.svg)
موثرترین عامل بر درمان و پیشگیری دیابت
پارسینه: انجام فعالیت‌های بدنی هدفمند، مستمر و مناسب همواره از سوی کارشناسان و متخصصان به افراد توصیه می‌شود. این توصیه‌ها وقتی جدی‌تر می‌شود که فرد دچار بیماری‌هایی باشد که بتوان با ورزش از گسترش آن جلوگیری کرد یا در کاهش آلام فرد بیمار مؤثر بود.
دیابت یا بیماری خاموش از جمله این بیماری‌هاست که می‌توان با فعالیت‌های ورزشی با آن مقابله کرد.
متخصص پزشکی ورزشی و عضو هیأت علمی دانشگاه علوم پزشکی شهید بهشتی
انجام فعالیت‌های بدنی هدفمند، مستمر و مناسب همواره از سوی کارشناسان و متخصصان به افراد توصیه می‌شود. این توصیه‌ها وقتی جدی‌تر می‌شود که فرد دچار بیماری‌هایی باشد که بتوان با ورزش از گسترش آن جلوگیری کرد یا در کاهش آلام فرد بیمار مؤثر بود. دیابت یا بیماری خاموش از جمله این بیماری‌هاست که می‌توان با فعالیت‌های ورزشی با آن مقابله کرد. دیابت به ۲ دسته نوع یک و دو تقسیم می‌شود. درگذشته تصور می‌شد که دلیل بروز دیابت نوع یک مادرزادی است و بیشتر در سنین کودکی اتفاق می‌افتد و به این علت این نوع از بیماری دیابت را بیماری جوانان هم می‌شناختند.
در بروز دیابت نوع۲ نیز علت‌های مختلفی وجود دارد. چاقی یا سبک زندگی توأم با بی‌حرکتی، مصرف غذا‌های آماده و اصطلاحاً فست‌فودی و نیز بی‌توجهی به فعالیت‌های بدنی و ناتوانی در کنترل استرس و اضطراب‌های روزمره سبب پدیدآمدن این بیماری در افراد با سنین مختلف می‌شود. اینجا این سؤال مطرح می‌شود که ورزش چه اثری می‌تواند در بهبود بیماران مبتلا به دیابت داشته باشد؟
به این سؤال می‌توان از چند زاویه پاسخ داد. نخست اینکه باید دانست، ورزش می‌تواند در برخی موارد سبب پیشگیری، در پاره‌ای از اوقات سبب درمان و در مواردی دیگر منجر به بهبود کیفیت زندگی فرد مبتلا به بیماری شود. ورزش برای افراد مبتلا به دیابت نوع ۲، می‌تواند منجر به بهبود کیفیت زندگی در فرد شود. انباشت قند در خون بیماران مبتلا به این نوع از دیابت، آن‌ها را ناچار به استفاده از انسولین برای ازبین‌بردن قند خون موجود در بدنشان می‌کند. انسولین معمولا به شکل تزریقی وارد خون می‌شود و با پیداکردن گیرنده‌هایی که دچار کارکرد کم یا تنبلی هستند، آن‌ها را مجبور به ازبین‌بردن قند خون می‌کند.
اگر ورزش از سوی مبتلایان به شکل مستمر و هدفمند و با مدت زمان مشخصی به انجام برسد، اندام‌های بدن و گیرنده‌های تنبل شده مجبور به تحرک بیشتری می‌شوند و به این علت، نیاز به استفاده از انسولین برای مبتلایان به این نوع بیماری کاهش پیدا می‌کند. کاهش استفاده از انسولین منجر به بهبود کیفیت زندگی بیمار و سبب نشاط بیشتر در فرد می‌شود. از سوی دیگر، کاهش وزن ناشی از ورزش نیز می‌تواند یکی از زمینه‌های اصلی بروز بیماری را در فرد از بین ببرد و به نوعی به پیشگیری از ابتلا به بیماری کمک کند. بدین‌ترتیب، بیماران مبتلا به دیابت نباید ورزش را از زندگی روزمره خود حذف کنند. حتی، در ایامی که فرد به هر دلیلی قادر به خروج از منزل نیست باید با استفاده از روش‌های مناسب، در خانه فعالیت‌های ورزشی را دنبال کند تا مانع از پیشروی بیماری در بدن خود شود.
