از برج بلگراد تا گلف ویتنام؛ رد پای رسوایی های ترامپ در معاملات پرابهام

به گزارش پارسینه به نقل ازguardian، از ویتنام تا بالکان؛ یورش جهانی خانواده ترامپ برای معاملات پس از انتخاب دوباره  

 

یک دادستان پرنفوذ در بالکان تحت فشار قرار گرفته تا یک پرونده بزرگ را کنار بگذارد. روستاییان ویتنامی می‌فهمند که قرار است از خانه‌هایشان بیرون رانده شوند. یک پادشاه رمزارز محکوم‌شده در خلیج فارس عفو می‌شود.  

 

همه این‌ها یک وجه مشترک دارند: به نظر می‌رسد با کارزار خانواده ترامپ برای جمع‌آوری ثروت در سراسر جهان مرتبط باشند. از زمان انتخاب دوباره دونالد ترامپ در یک سال گذشته، هشدارها درباره استفاده او از قدرت ریاست‌جمهوری برای منافع شخصی و آسیب به دموکراسی آمریکا بلندتر شده است. آنچه کمتر درک شده – و شاید خطرناک‌تر – آسیبی است که این روند در سایر نقاط جهان ایجاد می‌کند.  

 

پسران بزرگ ترامپ، دون جونیور و اریک، که رسماً متولیان کسب‌وکار خانوادگی هستند، یک یورش جهانی برای معاملات آغاز کرده‌اند. آن‌ها زمین‌زنی پروژه‌های جدید گلف را شروع کرده‌اند، مجوز ساخت آسمان‌خراش‌های تازه گرفته‌اند، برند ترامپ را اجاره داده‌اند و در حوزه رمزارز وارد سرمایه‌گذاری‌ای شده‌اند که ظرفیت درآمدی آن از همه پروژه‌های پیشین بیشتر است.  

 

آن‌ها اصرار دارند، به گفته اریک، که یک «دیوار بزرگ» بین این پول‌سازی و موقعیت پدرشان به‌عنوان قدرتمندترین مرد جهان وجود دارد. او به CNN گفت: «هیچ کاری که من انجام می‌دهم ربطی به کاخ سفید ندارد.»  

 

اما کریستوفر هریسون، مقام ارشد سیاست خارجی در دولت جورج بوش و مدیر پروژه ضد فساد Dekleptocracy Project، ترامپ‌ها را به اجرای سیستم «پرداخت برای بازی» متهم می‌کند؛ سیستمی که به نفع کسانی است که با خانواده رئیس‌جمهور معامله می‌کنند. او هشدار داد چنین رویکردی می‌تواند توسط قدرت‌های رقیب مانند چین سوءاستفاده شود. او گفت: «ترامپ رؤیای بزرگ‌ترین دیکتاتورها را محقق کرده است.»  

 

با وجود اتهامات – که کاخ سفید آن‌ها را رد می‌کند – هیچ معامله مستقیم و اثبات‌شده‌ای وجود ندارد. اما منافع تجاری ترامپ‌ها پرسش‌هایی درباره احکام لغوشده، انتقال فناوری‌های حساس، کاهش تعرفه‌ها و شکل‌گیری اتحادها ایجاد کرده است. کارشناسان اخلاقی نگرانند که این ظاهر سوءاستفاده از مقام عمومی برای منافع شخصی – همان فساد – دیگر رهبران را به تقلید ترغیب کند.  

 

در دوره اول ترامپ، نگرانی اصلی این بود که آیا رهبران خارجی با اجاره سوئیت‌های گران‌قیمت در هتل واشنگتن ترامپ پولی به جیب او می‌ریزند یا نه. او قول داده بود هیچ معامله تجاری خانوادگی در خارج انجام نشود. اما این وعده اکنون کنار گذاشته شده است. هرچند سهام خود را در یک صندوق امانی گذاشته، افشای مالی نشان می‌دهد سود همچنان به او می‌رسد.  

 

خانواده ترامپ طبیعی‌ترین متحدان خود را – ابتدا در تجارت و اکنون در سیاست – در میان پادشاهی‌های نفتی خلیج فارس یافته‌اند؛ کشورهایی که میان منافع دولتی و خانوادگی تفاوتی نمی‌بینند.  

