.svg)
تی‌رکس یک نیای تازه دارد: «شاهزاده اژدها» از مغولستان
دیرینه‌شناسان نزدیک‌ترین نیای شناخته‌شده تی‌رکس را کشف کردند.
به گزارش پارسینه و به نقل از scitechdaily،خانخولوو به‌عنوان پیش‌درآمدی برای پادشاهان استخوان‌خُردکن مشهور دوره کرتاسه شناخته می‌شود.
دیرینه‌شناسان گونه‌ای جدید و ناشناخته از دایناسورها را کشف کرده‌اند که «خانخولوو» نام دارد و به‌عنوان نزدیک‌ترین نیای شناخته‌شده به تیرانوسورهای عظیم‌الجثه معرفی شده است.
این کشف حاصل همکاری بین‌المللی پژوهشی به رهبری جرد ووریس و دکتر دارلا زلنیتسکی از دانشکده علوم دانشگاه کلگری است. یافته‌های آن‌ها در نشریه Nature منتشر شده است.
به گفته ووریس، نویسنده اول مقاله و دانشجوی دکترای گروه زمین، انرژی و محیط‌زیست، خانخولوو حدود ۸۶ میلیون سال پیش زندگی می‌کرد. این دایناسور شکارچی متوسط‌الجثه و سریع‌حرکتی بود که پس از افول دایناسورهای گوشت‌خوار بزرگ‌تر ظاهر شد.
دانشمندان خانخولوو را نزدیک‌ترین نیای شناخته‌شده به تیرانوسورهای عظیم‌الجثه‌ای توصیف می‌کنند که در فرهنگ عمومی، از جمله فیلم پارک ژوراسیک، شهرت یافته‌اند.
ووریس می‌گوید:
«این گونه جدید پنجره‌ای به مرحله صعودی تکامل تیرانوسورها برای ما باز می‌کند؛ دقیقاً زمانی که آن‌ها از شکارچیان کوچک به شکل نهایی شکارچیان رأس تبدیل می‌شدند.»
نام «خانخولوو» در زبان مغولی به معنای «شاهزاده اژدها» یا «شاهزاده‌ی اژدهایان» است. این نام جایگاه آن را در تبار تیرانوسورها نشان می‌دهد، چرا که خانخولوو پیش از گونه‌هایی مانند تیرانوسوروس رکس، پادشاه مارمولک‌های ستمگر، قرار دارد. به‌عنوان نزدیک‌ترین نیای شناخته‌شده، خانخولوو ویژگی‌های زیادی با نوادگان تیرانوسوری خود مشترک دارد—اگرچه فاقد برخی از ویژگی‌های بارز آن‌ها بوده است.
ویژگی‌های فیزیکی و رفتار
این گونه جدید حدود ۷۵۰ کیلوگرم وزن داشته (تقریباً هم‌اندازه یک اسب)، که آن را دو تا سه برابر کوچک‌تر از نوادگان عظیم‌الجثه‌اش می‌سازد.
خانخولوو دارای شاخ‌های ابتدایی و کوچکی بوده که بعدها در گونه‌هایی مانند آلبرتوسوروس یا گورگوسوروس برجسته‌تر شده و برای نمایش جفت‌گیری یا ایجاد ترس استفاده می‌شده‌اند. جمجمه‌ای بلند و کم‌عمق داشته که نشان می‌دهد توانایی خرد کردن استخوان مانند تی‌رکس را نداشته است. این گونه به‌عنوان «شکارچی میانی» (mesopredator) تعریف می‌شود، مشابه با کایوت‌ها، به این معنا که برای شکار از سرعت و چابکی بهره می‌برده است.
فسیل‌های این دایناسور در سازند بایان‌شیری در جنوب‌شرقی مغولستان کشف شده‌اند و در دهه ۱۹۷۰ توسط دیرینه‌شناس آلتانگرل پرله مورد مطالعه قرار گرفته بودند. پرله این فسیل‌ها را مشابه با تیرانوسور متوسط‌الجثه‌ای به نام الکتروسوروس از چین دانسته بود. ووریس در سال ۲۰۲۳ به مغولستان رفت تا فسیل‌ها را در مؤسسه دیرینه‌شناسی بررسی کند و به‌زودی دریافت که ویژگی‌هایی وجود دارد که آن‌ها را از الکتروسوروس متمایز می‌سازد.
ارسال نظر