پرخوری در مقابل دوربین؛ ترند جدید فودبلاگرها در صفحات مجازی

به گزارش پارسینه، امروزه شبکه های اجتماعی همه چیز را تغییر داده اند و تحولاتی بی سابقه را در جامعه و فرهنگ رقم زده اند؛ تحولاتی که گاهی به قیمت از بین رفتن جان یک انسان تمام می شود. چند سالی می شود که فودبلاگرها، سبک و سیاق خاصی را برای مصرف غذا در شبکه های اجتماعی مطرح کرده اند؛ از تبلیغ غذاهای چرب و فرآوری شده تا رفتن به فلان رستوران برای امتحان کردن یک غذای عجیب و غریب یا حتی زیاده روی در خوردن فقط و فقط با هدف جذب مخاطب برای افزایش درآمد. 

فودبلاگرهای متعددی بر اثر پرخوری و چالش های خطرناکی مثل موک بانگ فوت کرده اند؛ از بیونگ کیم و کیم میونگ سوک در کره جنوبی تا پان شیائوتینگ ، اینفلوئنسر چینی و به تازگی افجان کولتور، اینفلوئنسر ترکیه ای.

روند موک بانگ از کجا شروع شد؟

 روند موک بانگ از کره جنوبی سرچشمه گرفت؛ کره ای ها طی قرون گذشته اغلب به صورت جمعی غذا می خورده اند اما با توسعه شهرنشینی و افزایش انزوای اجتماعی در فرهنگ این کشور، شاهد غذا خوردن خانوادگی و در بیشتر موارد به صورت انفرادی هستیم. با این حال علاقه کاربران به مشاهده غذا خوردن دیگران در کره جنوبی و به طور کلی شرق آسیا، بسیار بالا است و همین امر باعث شده است که چالش موک بانگ در کره، چین و ژاپن بسیار پر بازدید باشد.

در واقع موک بانگ به چالشی گفته می‌شود که فرد مقدار زیادی غذا را جلوی دوربین که معمولاً به صورت زنده پخش می‌شود، می‌خورد.

منتها این غذا خوردن شبیه به غذا خوردن عادی نیست؛ مثلا ساعت ها غذا خوردن ادامه دارد یا میزان مصرف غذا بالا است مثلا ۱۰ کیلوگرم غذا طی مدت زمانی مشخص خورده می شود.

اکثر این فودبلاگرها از مخاطبان خود پول، هدایا یا کمک های مالی دریافت می کنند. علاوه بر این کمک ها، بازدید و لایک صفحات شان در شبکه های اجتماعی سبب می شود که بتوانند آگهی بگیرند و درآمد خاص خود را داشته باشند مثلا پان شیائوتینگ، بلاگر چینی قبلاً به عنوان پیشخدمت کار می‌کرد. با این حال، پس از اینکه همکلاسی‌اش را دید که از طریق ویدیوهای موک بانگ درآمد کسب می‌کند، شیائوتینگ نیز این کار را امتحان کرد.

او با چند بیننده شروع کرد که تعدادشان به تدریج افزایش یافت. شیائوتینگ رفته رفته، شروع به انجام چالش‌های بسیار سختی کرد، مانند خوردن ۱۰ کیلوگرم غذا یا امتحان کردن غذاهایی که تحمل شان برای معده دشوار است.

والدین شیائوتینگ نگران سلامتی او بودند و درباره عواقب پرخوری به او هشدار دادند.پدر و مادرش به او گفته بودند: «واقعاً دیگر نمی‌توانی این کار را بکنی، چه فایده‌ای دارد که پول بیشتری دربیاوری؟» می‌دانی این کار چقدر به بدن آسیب می‌زند.با این حال، او معتقد بود که می‌تواند «ریسک را تحمل کند».

در گزارش رسانه های چینی آمده است که بینندگان او نیز به او در مورد پرخوری هشدار داده بودند؛ پیام‌هایی که او نادیده گرفت.شیائوتینگ پیش از فوت، به دلیل پرخوری که منجر به خونریزی معده شده بود، در بیمارستان بستری بود. با این حال، پس از ترخیص از بیمارستان، همچنان به خوردن غذای بیشتر ادامه داد.

او خود را به چالش کشید تا به مدت ۱۰ ساعت بدون وقفه در پخش زنده غذا بخورد. طبق گزارش کالبدشکافی، «شکم شیائوتینگ به شدت تغییر شکل یافته و معده‌اش پر از غذای هضم نشده بود».

مرگ شیائوتینگ، اینفلوئنسرهای کره ای و به تازگی بلاگر ترکیه ای، نگرانی‌هایی را در پلتفرم‌های رسانه‌های اجتماعی برانگیخته است.

در ایران نیز این ویدیوها به شکل محدود و معمولاً با هدف سرگرمی و یا افزایش مخاطب و کسب درآمد، وجود دارند و گاهی نیز به عنوان چالش‌های شخصی منتشر می‌شوند. برخی از فودبلاگرها به طور خاص در این زمینه فعال هستند و صفحات خود را با نمایش انواع غذاها و خوردن آن‌ها به نمایش می‌گذارند. همچنین برخی از برندها و رستوران‌ها برای تبلیغات و جذب مشتری، ویدیوهایی مشابه موک بانگ ( البته به شدت محدود) تولید می‌کنند.

به نظر می رسد با توجه به ضرر و آسیب های جبران ناپذیر این روش تبلیغی، بهتر است مسئولین امر تولید چنین محتواهایی را پیش از آن که دیر شود، محدود و ممنوع کنند چنان که می بینیم چین اقداماتی را با وضع مالیات گسترده، شیوه های قانونی، فرهنگ سازی در حوزه غذا و ... برای محدود کردن ویدیوهای زنده موک‌بانگ و کاهش پرخوری آغاز کرده است.