چه پروژههایی با پول قاچاق سوخت به پایان میرسد؟

درحالیکه اقتصاد ایران برای هر دلار سرمایهگذاری در زیرساخت میجنگد، قاچاق روزانه میلیونها لیتر سوخت، سالانه بیش از ۸ میلیارد دلار از منابع ملی را به کام مافیای سوخت میفرستد؛ رقمی که میتوانست چهره حملونقل کشور را متحول کند.
به گزارش پارسینه و به نقل از فارس؛ برآوردها نشان میدهد روزانه حدود ۲۵ تا ۳۰ میلیون لیتر بنزین و گازوئیل از ایران به صورت غیرقانونی قاچاق میشود. ارزش دلاری این حجم از خروج سوخت، رقمی فراتر از ۸ میلیارد دلار را به اقتصاد کشور تحمیل میکند. این قاچاق سیستماتیک نهتنها موجب ناترازی سوخت و افزایش واردات فرآوردههای نفتی شده، بلکه یکی از عوامل پنهان ناترازی بودجهای و تورم مزمن نیز به شمار میرود.در گزارشهای اندیشکده هِتِکس (HETEX) عنوان شده که وجود تفاوت فاحش قیمت سوخت با کشورهای همسایه، ضعف در نظارت بر زنجیره توزیع و جعل اسناد حمل، باعث شده میلیاردها دلار یارانه به دست مصرفکننده واقعی نرسد و در نهایت به جیب قاچاقچیان سرازیر شود.اگر مبلغ ۸ میلیارد دلار به جای خروج غیرقانونی، در پروژههای راهبردی حملونقل کشور صرف میشد، میتوانستیم پروژههای راهبردی زیر را بسازیم یا تکمیل کنیم:• تکمیل خطآهن چابهار–زاهدان–سرخس را سرعت دهد و دسترسی به آبهای آزاد برای کشورهای آسیای مرکزی را تسهیل کند.• دو خطهسازی کامل راهآهن سراسری ایران برای افزایش ظرفیت بار و مسافر با بودجهای کمتر از ۵ میلیارد دلار انجامپذیر بود.• احداث آزادراه تهران–چابهار بهعنوان محور راهبردی جنوبشرق کشور، تنها ۳.۵ میلیارد دلار نیاز دارد.• نوسازی ناوگان هوایی کشور با خرید ۸۰ فروند هواپیمای متوسطبرد، برای بهروزرسانی بخش بزرگی از ناوگان فرسوده کافی بود.• ایجاد بیش از ۲۰۰۰ کیلومتر راهآهن جدید در استانهای کمتر برخوردار مانند سیستانوبلوچستان، کردستان و لرستان، با بودجهای در همین حدود امکانپذیر بود.
• احداث خط ریلی ۱۶۵ کیلومتری رشت-آستارا که ۲۵ سال است به عنوان حلقه مفقوده کریدور بینالمللی شمال-جنوب توافق شده میان ایران، هند و روسیه شناخته میشود.۸ میلیارد دلار قاچاق سوخت، عددی نیست که فقط در گزارشها دیده شود؛ این رقم همان دستاندازی پنهان به توسعه است. با هر روز تأخیر در اصلاح سیاستهای یارانهای و نظارتی، نه فقط سوخت، که فرصتهای توسعه نیز دود میشوند و از مرزها عبور میکنند.
ارسال نظر