 

از سال گذشته، تجارت ترامپ‌ها در منطقه سرعت گرفته است: یک زمین گلف در عمان؛ آپارتمان‌هایی در دبی. چاک شومر، رهبر دموکرات‌های سنا، گفت سفر ترامپ به خاورمیانه در ماه مه «بیشتر شبیه یک سفر تجاری شخصی بود تا یک دیدار ریاست‌جمهوری».  

 

در قطر، قرارداد زمین گلف با یک شرکت دولتی در آوریل امضا شد و ماه بعد هدیه یک «کاخ پرنده» برای استفاده ترامپ به‌عنوان ایر فورس وان داده شد. سپس در اکتبر، او نیروهای آمریکایی را برای دفاع از این کشور کوچک اعزام کرد. در عربستان سعودی، جایی که پروژه‌های جدید گلف و هتل در حال اجراست، خبر یک سرمایه‌گذاری تازه در نوامبر – تحت نظارت محمد بن سلمان – درست چند روز پیش از توافق فروش جنگنده‌های F-35 به پادشاهی منتشر شد.  

 

جرد کوشنر، داماد ترامپ و گاه فرستاده دیپلماتیک، گفت: «آنچه مردم تضاد منافع می‌نامند… من آن را تجربه و روابط قابل اعتماد در سراسر جهان می‌نامم.» سعودی‌ها میلیاردها دلار به صندوق او داده‌اند.  

 

کارولین لویت، سخنگوی کاخ سفید، گفت: «تلاش‌های مداوم رسانه‌ها برای ساختگی جلوه دادن تضاد منافع غیرمسئولانه است و بی‌اعتمادی عمومی به آنچه می‌خوانند را تقویت می‌کند. رئیس‌جمهور و خانواده‌اش هرگز وارد تضاد منافع نشده‌اند و نخواهند شد.»  

 

بن رودز، معاون مشاور امنیت ملی اوباما، استدلال می‌کند که رویکرد ترامپ‌ها چیزی جز یک «کلاهبرداری قدیمی متصل به یک ابرقدرت» نیست. او گفت: «آسیب‌هایی که اکنون می‌بینیم غیرقابل محاسبه است. فساد اکنون به هنجار در ژئوپلیتیک تبدیل شده است.»

«فضای لینچ» در بلگراد  

دو هفته پس از پیروزی ترامپ در نوامبر گذشته، استلا رادونجیچ زیوکوو، معاون مؤسسه حفاظت از میراث تاریخی صربستان، صبحی مه‌آلود به دفترش رسید و دو مأمور امنیتی دولتی منتظرش بودند. آن‌ها هشدار دادند که مخالفت با تخریب ساختمان تاریخی ستاد ارتش یوگسلاوی – بمباران‌شده در حمله ناتو – برای ساخت هتل و برج ترامپ جایز نیست.  

 

این پروژه ۵۰۰ میلیون دلاری «ترامپ تاور بلگراد» به‌عنوان پروژه‌ای با «اهمیت ویژه» معرفی شده بود. الکساندر ووچیچ، رئیس‌جمهور اقتدارگرای صربستان، به متحدانی نیاز داشت. جرد کوشنر ماه‌ها قبل برای پیشبرد پروژه آمده بود. در نهایت، حفاظت از سایت لغو شد و دون جونیور در مارس برای گفت‌وگو وارد بلگراد شد.  

 

اما پرونده به مشکل خورد؛ دادستان جرایم سازمان‌یافته، ملادن ننادیچ، رئیس مؤسسه میراث را به جرم جعل اسناد بازداشت کرد. تحقیقات پای متحدان ووچیچ را به میان کشید. رسانه‌های دولتی علیه دادستان حمله کردند و او را به «باندهای فاسد» متهم کردند. در نوامبر، پارلمان قانونی برای تسهیل پروژه ترامپ تاور تصویب کرد.  

 

 «معامله دوطرفه» در ویتنام  

در مراسم آغاز پروژه ۱.۵ میلیارد دلاری زمین گلف ترامپ در ویتنام، اریک ترامپ در کنار نخست‌وزیر با بارش کاغذهای طلایی و نقره‌ای جشن گرفت. در کشوری که گرفتن مجوز ساخت معمولاً سال‌ها طول می‌کشد، این پروژه تنها در سه ماه تأیید شد.  

