مازراتی؛ از خودروسازی برای یک دیکتاتور تا فتح جهان

اقتصادایران نوشت: یک تولید کننده خودروهای لوکس ایتالیایی است . در ۱ دسامبر ۱۹۱۴ در بولونیا ، ایتالیا تأسیس شد،  مقر این شرکت اکنون در مودنا است. این شرکت از سال ۲۰۲۱ تحت مالکیت Stellantis بوده است. مازراتی در ابتدا با فراری مرتبط بود . در ماه می ۲۰۱۴، به دلیل برنامه ریزی های بلندپروازانه و عرضه محصولات، مازراتی رکورد فروش بیش از ۳۰۰۰ خودرو در یک ماه را به ثبت رساند. این امر باعث شد تا تولید مدل های Quattroporte و Ghibli را افزایش دهند .علاوه بر Ghibli و Quattroporte، مازراتی مازراتی GranTurismo و دو مدل SUV، Maserati Levante (اولین شاسی بلند مازراتی) و Maserati Grecale را ارائه می دهد . مازراتی سقف تولید سالانه خود را ۷۵۰۰۰ خودرو در سراسر جهان قرار داده است.

چهار برادر قدرتمند

برادران مازراتی، آلفیری (۱۸۸۷-۱۹۳۲) ، بیندو (۱۸۸۳-۱۹۸۰) ، کارلو (۱۸۸۱-۱۹۱۰) ، اتوره (۱۸۹۴-۱۹۹۰) ، و ارنستو (۱۸۹۸-۱۹۷۵) ، آلفیری، بیندو و ارنستو خودروهای دو سیلندرگرند پریکس را برای دیاتو ساختند . در سال ۱۹۲۶، دیاتو تولید اتومبیل های مسابقه ای را به حالت تعلیق درآورد. یکی از اولین مازراتی ها که توسط آلفیری ساخته  شد، برنده تارگا فلوریو در سال ۱۹۲۶ شد . مازراتی شروع به ساخت خودروهای مسابقه ای با سیلندرهای ۴، ۶، ۸ و ۱۶ کرد (دو سیلندر هشتی مستقیم که به موازات یکدیگر نصب شده بودند).

نپتون پیازا ماگیوره و نیزه آتلانتیس

لوگوی نیزه شرکت خودروسازی مازراتی که توسط ماریو مازراتی طراحی شده است، بر اساس فواره نپتون در میدان ماگیوره بولونیا طراحی شده است . در سال ۱۹۲۰، یکی از برادران مازراتی به پیشنهاد دوست خانوادگی مارکیز دیگو د استرلیش، از این نماد در لوگو استفاده کرد. به ویژه برای شرکت خودروهای اسپورت مناسب در نظر گرفته شد، زیرا نپتون نشان دهنده قدرت و نیرو است. علاوه بر این مجسمه نماد مشخصی از شهر اصلی شرکت است.

مالکیت اورسی بر مازراتی 

در سال ۱۹۳۷، برادران مازراتی باقی مانده سهام خود را در شرکت به خانواده آدولفو اورسی فروختند ، که در سال ۱۹۴۰، دفتر مرکزی شرکت را به شهر خود مودنا منتقل کردند ،  که تا به امروز باقی مانده است. برادران به ایده های مهندسی در شرکت ادامه دادند. موفقیت‌های مسابقه‌ای حتی در برابر غول‌های مسابقه‌ای آلمان، Auto Union و مرسدس ادامه یافت . در پیروزی های متوالی در سال های ۱۹۳۹ و ۱۹۴۰، یک ۸CTF برنده ایندیاناپولیس ۵۰۰ شد و مازراتی را به تنها سازنده ایتالیایی تبدیل کرد که تا به حال این کار را انجام داده است.

مازراتی در جنگ جهانی دوم وارد شد و خودروسازی را رها کرد تا قطعاتی را برای جنگ ایتالیا تولید کند. در همان دوران، مازراتی شدیدا کار کرد تا یک ماشین شهری V16 برای بنیتو موسولینی دیکتاتور آن زمان بسازد، اما ساخت این پروژه با شکست مواجه شد و برنامه ها از بین رفت. پس از برقراری صلح، مازراتی به ساخت خودرو بازگشت.

