.svg)
تلگاهی به نام ایستگاه مترو و تعلل در پیش گیری‌ها
پارسینه: اولین حادثه خودکشی در مترو، آخرین آنها نبود؛ بلکه این حادثه، اولین حلقه از زنجیره حوادث مشابه شد. حدود یک سال و نیم بعد، مرد و بعد از آن این حادثه در ایستگاههای بعدی مترو تکرار شده است.
به نظر می رسد اراده جدی برای تبدیل نشدن ایستگاههای مترو به تلگاه خودکشی و جان باختن مسافران ریلی وجود ندارد.ایستگاه های مترو در سال جاری چنان به تلگاهی برای مرگ و میر مسافران تبدیل شده است که پیش بینی آخرین آمارها در ۲۴ ساعت گذشته را هم ناممکن می سازد.
به گزارش خبرنگار «پارسینه» ، ساعت ۱۵ روز دوشنبه(۱۲ مهرماه) مردی ۶۵ ساله در ایستگاه مترو میدان شهدا در خط ۴ مترو بر اثر برخورد با قطار جان باخت.
احسان مقدم، مدیر روابط عمومی مترو گفت: هم زمان با ورود قطار مترو، مرد ۶۵ ساله ورود به حریم ریلی داشته و پس از برخورد با قطار جان خود را از دست می دهد.وی افزود: علت این حادثه در دست بررسی بوده و هنوز مشخص نیست که این فرد قصد خودکشی داشته و یا تعادل خود را از دست داده است.
این در حالی است که که بر اساس گزارش روابط عمومی مترو، کمتر از ۲۴ ساعت قبل از این حادثه یعنی عصر روز یکشنبه(۱۱ مهرماه) زنی در ایستگاه شادمان جان خود را از دست داد.
مرگ در مترو به روایت آمار
نخستین مورد خودکشی در ایستگاه مترو، در فروردین ماه سال ۸۴ گزارش شد. دختر ۱۸ سالهای به نام مریم، در ایستگاه شهید بهشتی خودکشی کرد. البته مسئولان ایستگاه بلافاصله دختر جوان را به بیمارستان جم منتقل کردند، اما او به دلیل شدت جراحات، جان خود را از دست داد.
اولین حادثه خودکشی در مترو، آخرین آنها نبود؛ بلکه این حادثه، اولین حلقه از زنجیره حوادث مشابه شد. حدود یک سال و نیم بعد، مرد و بعد از آن این حادثه در ایستگاههای بعدی مترو تکرار شده است.
اردیبهشت ماه سال ۸۶، ایستگاه مترو بهارستان شاهد حادثه خودکشی جوانی ۱۹ساله بود که در دم جان باخت.مجددا در اردیبهشت سال ۸۶ دختر ۲۱ سالهای در ایستگاه مترو امام خمینی(ره) جان خود را به خطر انداخت. البته او جان سالم به در برد اما در این حادثه دو دستش را از دست داد وبه شدت مجروح شد.
در تیرماه ۸۶ مردی میانسال به خاطر بیکاری در یکی از ایستگاههای مترو تهران خودکشی کرد.در دی ماه ۸۶ نیز ایستگاه دروازه دولت شاهد خودکشی جوانی ۲۷ ساله بود.
در اسفندماه سال ۸۶ پرونده خودکشی‌های زنجیره‌ای این سال در مترو، با خودکشی زنی در ایستگاه امام خمینی(ره) بسته شد هرچند خوشبختانه زنده ماند.در واقع این سال را می‌توان یکی از پرحادثه‌ترین سالهای مترو تهران دانست.
فروردین ماه سال ۸۷ نیز مرد ۳۵ سالهای به علت نامعلوم در ایستگاه حسن‌آباد خودکشی کرد.
اردیبهشت ماه سال ۸۶، ایستگاه مترو بهارستان شاهد حادثه خودکشی جوانی ۱۹ساله بود که در دم جان باخت.مجددا در اردیبهشت سال ۸۶ دختر ۲۱ سالهای در ایستگاه مترو امام خمینی(ره) جان خود را به خطر انداخت. البته او جان سالم به در برد اما در این حادثه دو دستش را از دست داد وبه شدت مجروح شد.
در تیرماه ۸۶ مردی میانسال به خاطر بیکاری در یکی از ایستگاههای مترو تهران خودکشی کرد.در دی ماه ۸۶ نیز ایستگاه دروازه دولت شاهد خودکشی جوانی ۲۷ ساله بود.
در اسفندماه سال ۸۶ پرونده خودکشی‌های زنجیره‌ای این سال در مترو، با خودکشی زنی در ایستگاه امام خمینی(ره) بسته شد هرچند خوشبختانه زنده ماند.در واقع این سال را می‌توان یکی از پرحادثه‌ترین سالهای مترو تهران دانست.