متخصص پزشکی ورزشی و عضو هیأت علمی دانشگاه علوم پزشکی شهید بهشتی
انجام فعالیت‌های بدنی هدفمند، مستمر و مناسب همواره از سوی کارشناسان و متخصصان به افراد توصیه می‌شود. این توصیه‌ها وقتی جدی‌تر می‌شود که فرد دچار بیماری‌هایی باشد که بتوان با ورزش از گسترش آن جلوگیری کرد یا در کاهش آلام فرد بیمار مؤثر بود. دیابت یا بیماری خاموش از جمله این بیماری‌هاست که می‌توان با فعالیت‌های ورزشی با آن مقابله کرد. دیابت به ۲ دسته نوع یک و دو تقسیم می‌شود. درگذشته تصور می‌شد که دلیل بروز دیابت نوع یک مادرزادی است و بیشتر در سنین کودکی اتفاق می‌افتد و به این علت این نوع از بیماری دیابت را بیماری جوانان هم می‌شناختند.
در بروز دیابت نوع۲ نیز علت‌های مختلفی وجود دارد. چاقی یا سبک زندگی توأم با بی‌حرکتی، مصرف غذا‌های آماده و اصطلاحاً فست‌فودی و نیز بی‌توجهی به فعالیت‌های بدنی و ناتوانی در کنترل استرس و اضطراب‌های روزمره سبب پدیدآمدن این بیماری در افراد با سنین مختلف می‌شود. اینجا این سؤال مطرح می‌شود که ورزش چه اثری می‌تواند در بهبود بیماران مبتلا به دیابت داشته باشد؟
به این سؤال می‌توان از چند زاویه پاسخ داد. نخست اینکه باید دانست، ورزش می‌تواند در برخی موارد سبب پیشگیری، در پاره‌ای از اوقات سبب درمان و در مواردی دیگر منجر به بهبود کیفیت زندگی فرد مبتلا به بیماری شود. ورزش برای افراد مبتلا به دیابت نوع ۲، می‌تواند منجر به بهبود کیفیت زندگی در فرد شود. انباشت قند در خون بیماران مبتلا به این نوع از دیابت، آن‌ها را ناچار به استفاده از انسولین برای ازبین‌بردن قند خون موجود در بدنشان می‌کند. انسولین معمولا به شکل تزریقی وارد خون می‌شود و با پیداکردن گیرنده‌هایی که دچار کارکرد کم یا تنبلی هستند، آن‌ها را مجبور به ازبین‌بردن قند خون می‌کند.
اگر ورزش از سوی مبتلایان به شکل مستمر و هدفمند و با مدت زمان مشخصی به انجام برسد، اندام‌های بدن و گیرنده‌های تنبل شده مجبور به تحرک بیشتری می‌شوند و به این علت، نیاز به استفاده از انسولین برای مبتلایان به این نوع بیماری کاهش پیدا می‌کند. کاهش استفاده از انسولین منجر به بهبود کیفیت زندگی بیمار و سبب نشاط بیشتر در فرد می‌شود. از سوی دیگر، کاهش وزن ناشی از ورزش نیز می‌تواند یکی از زمینه‌های اصلی بروز بیماری را در فرد از بین ببرد و به نوعی به پیشگیری از ابتلا به بیماری کمک کند. بدین‌ترتیب، بیماران مبتلا به دیابت نباید ورزش را از زندگی روزمره خود حذف کنند. حتی، در ایامی که فرد به هر دلیلی قادر به خروج از منزل نیست باید با استفاده از روش‌های مناسب، در خانه فعالیت‌های ورزشی را دنبال کند تا مانع از پیشروی بیماری در بدن خود شود.
منبع:بهداشت نیوز
ارسال نظر