از هرم تا چشم حورس؛ رازهای ۱۰ نماد اسرارآمیز مصر باستان + عکس

نگاهی به ۱۰ نماد معروف مصر باستان و معانی عجیب آنها

اسطوره‌شناسی نقشی کلیدی در زندگی مردم مصر باستان بازی می‌کند. در واقع آنها تلاش می‌کردند تمام پدیده‌های اطراف خود را به‌گونه‌ای توضیح دهند. به همین خاطر است که نمادهای عجیب را می‌توان به‌وفور در آثار به‌جا مانده دید. در ادامه می‌خواهیم سفری هیجان‌انگیز به دوران فرعون‌ها داشته باشیم و ببینیم که هرکدام از این نمادها چه معنایی دارند.

آنخ

بدون ترتید معروف‌ترین نماد مصر باستان آنخ است. آنخ به‌عنوان نماد زندگی و جاودانگی شناخته می‌شود و تا حد زیادی به صلیب شباهت دارد. در تصاویر باقیمانده از مصر باستان همیشه در دستان خدایان مختلف این نماد دیده می‌شود. به این معنی که آنها می‌توانند حیات را هدیه داده یا حفظ کنند.

بعدها فرعون‌ها نیز از نماد آنخ استفاده کردند. در واقع آنها می‌خواستند نشان دهند که فرزندان خدایان هستند.

مار کبری یا اوریوس

نماد مار کبری آماده مصری معمولا روی تاج فرعون‌ها دیده می‌شد. در معروف‌ترین نمونه نیز می‌توان این نماد را روی ماسک مرگ فرعون توت‌عنخ‌آمون مشاهده کرد. مار کبری نماد قدرت، اشرافیت، سلطنت و اقتدار الهی بود. همچنین این نماد جالب نشان می‌داد که پادشاه مصر باستان تحت حمایت خدایان قرار دارد و مشروعیت خود را از آنها گرفته است.

برخی کارشناسان مار کبری را با الهه واحت به‌عنوان خدای نگهبان فرعون مرتبط می‌دانند.

نماد مصر باستان: چشم هوروس

چشم هوروس در مصر باستان به‌عنوان نماد محافظت، سلامتی و قدرت شناخته می‌شد. در داستان‌های اسطوره‌شناسی مصر هوروس تصمیم می‌گیرد با ست یعنی خدای هرج و مرج مبارزه کند.

در جریان این نبرد هوروس یکی از چشمان خود را از دست می‌دهد. هرچند سایر خدایان دخالت می‌کنند تا چشم او مجدد ترمیم شود.

بر اساس همین داستان مصریان چشم هوروس را نماد سلامتی می‌دانستند و در آثار هنری خود استفاده می‌کردند.

گل نیلوفر آبی

برای مردم مصر زندگی پس از مرگ بسیار اهمیت داشت. آنها سعی می‌کردند از المان‌های مختلف موجود در طبیعت نیز برای این موضوع بهره ببرند.

یکی از این نمادها گل نیلوفر آبی است که همزمان با طلوع خورشید باز شده و شب‌ها بسته می شود.

سوسک سکارب

مردم مصر باور داشتند که خدای خورشید هر روز صبح آن را همچون یک توپ غلت می‌دهد تا در آسمان ظاهر شود. به همین خاطر آنها سوسک غلتان را به‌عنوان نماد خورشید و حیات پس از مرگ انتخاب کردند.

جالب اینکه مردم مصر از این نماد به‌عنوان طلسمی برای دور ماندن از بلاها استفاده می‌کردند. حتی در مقبره مردگان نیز نماد سوسک سکارب قرار داده می‌شد.

نماد مصر باستان: دجد

نماد دجد به‌وفور در تصویرنگاری‌های معابد مصر باستان دیده می‌شود. دجد در واقع ستون نگه‌دارنده بنا است و معانی مختلفی دارد. مردم مصر فکر می‌کردند که چهار گوشه جهان با ستون‌های وجود استوار شده است.

در برخی متون وجود به‌عنوان نماد قدرت پتاه، خدای صنعت و معماری معرفی می‌شود. در برخی متون نیز وجد را نماد اوزیریس و جاودانگی خدایان می‌دانند.

واس یا عصای قدرت

واس به‌شکل یک عصا است و معمولا در کنار انخ در دست خدایان یا فرعون‌ها دیده می‌شود. البته در اکثر آثار باستانی باقیمانده از مصر باستان واس در دست خدایان آنوبیس و ست قرار دارد.

در برخی موارد نیز فرعون‌ها از این نماد استفاده می‌کردند تا نشان دهند مورد حمایت خدایان قرار دارند.

گره ایزیس

گره ایزیس تا حد زیادی به آنخ شباهت دارد؛ اما معنی متفاوتی را منتقل می‌کند. این نماد به معنی قدرت جادویی ایزیس است و می‌تواند فرد را از شر مزاحمت‌ حفظ کند.

معمولا گره ایزیس را درون تابوت افراد قرار می‌دادند تا اگر کسی به تابوت تعرض کرد مورد لعن و نفرین خدایان قرار گیرد.

نماد مصر باستان: بن بن

در مصر باستان بن بن را به‌عنوان نماد خدای رع می‌شناختند. شکل نماد هم به صورت یک سنگی هرمی بود.

در اسطوره‌شناسی مصریان گفته شده بود که خدای رع روی سنگ بن بن ایستاد و جهان را آفرید. در نتیجه معمولا به‌عنوان نماد آفرینش و قدرت الهی نیز شناخته می‌شد.

عصا و شلاق سلطنتی

این دو نماد همیشه در کنار هم قرار داشتند. فرعون‌ها نیز معمولا هنگام ورود به مراسم‌های مهم آنهان را حمل می‌کردند.

عصا نماد هدایت مردم و شلاق نماد قدرت پادشاه برای برقراری نظم است. در معروف‌ترین نمونه می‌توان نماد عصا و شلاق را روی تابوت فرعون توت‌عنخ‌آمون دید.