فروردین ماه سال ۸۷ نیز مرد ۳۵ سالهای به علت نامعلوم در ایستگاه حسن‌آباد خودکشی کرد.
اسفندماه سال ۸۷ دختر ۱۵ سالهای در ایستگاه مترو شهید نواب صفوی دست به خودکشی زد و جان سپرد. همچنین زن جوان دیگری در ایستگاه حسن‌آباد نیز قصد خودکشی داشت که با اقدام سریع راهبر قطار و ترمز گرفتن قطار، خودکشی زن جوان ناکام ماند.
سال ۸۸ پسر ۱۷ سالهای در مترو دست به خودکشی زد و فردای همان روز حادثه خودکشی دیگری در ایستگاه طرشت رخ داد.
از خودکشی‌های سال ۹۰ آمار دقیقی در دست نیست اما در مردادماه این سال، زنی ۴۰ ساله در ایستگاه نواب خودکشی کرد. اسفندماه ۹۰ هم دختری ۲۰ساله به خودکشی در ایستگاه خیام اقدام کرد که البته جان به در برد. او پیشتر هم دست به خودکشی زده بود.
بهرام عبابافی، قائم مقام وقت شرکت بهره‌‌برداری مترو تهران، آمار خودکشی در مترو را در سال ۹۱ بیش از ۶ مورد عنوان کرد که آخرین‌شان خودکشی زنی جوان در ایستگاه سعدی بود.
دی ماه سال ۹۲ مردی ۴۰ ساله در ایستگاه چهارراه ولیعصر دست به خودکشی زد.مرگ دستفروش مترو در ایستگاه گلبرگ را به علت روشن نشدن پرونده شاید بتوان خودکشی دی ماه سال ۹۲ دانست. هرچند مدیر روابط عمومی شرکت بهره برداری مترو تهران نیز این حادثه را خودکشی عنوان کرده بود.
۵ شهریور ۹۳ زنی میانسال در مترو ولیعصر اقدام به خودکشی کرد.این روند تلخ ادامه دار بود تا رسید به ۴ اسفند ۱۳۹۴ ؛ که مرد حدوداً ۳۵ ساله در خط ۲ ایستگاه گلبرگ اقدام به خودکشی کرد و این روند در سال ۹۵ نیز با آهنگی شتابان تر ادامه دارد.
در بسیاری ازکشورهای صنعتی، خودکشی در مترو، امری نه چندان غیرمعمول و بی سابقه محسوب می‌شود. در فرانسه سالانه بیش از ۶۰ شهروند با انداختن خود بر ریل مترو و راه‌آهن خودکشی می‌کنند و این کشور از سالهای دور با این پدیده اجتماعی مواجه بوده است.
اینجا اما ایران است و مشاهده چهره درهم شکسته و متلاشی شده انسانی که تا چند لحظه پیش در میان جمعیت مسافران منتظر ایستاده بود، چیزی نیست که بتوان به راحتی از کنار آن گذشت و با آن کنار آمد .
مرگ در ایستگاه مترو و سوال های بی پاسخ
در اینکه ریشه اقدام به خودکشی چیست در اینجا محل بحث نیست و در جای خود نیازمند مداقه جدی و علاج واقعه قبل از وقوع دارد اما اینکه در ایستگاههای مترو چه باید کرد تا دیگر شاهد تکرار چنین حوادث تلخ نباشیم سوال بی جوابی است که متاسفانه تاکنون جواب عملی پیشگیرانه ای را شاهد نبودیم.
باید پرسید چرا سالهاست نه شهرداری و نه شرکت بهره برداری مترو اقدام مناسبی در خصوص پیشگیری از مرگ(چه بصورت خودکشی و چه به انحاء دیگر) در مترو انجام نداده است؟ چرا قول آقای شهردار مبنی بر اجرای سیستم درهای حائل بین سکوها و قطارهای مترو موسوم به سیستم P.S.D تاکنون عملی نشده؟
مردم امیدوارند اقدام اساسی انجام گیرد اما، امیدواری روش منطقی، عقلی و عملی پیشگیری تکرار خودکشی در مترو نیست.
این همه جمعیت. خب حتما میگن مهم نیست صد نفرم کاهش یابد...
تهرانی ها خیلای بی فرهنگ تشریف دارن. برید کشورهای دیگه ببینید چقدر با نظم وارد مترو میشن. تهران یک دهات عقب افتاده است که فقط به درد کسانی میخوره که بخوان بگن ما تهرانی هستیم. همین؛ فرهنگ و شعور و این چیزا تعطیله
با بررسی رسانه ها در تاریخ های فوق متوجه می شویم خیلی از این کشته شده ها خود کشی نبوده و به علت ازدحام بیش از حد و لای درب ماندن بوده است که متاسفانه خودکشی نامیده شده است !!!