آغوش باز ابرها در ییلاق مازیچال

خطه سرسبز شمال دارای جاذبه‌های طبیعی بسیاری است و این خطه از ایران به واسطه چشم انداز‌های کم نظیر، جاده‌های زیبا و امکانات گردشگری نسبتا مناسب، یکی از محبوب‌ترین مقاصد گردشگران و طبیعتگردان داخلی است. بسیاری از هموطنان مان به ویژه ساکنان تهران و کرج به محض پیدا کردن فرصت و چند روزه به سمت این خطه به جاده می‌زنند تا هر چند کوتاه، اما ساعاتی را به دور دغدغه‌ها و شلوغی‌های شهر بگذرانند. استان مازندران در همین قسمت از کشورمان واقع است و زیبایی‌های بسیاری را در خود جای داده است. شهر‌های مختلف این استان میزبان گردشگران از راه‌های دور و نزدیک هستند و خاطراتی خوش را برای آن‌ها خلق می‌کند. مناطقی که شما را به دنیایی متفاوت می‌برند و اجازه می‌دهند در میان درختان سر به فلک کشیده نفسی تازه کنید. پارک‌های جنگلی نیز فرصتی خوب برای فراموش کردن خستگی‌ها در اختیارتان قرار می‌دهند. امروز قصد داریم شما را با منطقه‌ای زیبا به نام ییلاق مازیچال آشنا کند، پس همراه ما باشید.

در جاده زیبای چالوس که وقتی مرزن آباد را پشت سر گذاشتی باید راهت را به سمت کلاردشت تغییر دهی و از جنگل‌های این منطقه که عبور کنی به عباس آباد خواهی رسید و با ادامه آن و قدم در یک جاده ناهموار شما را به این مقصد دوست داشتنی به نام ییلاق مازیچال نزدیک می‌کند. گاهی این مسیر را مه غلیظی در بر می‌گیرد که در این صورت باید از اهالی منطقه برای رسیدن به روستا کمک بگیرید. این طبیعت قشنگ که در ارتفاعات قله است پر از ابر و مه است. در کنار زیبایی‌های مازیچال می‌توانید از جنگل‌های زیبای عباس آباد، درختان بلوط، افرا و کاج‌های سوزنی انبوه و صدای پرندگان وحشی از دل جنگل نیز لذت ببرید. اینجا گویی به آسمان نزدیک‌تر است تا زمین، جایی که با عبور از هر ابر یکی دیگر از جلوه‌های و چشم انداز‌های طبیعت در این منطقه را خواهی دید، دریایی از ابر که گاهی درختان بلند و کهنسال هم در دل ابر‌ها پنهان می‌شوند.

ویژگی‌ها و زمان سفر

تمام مسیر‌های ییلاق مازیچال در فصل‌های مختلف بسیار متنوع و منحصر یه فرد است، شاید این مناظر بکر و زیبا را نتوانید در جایی دیگر پیدا کنید. هرفصل با خصوصیات خاص خود، منظره‌ای تازه و متفاوت برای این روستا را به ارمغان می‌آورد. در فصل بهار هوا بسیار مطبوع و لذت بخش است و سرسبزی روستا و پیرامون آن با گل‌های زیبای بهاری چشم اندازی چشم نواز و آرام بخش را به وجود می‌آورد. در تابستان، اما نیز، چون در ارتفاعات قرار دارد از رطوبت و هوای شرجی خبری نیست و مثل بهار دوست داشتنی خواهد بود. ولی برخی نیز مازیچال را در پاییز می‌پسندند و دوست دارند برگ زرد و نارنجی درختان زیر پا‌ها هایشان خش خش کند و در نهایت عده‌ای دیگر نیز در آن را در لباس سفید برفی می‌پسندند به طوری که زمستان‌هایی سرد و پر برف دارد که جاده‌ها و مسیر‌ها را سفید پوش می‌کند.

دریچه‌ای از بهشت

روستایی دیدنی و زیبا به نام مازیچال در منطقه کلاردشت که به خاطر طبیعت زیبایش و موقعیتی عالی، مورد توجه بسیاری از طبیعتگردان و گردشگران می‌باشد، روستایی که مردمانی همچون طبیعتش دلنوار و مهربانند. در این رسویتا معمولا بین ۵۰ تا ۶۰ خانوار زندگی می‌کنند، اما این منطقه ییلاقی است و به صورت موقتی ساکنند که از اوایل خرداد تا پاییز حضور دارند. در ارتفاع ۲۶۰۰ متری از سطح دریا واقع است و دارای چشم اندازی بسیار وسیع و دیدنی ار رامسر تا چالوس و دریای خزر می‌باشد.

واقعا تصور کردنش هم جذابیت دارد که منظره‌ای پیش رویت باشد که جنگلی سرسبز را شامل شود و در امتداد آن چشم انداز دریا را هم داشته باشی. شکل کوه‌ها و موقعیت قرار گیری تپه‌ها به گونه‌ای است که ابر‌ها دائما در حال تغییر شکل و عبور هستند. به آن طرف دیگر که می‌نگری کلبه‌های ییلاقی روستاییان است که در روی فرشی سبز و تنها در فصل تابستان مورد استفاده اهالی روستا قرار می‌گیرد که در میان منظره سرسبز و آسمان آبی تصویری نقاشی شده و خیالی را برای گردشگران خلق می‌کند، خیالی که اکنون رنگ واقعیت گرفته است. در فصل بهار رویش گل‌های پامچال و بنفشه نیز، نقشی دل انگیز و تکرار نشدنی به همراه رنگ‌های زیبایش را در ذهن می‌نشاند.

به مردم این دیار چه می‌گویند؟

در گویش مازندرانی مووزی چال به اهالی روستای مازیچال اطلاق می‌گردد و ریشه کلمه مازیچال از زبان خودشان از دو قسمت تشکیل شده است که مازی به معنی درخت بلوط و چال در زبان مازندرانی به معنی گودال است یا همان چاله است.

پوشش گیاهی منطقه

جنگل ییلاق مازیچال از جنگل‌های هیرکانی ایران محسوب می‌شود و نوع خاک این منطقه موجب شده تا پوششی متنوعی از انواع درختان، بوته‌ها و گیاهان را شامل شود از جمله تمشک، توت، آلو جنگلی، سیب، گلابی، فندق، زغال اخته، نراد، سپیدار، افرا و بسیاری دیگر. جنگل مازیچال از آستارا تا شرق گرگان به طول ۸۰۰کیلومتر و عرض حدود ۱۱۰ کیلومتر واقع است که قدمت آن به دوره سوم زمین شناسی برمی گردد. در حال حاضر ۱۵۰ گونه بومی درختی و بوته‌ای مانند شمشاد و انجیلی وجود دارد.

در این منطقه جنگلی و در ارتفاعات کمتر از ۵۰ متر از سطح دریا غالبا دارای گیاه شمشاد و بلوط است، در ارتفاعات ۴۰۰ متر از سطح دریا بلوط، ممرز و در ارتفاع ۱۸۰۰ تا ۳۰۰۰ متر از سطح دریا درختان راش هیرکانی دیده می‌شود که به همراه درختان ممرز و بلوط گونه‌های غالب این بخش را تشکیل می‌دهند.

منبع: الی گشت