خوان مانوئل فانجیو قهرمان مازراتی

افراد کلیدی به تیم مازراتی پیوستند. آلبرتو ماسیمینو ، مهندس سابق فیات با تجربه آلفارومئو و فراری، بر طراحی تمام مدل های مسابقه ای به مدت ده سال نظارت داشت. مهندسان دیگری چون جولیو آلفیری ، ویتوریو بلنتانی و جواکینو کلمبو پیوستند . تمرکز اصلی شرکت بر روی بهترین موتورها و شاسی برای موفقیت در مسابقات اتومبیلرانی بود. این پروژه ها آخرین مشارکت برادران مازراتی بود که پس از پایان قرارداد ۱۰ ساله خود با اورسی، انجام دادند . تیم جدید در مازراتی روی چندین پروژه کار کرد: ۴CLT ، سری A6 ، ۸CLT.

راننده مشهور آرژانتینی ، خوان مانوئل فانجیو، چندین سال برای مازراتی در دهه ۱۹۵۰ مسابقه داد و به تعدادی پیروزی خیره کننده از جمله قهرمانی در مسابقات قهرمانی جهان در سال ۱۹۵۷ در ۲۵۰F دست یافت .

مالکیت سیتروئن

در سال ۱۹۶۸، مازراتی توسط سیتروئن تصاحب شد . آدولفو اورسی به عنوان رئیس باقی ماند، این رابطه به عنوان یک سرمایه گذاری مشترک آغاز شد. مازراتی موتوری را برای پرچمدار آینده سیتروئن به نام SM طراحی و تولید کرد . SM که در سال ۱۹۷۰ عرضه شد، یک کوپه چهار صندلی محور جلو  بود که از موتور ۲.۷ لیتری مازراتی تیپو C114 90 درجه V6 استفاده می‌کرد . این موتور و گیربکس آن در وسایل نقلیه دیگری مانند DS های آماده رالی مورد استفاده باب نیرت در رالی باندما و در Ligier JS2 استفاده شده بود .

بورا اولین خودروی قانونی مازراتی 

در سال ۱۹۷۱، بورا اولین مدل موتور وسط تولید سری این شرکت بود ، ایده ای که با مدیر Guy Malleret کمی پس از تصاحب سال ۱۹۶۸ توافق شد. بورا به شهرت مازراتی برای تولید خودروهای سریع اما از نظر تکنولوژی قدیمی پایان داد و اولین مازراتی با سیستم تعلیق مستقل چهار چرخ بود .

سیتروئن هرگز نسخه چهاردر از SM را توسعه نداد در عوض مازراتی Quattroporte II را توسعه داد که بیشتر قطعات مکانیکی آن را با SM به اشتراک گذاشت، از جمله موتور وسط، طرح دیفرانسیل جلو و ترتیب شش چراغ جلو.

برای نیرو دادن به این خودروی بزرگ، آلفیری به دستور مدیر کارخانه، گای مالرت، یک موتور V8 از V6 SM توسعه داد. موتور ۲۶۰ اسب بخار (۱۹۰ کیلووات؛ ۲۶۰ اسب بخار) و به یک SM با تغییرات کمی تعبیه شده بود، که ثابت کرد شاسی به راحتی می تواند افزایش قدرت را تحمل کند. اما مشکلات مالی سیتروئن و مازراتی روند همسان سازی را مختل کرد .

سال های بحرانی

بحران نفتی ۱۹۷۳، توسعه جاه طلبانه مازراتی را متوقف کرد. تقاضا برای خودروهای اسپرت پر مصرف و گرند تورها به شدت کاهش یافت. اقدامات ریاضتی در ایتالیا به این معنی بود که رشد بازار داخلی بین ۶۰ تا ۷۰ درصد کاهش یافت. تمام تولیدکنندگان اصلی خودروهای GT ایتالیا به شدت تحت تأثیر قرار گرفتند و مجبور شدند کارگران خود را اخراج کنند. مازراتی سخت‌ترین ضربه را در تاریخ خود دریافت کرد.

در سال ۱۹۷۴، با رکود اقتصادی اوضاع بدتر شد. سیتروئن ورشکست شد و الحاق آن به PSA پژو سیتروئن آغاز شد.

در ۲۲ می ۱۹۷۵، بیانیه مطبوعاتی مدیریت سیتروئن به طور ناگهانی اعلام کرد که مازراتی منحل شده است . نیروی کار بلافاصله کارخانه را جمع کردند، اما تولید متوقف نشد. اتحادیه های کارگری ، شهردار مودنا و سیاستمداران محلی برای نجات ۸۰۰ شغل بسیج شدند. کارلو دونات کتین، وزیر صنعت ، حتی برای دیدار با رئیس سیتروئن ، فرانسوا رولیه، به پاریس رفت . توافقی در ژوئن، پس از جلسات و مجالس متعدد حاصل شد. در یکی از این جلسات، مدیران تصفیه سیتروئن فاش کردند که یک خریدار احتمالی ایتالیایی ظاهر شده است و نام آلخاندرو د توماسو برای اولین بار مطرح شد. سیتروئن پذیرفت که انحلال را طبق درخواست دولت ایتالیا به حالت تعلیق درآورد، که به نوبه خود شش ماه صندوق ویژه مازاد بر کار را برای پرداخت حقوق تضمین کرد.

