.

نتایج این تحقیق به‌تازگی در مجله «پلاس وان» (PLOS ONE) منتشر شده است.

منبع: ایسنا