شخصیت فرزند خود را بشناسید: اگر چه شکل گیری
شخصیت فرزندان در دست والدین است، ولی پس از مدتی محیط مدرسه و دوستان و جامعه نیز نقش مهمی در شکل گیری شخصیت فرزندان ایجاد میکند؛ لذا سعی کنید این شخصیت جدید را واکاوی نمایید و حساسیتهای فرزندتان را شناخته و به آنها احترام بگذارید. به وی تا جایی که از مسیرش منحرف نشود آزادی داده و اجازه استقلال بدهید.
از موضع قدرت با وی سخن نگویید: با وی آمرانهسخن نگویید. گفتمانها به صورت نصیحت نباشد. مگر میشود ارتباط کلامی والدین همیشه به صورت دستوری بوده و در عین حال توقع رابطه صمیمانه نیز داشته باشیم.
امین و رازدار وی باشید: سعی کنید رازدار فرزندتان باشید. چرا که برای او اولین نکته در داشتن رابطه صمیمانه با شما این است که در وهله اول بتواند شما را همچون دوستی صادق و قابل اعتماد بپندارد و این همان هنر اعتماد سازی والدین است.
از خودخواهی و خودرایی پرهیز کنید: امکان ندارد که شما فردی خودرای در تصمیم گیریها باشید و در عین حال رابطهای خوب با خانواده داشته باشید. سعی کنید در تصمیم گیریهای خانوادگی فرزند خود را نیز مشارکت داده و از نظر وی مطلع گردید و به آن احترام بگذارید.
از هر نوع مقایسه بپرهیزید: هرگز فرزند خود را قبا دیگران مقایسه نکیند. این موضوع برای آنها بسیار دردناک خواهد بود فرزندتان را آنگونه که هست بپذیرید و سعی کنید نقاط مثبتش را تقویت نمایید.
امید است با تعمق و تفکر و گذاشتن وقت کافی بتوانیم شکوفهها و گلهای جوان زندگی را به درختانی قوی و پربار تبدیل کنیم. / معاونت اجتماعی کلانتری یوسف آباد
ارسال نظر