مالکیت فیات

در ۱۹ مه ۱۹۹۳، ۱۷ سال پس از نجات آن از انحلال، الخاندرو دی توماسو ۵۱ درصد از سهام خود در مازراتی را به فیات فروخت  در سال ۱۹۹۴، Quattroporte III/Royale قدیمی با Quattroporte IV جایگزین شد که در نهایت بر اساس پایه های Biturbo بود.

در جولای ۱۹۹۷، فیات ۵۰ درصد از سهام این شرکت را به رقیب دیرینه مازراتی، فراری (فراری که خود متعلق به فیات است ) فروخت. در سال ۱۹۹۹، فراری کنترل کامل را در دست گرفت و مازراتی را به بخش لوکس خود تبدیل کرد. یک کارخانه جدید ساخته شد و جایگزین تاسیسات موجود در دهه ۱۹۴۰ شد.

گروه مازراتی و آلفارومئو 

گروه مازراتی و آلفارومئو تحت گروه فیات در سال ۲۰۰۵ شروع به کار کردند، زمانی که مازراتی از فراری جدا شد و با آلفارومئو شریک شد. در سه ماهه دوم سال ۲۰۰۷، مازراتی برای اولین بار در ۱۷ سال تحت مالکیت فیات به سود رسید .

در ۲۲ ژانویه ۲۰۱۰، فیات اعلام کرد که یک گروه شراکت/برند جدید برای آلفارومئو، مازراتی و آبارث ایجاد کرده است. این گروه توسط هارالد جی وستر، مدیر عامل فعلی مازراتی رهبری می شد. سرجیو مارکیونه اظهار داشت که “هدف از قرار دادن برندهای آلفارومئو، مازراتی و آبارث تحت رهبری یکسان، تاکید و استفاده از ارزش ویژگی‌های مشترک سه برند از نظر ویژگی‌های ورزشی و عملکرد آنها است.

در سال ۲۰۱۳، مازراتی توسعه خود را با Quattroporte VI آغاز کرد که برای رقابت بهتر با مرسدس بنز کلاس S طراحی شده بود . به دنبال آن گیبلی معرفی شد که قرار بود با مرسدس بنز کلاس E و BMW سری ۵ رقابت کند . در ۶ می ۲۰۱۴، مازراتی تولید SUV لوانته و آلفیری (که قبلاً یک خودروی اسپرت مفهومی ۲+۲ بود که به نام آلفیری مازراتی نامگذاری شده بود) را تأیید کرد.  در این رویداد، مشخص شد که سال ۲۰۱۴ آخرین سال تولید GranTurismo و GranCabrio (GranTurismo Convertible در ایالات متحده) خواهد بود.

مازراتی همزمان با گسترش خود، ورود مجدد خود را به عرصه خودروهای با کارایی بالا آغاز کرد تا با برندهایی مانند مرسدس-ای ام جی ، بی ام و M ، پورشه ، جگوار و در موارد خاص فراری رقابت کند . این کار با معرفی مدل های مازراتی که دارای موتورهای با توان خروجی بالا، اجزای عملکرد بالاتر و هندلینگ بهتر هستند، انجام شد.

فروش مازراتی در سال ۲۰۱۳ به ۱۵۴۰۰ دستگاه رسید که از ۶۰۰۰ دستگاه در سراسر جهان در سال ۲۰۱۲ بیشتر است 

سال ۲۰۱۴ رکورد تاریخی فروش ۱۳۴۱۱ دستگاه کل در آمریکای شمالی را برای سال ثبت کرد که ۱۶۹ درصد افزایش نسبت به سال ۲۰۱۳ نشان می‌دهد و بالاترین سال فروش کلی را برای Maserati North America, Inc. خودرو، افزایش ۱۳۶ درصدی نسبت به سال ۲۰۱۳. هارالد جی وستر اظهار داشت که مازراتی از مرز ۷۰۰۰۰ فروش در سال فراتر نخواهد رفت و مازراتی جایگاه فعلی خود را در بالاترین سطح بازار خودروهای اسپرت لوکس حفظ خواهد کرد. گسترش بازارهای پایین و ساخت وسایل نقلیه کوچکتر و ارزان تر از گیبلی و لوانته (مانند خودروهای مشابه آئودی Q5 و مرسدس بنز کلاس C) ، زیرا سایر برندهای FCA، به ویژه آلفارومئو، در آن فضاهای بازار هستند.