 

مقام‌های ویتنامی نوشتند: «این پروژه توجه شخصی رئیس‌جمهور ترامپ و دولت او را دریافت کرده است.» آن‌ها هشدار دادند که تأخیر در صدور مجوز می‌تواند روابط با آمریکا را «منفی» تحت تأثیر قرار دهد. بنابراین بررسی‌های قانونی، از جمله ارزیابی زیست‌محیطی، کوتاه شد.  

طبق اسناد ریاست‌جمهوری، خود ترامپ بلافاصله ۵ میلیون دلار از یک توسعه‌دهنده محلی برای صدور مجوز استفاده از نامش دریافت می‌کرد. در مقابل، مقامات به روستاییانی که مزارعشان در شمال هانوی قرار است برای ساخت یک زمین گلف «با تم طبیعت» و پروژه‌های دیگر تخریب شود، تنها ۱۲ دلار به ازای هر مترمربع و مقداری برنج به‌عنوان غرامت می‌دهند. یکی از کشاورزان در این کشور تک‌حزبی به خبرنگاری گفت: «ما هیچ حقی برای مذاکره نداریم.»

 

در آوریل، یک ماه پیش از حضور اریک در مراسم کلنگ‌زنی، پدرش تعرفه‌های واردات روز آزادی را اعلام کرده بود. ویتنام با نرخ سنگین ۴۶ درصد مواجه شد که از بالاترین‌ها بود. در ماه مه، مذاکره‌کننده تجاری ترامپ با طرف ویتنامی دیدار کرد. چند روز بعد، اریک وارد شد، برای مردم محلی دست تکان داد و مراسم کلنگ‌زنی را آغاز کرد. در ژوئیه، ویتنام دومین کشوری پس از بریتانیا شد که به توافق تعرفه‌ای با آمریکا رسید و نرخ خود را بیش از نصف کاهش داد و به ۲۰ درصد رساند.

 

هیچ مدرکی مبنی بر اینکه کاهش تعرفه پاداشی مستقیم برای مزایای تجاری بوده وجود ندارد. این کاهش برای بسیاری از ویتنامی‌هایی که به صنعت صادرات تولیدی وابسته‌اند، تسکین بزرگی بود. اما پرسش‌ها همچنان باقی است. تحلیلگران می‌گویند این سبک معامله – که شائبه فروش لطف سیاسی را ایجاد می‌کند – می‌تواند اصلاحات ضد فساد را که در حال پیشرفت بود، عقب بیندازد.

 

خانواده ترامپ پروژه‌های ملکی در هند، فیلیپین و کره جنوبی دارند – هر سه صادرکننده بزرگ که با تعرفه‌های او تهدید شده‌اند.

 

«پایتخت رمزارز»

درآمد خانواده ترامپ در نیمه نخست امسال ۱۷ برابر افزایش یافت؛ از ۵۱ میلیون دلار در سال گذشته به ۸۶۴ میلیون دلار، طبق محاسبات رویترز. بیش از ۹۰ درصد این درآمد نه از املاک، بلکه از رمزارز به دست آمده است. نمایندگان ترامپ این ارقام را زیر سؤال برده‌اند، اما روشن است که این حوزه جدید برای آن‌ها بسیار سودآور بوده است.

 

وقتی ترامپ دو ماه پیش از انتخاب دوباره‌اش شرکت World Liberty Financial را راه‌اندازی کرد، ادعا کرد این کار به «تبدیل آمریکا به پایتخت رمزارز جهان» کمک خواهد کرد. سه پسرش – دون جونیور، اریک و بارون ۱۹ ساله با دارایی حدود ۱۵۰ میلیون دلار – به‌عنوان هم‌بنیان‌گذاران معرفی شدند. خود ترامپ نیز تا زمان سوگند ریاست‌جمهوری به‌عنوان بنیان‌گذار نام داشت.

