چرا نوشیدن آب در ظروف طلا حرام است؟

استفاده از ظروف طلاونقره از یک سو نشانه تکبربوده وجامعه طبقاتی راپدید می‌اورد وازسوی دیگرباعث رکوداقتصاد میشود. معقول نخواهد بود که طلا‌ها به جای آن که به صورت سکه‌های رایج درآمده ودرجریان تولید وکار قرار گیرد به شکل ظروف کنار گذاشته شود.

آیا از لحاظ علمی از این نظر که آشامیدن آب از ظرف طلا، برای سلامتی انسان ضرر دارد دلیلی وجود دارد؟
از نظر علمی یک سری تأثیرات منفی در مورد طلا وجود دارد از جمله:
الف.) تحریکات عصبی ; (ر. ک.: بهداشت در اسلام، دکتر احمد صبور اردوبادی)

ب.) ازدیاد بیش از حد گلبول‌های سفید (ر. ک.: سالنامه پیام اسلام، سال ۱۳۵۷)

ج) بر اساس تحقیق دانشمندان طلا ونقره جزء فلزات سنگین می‌باشد که موجب انهدام ویتا مین ث. میشود. (دکتر پاک نژاد، اولین دانشگاه واخرین پیامبر ج. ۳)

به هر صورت استعمال ظروف طلاونقره از یک سو نشانه تکبربوده وجامعه طبقاتی راپدید می‌اورد وازسوی دیگرباعث رکوداقتصاد میشود. معقول نخواهد بود که طلا‌ها به جای آن که به صورت سکه‌های رایج درآمده ودرجریان تولید وکار قرار گیرد به شکل ظروف کنار گذاشته شود. شاید اسلام باتوجه به همه این نکات استعمال ظروف طلا راممنوع دانسته باشد.
لذاباید به این نکته توجه داشت که انسان یک موجود ارزشی است نه خاکی و مادی، انسانیت انسان در گرو شکوفایی استعداد‌هایی است که خدای متعال به منظور نیل او به مقام شامخ خلافت الهی، به وی ارزانی داشته است. اما حقیقتا راه شکوفایی این استعداد‌ها چیست؟ آفات و موانع این راه کدام است؟ تمام این‌ها در قالب احکام شرعی به عنوان یک لطف الهی بیان شده است. علم متکفل «تندرستی» است و به بعد ارزشی قضایا کاری ندارد در حالی که دغدغه اصلی من و شما باید ابعاد ملکوتی و معنوی مان باشد و به «تن» و «علم» در حد یک ابراز و مقدمه نگاه کنیم.
با در نظر گرفتن این اصل لابد توجه دارید که بدون شک احکام الهی دارای مصالح واقعی و فی نفسه می‌باشند؛ لیکن دریافتن فلسفه آن‌ها توجه به چند نکته ضروری است:

۱- آیا بشر می‌تواند به فلسفه همه احکام دست یابد؟ قطعا پاسخ این سؤال منفی است؛ زیرا: الف) در متون دینی فلسفه همه احکام ذکر نشده است. ب) احکامی که فلسفه آن‌ها بیان شده، معلوم نیست که همه فلسفه هایش ذکر شده است؛ بلکه چه بسا فلسفه‌های بی شماری در مورد یک حکم وجود دارد؛ ولی شارع مقدس به طور گزینشی برخی از آن‌ها را یادآور شده است. ج.) علوم بشری نیز قادر به کشف برخی از حکمت‌ها و فلسفه‌های احکام می‌باشند، نه همه آنها. بنابراین انتظار دانستن فلسفه همه احکام به طور جامع و کامل انتظاری فراتر از توان علمی و تنگنا‌های دانش بشری است.

۲- فلسفه احکام محدود به حکمت‌های مادی و فیزیکی - که در قلمرو علوم تجربی قرار می‌گیرند - نیست؛ بلکه در بسیاری از موارد علت یا حکم نهایی برتر و بالاتر دارند که از حوزه تحقیق و آزمون علمی و تجربی نیز بیرون است. در مثل علوم بشری از خواص بهداشتی روزه سخن به درازا گفته اند، ولی قرآن مجید بر نکته اساسی تری انگشت می‌گذارد و آن ((تقوایابی)) است و شاید علت این که قرآن به نکات بهداشتی آن اشاره نکرده است این باشد که اساسا امت اسلامی را متوجه اهداف فروتر و در سطح پایین نکند، بلکه همواره به سوی ارزش‌های متعالی و برین سوق دهد.
۳- یکی از علل ناگفته نهادن فلسفه بخشی از احکام، این است که جامعه را از فلسفه گرایی افراطی و تعبدگریزی دور و پیراسته سازد؛ زیرا فلسفه گرایی و تعبد گریزی پرورش دهنده نوعی شرک خفی و خردبسندگی و دین ستیزی است، لذا باید توجه داشت که احکام الهی را به جهت انجام حکم خداوند انجام می‌دهیم، نه به خاطر فلسفه و حکمت نهفته آن، و این خود برترین حکمت حکم‌ها است.

بنا بر این، اولاً، فلسفه همه احکام و جزئیات آن‌ها به طور تفصیلى روشن نیست و آگاهى از آن دانشى فراتر از تنگناهاى معارف عادى بشرى مى طلبد. لیکن به طور اجمالى روشن است که همه احکام الهى تابع مصالح و مفاسد واقعى در متعلق آنهاست. بنابراین در صورتى که فلسفه حکمى را بالخصوص ندانیم بنابر قاعده کلى فوق از آن باید پیروى کرد. زیرا یقین به وجود مصلحتى در آن هست هر چند بر ما ناشناخته باشد.

ثانیا، در جست و جوى فلسفه احکام نباید همیشه به دنبال علوم تجربى رفت و دلیلى مادى و فیزیولوژیک برایش جست و جو نمود. این فرایند که همواره در پى یافتن مصلحت یا مفسده اى طبى یا… باشیم برخاسته از نگرشى مادى گرایانه است. در حالى که بسیارى از احکام مصالحى معنوى دارند که در حوزه هیچ یک از علوم بشرى قابل تحقیق نیست و آن‌ها با متد تجربى خود قادر به حکمى نفیا یا اثباتا پیرامون آن نیستند و یا اگر نظرى بدهند بسیار سطحى است و چه بسا مسأله، حکمتى برتر و بالاتر داشته باشد.

منبع: ایران ناز