 

چهار ماه پس از آغاز دوره دوم ترامپ، World Liberty اعلام کرد که ارز دیجیتال USD1 آن برای یک معامله عظیم انتخاب شده است. بایننس، بزرگ‌ترین صرافی رمزارز جهان، قصد داشت سهامی را به صندوق دولتی امارات به نام MGX بفروشد. قیمت ۲ میلیارد دلار می‌توانست به دلار پرداخت شود، اما بایننس دو میلیارد USD1 تازه ضرب‌شده دریافت کرد.

از آنجا که USD1 یک استیبل‌کوین است – رمزارزی که به یک ارز واقعی متصل است – World Liberty به ازای هر توکن یک دلار نگه می‌دارد. سود شرکت از بهره و بازده سرمایه‌گذاری این ذخایر به دست می‌آید. جهش ۲ میلیارد دلاری ذخایر از این معامله می‌تواند سالانه ده‌ها میلیون دلار برای شرکت ترامپ‌ها درآمد ایجاد کند.

 

در همان زمان، چانگ‌پنگ ژائو، بنیان‌گذار چینی‌تبار و فوق‌ثروتمند بایننس، چیزی از ترامپ خواست. او چهار ماه در زندان کالیفرنیا به دلیل نقض قوانین ضد پول‌شویی آمریکا گذرانده بود. دادستان‌ها گفتند اجازه دادن به روس‌های تحریم‌شده، القاعده و دیگران برای جابه‌جایی پول‌های غیرقانونی از طریق بایننس – که ۴ میلیارد دلار جریمه پرداخت کرد – «آسیب قابل‌توجهی به امنیت ملی آمریکا» وارد کرده است.

 

پس از آزادی، ژائو – که به CZ معروف است – به امارات بازگشت. سابقه کیفری او مانعی برای بازسازی بایننس در آمریکا به نظر می‌رسید. او در ماه مه درخواست عفو داد، درست زمانی که خبر معامله ۲ میلیارد دلاری با USD1 منتشر شد. در ۲۳ اکتبر، ژائو در شبکه X نوشت: «از عفو امروز و از رئیس‌جمهور ترامپ برای پایبندی به تعهد آمریکا به انصاف، نوآوری و عدالت عمیقاً سپاسگزارم.»

وکلای شرکت World Liberty به روزنامه گاردین گفتند که اگر این روزنامه «روایتی شامل معامله پایاپای میان CZ و رئیس‌جمهور ترامپ» منتشر کند، «ریسک‌های فوق‌العاده‌ای» را به جان خواهد خرید. آن‌ها تأکید کردند که فروش سهام بایننس به دلار دیجیتال (USD1) از نظر تجاری منطقی بوده است. همچنین گزارش‌ها مبنی بر اینکه بایننس از اماراتی‌ها خواسته پرداخت را با USD1 انجام دهند، رد کردند و به بیانیه امارات اشاره کردند که در آن آمده بود خود اماراتی‌ها، نه بایننس، این ارز دیجیتال را برای معامله انتخاب کرده‌اند.

 

وقتی درباره عفو ژائو از ترامپ پرسیده شد، او ادعا کرد: «نمی‌دانم او کیست.» و افزود: «من به درخواست افراد خوب زیادی به او عفو دادم.» این موضوع پرسش‌هایی را درباره ارتباط احتمالی عفو با معامله ۲ میلیارد دلاری ایجاد می‌کند. همین مسئله درباره بخش اماراتی معامله با USD1 نیز مطرح است. چند روز بعد، ترامپ به امارات اجازه دسترسی به تراشه‌های هوش مصنوعی را داد؛ تراشه‌هایی که از پرطرفدارترین فناوری‌های آمریکا محسوب می‌شوند.

 

این تصور که می‌توان لطف ترامپ را خرید، به نظر می‌رسد روابط بین‌المللی را دگرگون کرده است. در اندونزی، وزارت محیط زیست کار بر روی یک پروژه تفریحی ترامپ را متوقف کرده است. در جریان نشست غزه در مصر در ماه اکتبر، میکروفونی باز، رئیس‌جمهور اندونزی را در حال گفت‌وگوی فوری با ترامپ ضبط کرد؛ گفت‌وگویی که ظاهراً درباره منافع تجاری خانواده ترامپ بود. پرابوو سوبیانتو گفت: «می‌توانم اریک را ببینم؟» ترامپ پاسخ داد: «می‌گویم اریک تماس بگیرد. او پسر خیلی خوبی است.»